همچنان ارزش‌هایمان کم نمی‌شود! - ۲ آذر ۹۱
یاسین نمکچیان
دبیر گروه ورزش
کلکسیون شکست‌های فدراسیون علی کفاشیان در هفته‌ای که گذشت، با شکست تیم ملی فوتبال ایران مقابل ازبکستان تکمیل شد تا یک بار دیگر هفتاد میلیون ایرانی علاقه‌مند به جام جهانی، روزگارشان را با اما و اگر گره بزنند. این خاصیت ایرانی‌هاست که همواره ممکن‌ها را غیر ممکن می‌سازند و غیر ممکن‌ها را ممکن. این تصویر زندگی ورزشی ماست که درست شبیه آیینه روبرویمان قرار می‌گیرد تا صورت‌های خط‌خطی این روزگار نامهربان را در آن به تماشا بنشینیم. فوتبال ایرانی روایت ساده و بی‌غلط زندگی ما است، آنجا که رییس ناموفق فدراسیون فوتبال، به جای عذرخواهی به خاطر شکست تیم ملی جوانان در برنامه نود لبخند می‌زند و معتقد است به خواسته‌هایش رسیده است؛ آنجا که مربی بی‌تجربه و بدون کارنامه روی نیمکت تیم ملی نوجوانان می‌نشیند و بعد از حذف از جام جهانی، ترفیع درجه می‌گیرد و نیمکت تیم ملی جوانان را به تسخیر خود در می‌آورد تا رسیدن به دره‌های سقوط را یک بار دیگر جلوی چشمانمان بگذارد. ورزش ما در لابه‌لای کلاف سردرگمی‌ها و بی‌برنامگی‌ها و بی‌انگیزگی‌ها محو شده است و اصلا هم تعجب نمی‌کنیم اگر سر از جام‌جهانی در نمی‌آوریم؛ اگر از پس تیمی مثل لبنان هم بر نمی‌آییم. ازبکستان و بحرین و عمان و... زندگی را خیلی جدی‌تر از ما گرفته‌اند، اما ما همچنان ایستاده‌ایم و لبخند می‌زنیم و فکر می‌کنیم شکست‌ها چیزی از ارزش‌هایمان کم نخواهد کرد