از بازی در «ساخت ایران» راضی نیستم - ۲۶ مرداد ۹۱
فرهاد اصلانی
بازیگر سریال «ساخت ایران»
شبکه نمایش خانگی یک قاب نسبتا جدید است که قرار بود در مقایسه با رسانه‌های قدیمی تر مانند سینما و تلویزیون محدودیت‌ها و ممیزی های کمتری داشته باشد اما اوضاع اینگونه پیش نرفت. در این مدتی که از عمر این شبکه می‌گذرد، عملکرد آن نشان داده که سیاست‌های چندان روشنی ندارد و برخوردها و تصمیم‌گیری‌ها در بسیاری موارد کاملا سلیقه‌‌ای است. یکی از اهداف مهم رسانه خانگی تولید فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی برای عرضه در بازار بود، مجموعه‌هایی که کیفیت بالاتری نسبت به کارهای تلویزیونی و سینمایی داشته باشند و تماشاگر را راضی کنند تا برای تماشای آنها مبلغی را هزینه کند، اما می‌بینیم که اغلب فیلم‌های تولید شده در این شبکه فیلم‌هایی سطحی است که نه تنها سطح سلیقه مخاطب را بالا نمی‌برد بلکه دارد به سینما و تلویزیون هم لطمه‌های جدی وارد می‌کند.
بازیگر سریال «ساخت ایران»
شبکه نمایش خانگی یک قاب نسبتا جدید است که قرار بود در مقایسه با رسانه‌های قدیمی تر مانند سینما و تلویزیون محدودیت‌ها و ممیزی های کمتری داشته باشد اما اوضاع اینگونه پیش نرفت. در این مدتی که از عمر این شبکه می‌گذرد، عملکرد آن نشان داده که سیاست‌های چندان روشنی ندارد و برخوردها و تصمیم‌گیری‌ها در بسیاری موارد کاملا سلیقه‌‌ای است. یکی از اهداف مهم رسانه خانگی تولید فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی برای عرضه در بازار بود، مجموعه‌هایی که کیفیت بالاتری نسبت به کارهای تلویزیونی و سینمایی داشته باشند و تماشاگر را راضی کنند تا برای تماشای آنها مبلغی را هزینه کند، اما می‌بینیم که اغلب فیلم‌های تولید شده در این شبکه فیلم‌هایی سطحی است که نه تنها سطح سلیقه مخاطب را بالا نمی‌برد بلکه دارد به سینما و تلویزیون هم لطمه‌های جدی وارد می‌کند.
فرهاد اصلانی
بازیگر سریال «ساخت ایران»
شبکه نمایش خانگی یک قاب نسبتا جدید است که قرار بود در مقایسه با رسانه‌های قدیمی تر مانند سینما و تلویزیون محدودیت‌ها و ممیزی های کمتری داشته باشد اما اوضاع اینگونه پیش نرفت. در این مدتی که از عمر این شبکه می‌گذرد، عملکرد آن نشان داده که سیاست‌های چندان روشنی ندارد و برخوردها و تصمیم‌گیری‌ها در بسیاری موارد کاملا سلیقه‌‌ای است. یکی از اهداف مهم رسانه خانگی تولید فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی برای عرضه در بازار بود، مجموعه‌هایی که کیفیت بالاتری نسبت به کارهای تلویزیونی و سینمایی داشته باشند و تماشاگر را راضی کنند تا برای تماشای آنها مبلغی را هزینه کند، اما می‌بینیم که اغلب فیلم‌های تولید شده در این شبکه فیلم‌هایی سطحی است که نه تنها سطح سلیقه مخاطب را بالا نمی‌برد بلکه دارد به سینما و تلویزیون هم لطمه‌های جدی وارد می‌کند. وضعیت سریال‌ها هم چندان تفاوتی نمی‌کند، منظورم این است که به راحتی می‌شد تماشاگر، تمام این سریال‌هایی را که ویدئو رسانه‌ها پخش می‌کند از تلویزیون و به طور رایگان ببیند اما اینگونه نشد چون کارگردانان شان برای کار کردن این شبکه را ترجیح دادند. اگر می‌بینیم مدتی است که کارگردانان با سابقه سینما و تلویزیون پرده را رها کرده اند و به رسانه خانگی پناه آورده اند یکی به دلیل ممیزی‌های شدید تلویزیون است که رغبت به کار کردن را از بین می‌برد و دیگری به دلیل ناامنی شدیدی است که گریبانگیر سینمای ما شده است. الان شرایط سینما به گونه‌‌ای شده که آینده سرمایه‌گذاری‌ها اصلا روشن نیست. به طور مثال بسیاری از فیلم‌های جشنواره فجر گذشته هستند که با اینکه پروانه نمایش گرفته‌اند اما وضعیت نمایش شان همچنان مشخص نیست. اینگونه است که کارگردانان و تهیه‌کنندگان ناخودآگاه به سمت این شبکه کشیده می‌شوند. اما من به عنوان بازیگر از تجربه بازی در سریال «ساخت ایران» در شبکه نمایش خانگی راضی نیستم. مشکلاتی که در ضمن کار برایمان پیش آمد نهایتا به ضرر سریال تمام شد، نویسنده ما در میان راه از گروه جدا شد و نویسنده دیگری جایگزین او شد و با اینکه تهیه‌کننده تمام توانش را برای سرپا نگه داشتن پروژه به کار گرفت اما اکثر عوامل دیگر تمایلی به ادامه نداشتند. البته این را هم بگویم که مردم همیشه لطف دارند و اگر احیانا کار ضعیفی هم داشته باشیم باز هم ازمان حمایت می‌کنند با اینکه تفاوت کار خوب با کار بد را خوب می‌دانند و این دو را از هم تشخیص می‌دهند. در مورد «ساخت ایران» هم این اتفاق افتاد، یعنی مردم اگر ضعفی هم می‌دیدند اما ما را حمایت کردند و از آنها می‌شنیدیم که سریال را تهیه و دنبال می‌کنند. اما خب مساله این است که در سطح مطبوعات واکنش اساسی نسبت به این سریال رخ نداد و نتوانست راهی به نقدها و نظرات پیدا کند که این نشان می‌دهد سومین سریال شبکه خانگی چندان موفق عمل نکرده است.
بازیگر سریال «ساخت ایران»
شبکه نمایش خانگی یک قاب نسبتا جدید است که قرار بود در مقایسه با رسانه‌های قدیمی تر مانند سینما و تلویزیون محدودیت‌ها و ممیزی های کمتری داشته باشد اما اوضاع اینگونه پیش نرفت. در این مدتی که از عمر این شبکه می‌گذرد، عملکرد آن نشان داده که سیاست‌های چندان روشنی ندارد و برخوردها و تصمیم‌گیری‌ها در بسیاری موارد کاملا سلیقه‌‌ای است. یکی از اهداف مهم رسانه خانگی تولید فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی برای عرضه در بازار بود، مجموعه‌هایی که کیفیت بالاتری نسبت به کارهای تلویزیونی و سینمایی داشته باشند و تماشاگر را راضی کنند تا برای تماشای آنها مبلغی را هزینه کند، اما می‌بینیم که اغلب فیلم‌های تولید شده در این شبکه فیلم‌هایی سطحی است که نه تنها سطح سلیقه مخاطب را بالا نمی‌برد بلکه دارد به سینما و تلویزیون هم لطمه‌های جدی وارد می‌کند. وضعیت سریال‌ها هم چندان تفاوتی نمی‌کند، منظورم این است که به راحتی می‌شد تماشاگر، تمام این سریال‌هایی را که ویدئو رسانه‌ها پخش می‌کند از تلویزیون و به طور رایگان ببیند اما اینگونه نشد چون کارگردانان شان برای کار کردن این شبکه را ترجیح دادند. اگر می‌بینیم مدتی است که کارگردانان با سابقه سینما و تلویزیون پرده را رها کرده اند و به رسانه خانگی پناه آورده اند یکی به دلیل ممیزی‌های شدید تلویزیون است که رغبت به کار کردن را از بین می‌برد و دیگری به دلیل ناامنی شدیدی است که گریبانگیر سینمای ما شده است. الان شرایط سینما به گونه‌‌ای شده که آینده سرمایه‌گذاری‌ها اصلا روشن نیست. به طور مثال بسیاری از فیلم‌های جشنواره فجر گذشته هستند که با اینکه پروانه نمایش گرفته‌اند اما وضعیت نمایش شان همچنان مشخص نیست. اینگونه است که کارگردانان و تهیه‌کنندگان ناخودآگاه به سمت این شبکه کشیده می‌شوند. اما من به عنوان بازیگر از تجربه بازی در سریال «ساخت ایران» در شبکه نمایش خانگی راضی نیستم. مشکلاتی که در ضمن کار برایمان پیش آمد نهایتا به ضرر سریال تمام شد، نویسنده ما در میان راه از گروه جدا شد و نویسنده دیگری جایگزین او شد و با اینکه تهیه‌کننده تمام توانش را برای سرپا نگه داشتن پروژه به کار گرفت اما اکثر عوامل دیگر تمایلی به ادامه نداشتند. البته این را هم بگویم که مردم همیشه لطف دارند و اگر احیانا کار ضعیفی هم داشته باشیم باز هم ازمان حمایت می‌کنند با اینکه تفاوت کار خوب با کار بد را خوب می‌دانند و این دو را از هم تشخیص می‌دهند. در مورد «ساخت ایران» هم این اتفاق افتاد، یعنی مردم اگر ضعفی هم می‌دیدند اما ما را حمایت کردند و از آنها می‌شنیدیم که سریال را تهیه و دنبال می‌کنند. اما خب مساله این است که در سطح مطبوعات واکنش اساسی نسبت به این سریال رخ نداد و نتوانست راهی به نقدها و نظرات پیدا کند که این نشان می‌دهد سومین سریال شبکه خانگی چندان موفق عمل نکرده است.
ارسال نظر