داریوش شهیدی، مدیرعامل پیشین ذوب‌آهن اصفهان:
احداث کارخانه ذوب‌آهن نماد رسیدن به استقلال صنعتی و اقتصادی در کشور بود
بزرگترین اثر ذوب‌آهن اصفهان جدای از تأمین بخش قابل توجهی از نیازهای کشور در زمینه آهن آلات برای توسعه،عمران و آبادانی کشور، تربیت و پرورش تعداد قابل توجهی نیروی انسانی متخصص، با تجربه و دارای اعتماد به نفس بسیار بالای ناشی از کار در یک مجتمع عظیم، برای خدمت به همه صنایع کشور بوده است. اولین و بزرگترین مکان تجربه‌اندوزی من پس از فراغت از تحصیل،۲۲ سال کار در کارخانه ذوب‌آهن اصفهان بوده لذا اگر توانستم در صنایع دیگر هم خدمتی انجام دهم،حاصل همان تجربیات بوده است. در اوایل آبان ماه سال ۱۳۴۷ بعد از اینکه به استخدام شرکت ملی ذوب‌آهن ایران در آمدم به اصفهان عزیمت نموده و پس از تکمیل پرونده در قسمت مخابرات که در شهرک کوچک و تازه ساز واحد واقع شده بود مشغول کار شدم. چند روز بعد به اتفاق همکاران، برای انجام کاری به سایت کارخانه رفتیم، زمین وسیع و مسطحی بود با تعداد قابل توجهی ماشین آلات ساختمانی و کارگرانی که در گوشه و کنار مشغول خاک برداری، قالب بندی، بستن آرماتور و بتن ریزی بودند. هیچ سازه ای بالاتر از سطح زمین به چشم نمی‌خورد،دور زمین فنس کشیده بودند با جاده ای خاکی و تیرهایی که خطوط ۱۱کیلو ولت برق را برای تأمین سیستم روشنایی و سایر نیازهای سایت با خود حمل می‌کردند. در آن زمان حدود هفت هشت ماه از آغاز عملیات اجرایی مرحله اول کارخانه می‌گذشت. روزها و ماه‌ها طی شد و کارها با سرعت، نظم و طبق برنامه جلو رفت به نحوی که یک سال بعد ایستگاه و خط راه آهن کارخانه افتتاح شد و سپس بخش‌های کک سازی، کوره بلند، فولادسازی و نورد‌ها یکی پس از دیگری با موفقیت و به موقع راه‌اندازی شدند تا جایی که در محدوده زمانی کمتر از پنج سال این مجتمع تولید فولاد که در واقع یک شهرک صنعتی بزرگ است بصورت کامل و با ظرفیت اسمی به بهره برداری رسید که در آن زمان برای کشور ما رکورد بسیار جالبی محسوب می‌شد.
