عروسی بزرگ مجانی
علیرضا خمسه
بازیگر
من تازگی‌ها یک کمدی خوب دیدم! می‌گویم کمدی خوب چون ساختن کمدی خوب اصلا کار راحتی نیست و بعد هم اینکه آدم یک فیلم را در چرخه کمدی‌های خوب قرار بدهد کار راحتی نیست؛ یعنی اینکه تو حوصله کنی کار یک کارگردان را که اتفاقا ادعای با نمک بودن دارد تا آخر تماشا کنی، اصلا کار راحتی به نظر نمی‌رسد. «عروسی بزرگ» داستان‌های عجیب و غریبی دارد. اینکه کارگردان بتواند یک کمدی پرجمعیت بسازد که در یک عروسی می‌گذرد؛ یعنی اینکه کاملا آدم بانمک و حساب‌شده‌ای است. کارگردان کار یعنی «یوستین زاخمن» توانسته از بازیگر بزرگی که من او را هیولا خطاب می‌کنم بازی درستی بگیرد. او می‌داند که «رابرت دنیرو» با آن صورت سرد و بی‌روحش چقدر خوب می‌تواند آدم را در یک کمدی آمریکایی جذب کند. این فیلم از روی یک فیلم فرانسوی به اسم «عروسی برادرم» اقتباس شده که مال 9-8 سال پیش است و من اتفاقا آن را هم دیده‌ام و فکر می‌کنم «زاحمن » در کار اقتباس به‌شدت پسندیده و سنجیده عمل کرده است. چیزی که فیلم را به طور قابل قبولی سرگرم‌کننده می‌سازد روابط متقابل میان بازیگران است که معمولا زمانی اتفاق می‌افتد که فشار فیلمسازان برای رساندن چیزی به مخاطب از روی آنها برداشته شده و شوخی‌های کنایه‌دار فیلم به کلیدی محرمانه سپرده شده است. در «عروسی بزرگ» مجسمه‌سازی که «رابرت دنیرو» ایفاگر نقش آن است، با یکی از دوستان قدیمی خانواده که برگزار کننده مراسم و جشن است، زندگی می‌کند. پسرخوانده که متولد کلمبیا است، دو خواهر و برادر دارد، فرزندان اکنون بزرگ شده‌اند دختر خانواده رازی دارد، گرچه اولین نشانه‌های بیماری‌ای شبیه به آنفلوانزا آن را لو می‌دهد. پسر خانواده جوان 29 ساله‌ای است که تا به حال با کسی رابطه دوستی نداشته و آمادگی آن را دارد که هر لحظه عاشق شود. عروسی بزرگ کمدی خوبی است و اتفاقا یک فیلم درست برای آخر هفته محسوب می‌شود. از دستش ندهید...