مردم حس نمی‌کنند می‌توانند یک روز را در موزه‌ و گالری‌ صرف کنند - ۱۳ مهر ۹۱
اسرافیل شیرچی می‌گوید موزه‌ها و گالری‌ها باید محلی باشند که مردم حس کنند می‌توانند یک روز خود را در آنجا بگذارانند درحالی‌که در ایران این‌طور نیست و ارتباطات اجتماعی این اماکن فرهنگی ضعیف، قدیمی و حتی افسرده است. اسرافیل شیرچی، خوشنویسی که علاوه‌بر نمایشگاه‌های داخلی آثارش در کشورهای دیگر نیز به نمایش گذاشته شده است، با اظهار تاسف از اینکه بازدید از موزه‌ها و گالری‌ها در میان مردم ما رواج چندانی ندارد، می‌گوید: «فکر می‌کنم بیشتر مردم ما با تماشای چنین فضاهایی بیگانه هستند. از تجربیاتی که خودم داشتم، متوجه شدم عده خیلی خاصی به گالری‌ها و حتی موزه‌ها سر می‌زنند.» وی با بیان اینکه این مساله ناشی از یک معضل فرهنگی است، ادامه می‌دهد: «برای اینکه به گالری‌ها برویم باید اول یاد بگیریم که به موزه‌ها برویم. تا وقتی که در آموزش چنین مسائلی به مردم دچار خلا فرهنگی هستیم، نمی‌توانیم از آنها انتظار داشته باشیم گالری رفتن را جزو نیاز برنامه‌های زندگی خود کرده باشند.» شیرچی می‌گوید که نهادینه کردن گالری گردی در میان مردم نیاز به یک حرکت فرهنگی طولانی مدت دارد و خیلی زود نمی‌توان منتظر نتیجه ماند. او سپس می‌افزاید: «مردم ما فرهنگ و هنر را دوست دارند. برای همین اگر مردم به گالری و موزه نمی‌روند دلیل براین نیست از هنر بدشان می‌آید، بلکه هنوز آموزش‌های لازم را ندیده‌اند. ما نیاز به یک کار عظیم فرهنگی در این بخش داریم تا موزه رفتن و گالری گردی را که هر دو تکمیل‌کننده یکدیگر هستند، در میان مردم بیشتر کنیم.» شیرچی در این مورد به ذکر مثالی می‌پردازد: «اگر یک نمایشگاه خوشنویسی از یکی از خطاطان معروف مانند سلطانعلی مشهدی در موزه‌ای مانند متروپولیتن برگزار شود، حداقل روزی 15 هزار نفر از آن بازدید می‌کنند، چه برسد که یک هنرمند جهانی بخواهد آثارش را در این موزه نشان دهد. این استقبال را باید در مردم خودمان هم ایجاد کنیم.» شیرچی همچنین معتقد است موزه‌ها و گالری‌ها باید امکانات بیشتری برای جذب مردم فراهم کنند: «موزه‌ها و گالری‌ها به عنوان نهادهای فرهنگی همیشه باید با زندگی روزمره پیش بروند تا بتوانند نسل‌های مختلف را جذب کنند. مردم باید حس کنند که می‌توانند یک روز خود را با اوقاتی خوش در یک موزه یا گالری سپری کنند و حتی در همانجا نهار بخورند و با آرامش به کارها نگاه کنند.» او عنوان می‌کند: «ارتباط‌های اجتماعی موزه‌ها و گالری‌های ما ضعیف، قدیمی و حتی افسرده است. امکاناتی که به مخاطب می‌دهند کم است و طبیعی است که در چنین فضایی مردم تمایلی ندارند وقت زیادی در یک موزه یا گالری صرف کنند. درحالی‌که می‌توان جنبه تفریحی چنین مکان‌های هنری و فرهنگی را بیشتر کرد.» شیرچی با تاکید بر نقش رسانه‌ها برای معرفی برنامه‌های موزه و گالری‌ها می‌گوید: «رسانه‌ها می‌توانند به این کار سمت و سو دهند، اما بیشتر حرکت‌های رسانه‌های ما در حمایت از موزه‌ها و گالری‌ها مقطعی بوده است. حتی همین حرکت‌های زودگذر هم پایه و مبنای خاصی نداشته‌اند و ما شاهد یک فضای ثابت برای موزه‌ها و گالری‌ها در رسانه‌های‌مان نبوده‌ایم.»