اهمیت شبکه نمایش خانگی - ۲۶ مرداد ۹۱
یاسین نمکچیان
طراحی و توسعه شبکه نمایش خانگی در طول سال‌های گذشته اتفاق مهمی بود. اتفاقی که از یک سومعادلات سینمای ایران درابعاد مختلف را برهم زد و و ازسویی دیگر این پدیده را به عنوان رسانه‌ای قدرتمند و تاثیرگذارمعرفی کرد. اهمیت توسعه شبکه نمایش خانگی وقتی بیشتر به چشم می‌آید که بدانیم ۴۰۰ شهر ایران با جمعیت بالای ۱۰۰ هزار نفر ازداشتن سینما محرومند. این آمار در نقاطی با جمعیت پایین‌تر حدود هزار شهر اعلام شده است. به گفته جواد شمقدری رییس سازمان سینمایی، قبل از انقلاب ۴۵۰ سالن سینما برای ۳۰ میلیون نفر وجود داشت و در حال حاضر برای ۷۰ میلیون جمعیت تنها ۳۰۰ سالن وجود دارد که از این تعداد ۴۴ سینما هم در تهران متمرکز شده‌اند.
طراحی و توسعه شبکه نمایش خانگی در طول سال‌های گذشته اتفاق مهمی بود. اتفاقی که از یک سومعادلات سینمای ایران درابعاد مختلف را برهم زد و و ازسویی دیگر این پدیده را به عنوان رسانه‌ای قدرتمند و تاثیرگذارمعرفی کرد. اهمیت توسعه شبکه نمایش خانگی وقتی بیشتر به چشم می‌آید که بدانیم ۴۰۰ شهر ایران با جمعیت بالای ۱۰۰ هزار نفر ازداشتن سینما محرومند. این آمار در نقاطی با جمعیت پایین‌تر حدود هزار شهر اعلام شده است. به گفته جواد شمقدری رییس سازمان سینمایی، قبل از انقلاب ۴۵۰ سالن سینما برای ۳۰ میلیون نفر وجود داشت و در حال حاضر برای ۷۰ میلیون جمعیت تنها ۳۰۰ سالن وجود دارد که از این تعداد ۴۴ سینما هم در تهران متمرکز شده‌اند.
یاسین نمکچیان
طراحی و توسعه شبکه نمایش خانگی در طول سال‌های گذشته اتفاق مهمی بود. اتفاقی که از یک سومعادلات سینمای ایران درابعاد مختلف را برهم زد و و ازسویی دیگر این پدیده را به عنوان رسانه‌ای قدرتمند و تاثیرگذارمعرفی کرد. اهمیت توسعه شبکه نمایش خانگی وقتی بیشتر به چشم می‌آید که بدانیم 400 شهر ایران با جمعیت بالای 100 هزار نفر ازداشتن سینما محرومند. این آمار در نقاطی با جمعیت پایین‌تر حدود هزار شهر اعلام شده است. به گفته جواد شمقدری رییس سازمان سینمایی، قبل از انقلاب 450 سالن سینما برای 30 میلیون نفر وجود داشت و در حال حاضر برای 70 میلیون جمعیت تنها 300 سالن وجود دارد که از این تعداد 44 سینما هم در تهران متمرکز شده‌اند. این در حالی است که کشورهایی به مراتب کوچک‌تر از مساحت ایران و کمتر از جمعیتش وضعیت بسیار مطلوب تری دارند. مثلا امارات با جمعیت 5 میلیون نفر 236 سینما، تایوان با جمعیت 23 میلیون نفر 565 سینما، ترکیه با جمعیت 70 میلیون نفر 1575 سینما وایرلند 5 میلیون نفری 442 سینما را در اختیار علاقه‌مندانشان قرار داده‌اند. شاید همین آمارو ارقام برای تاکید اهمیت سینمای خانگی کافی باشد. چرا که در شهرهای مختلف این سرزمین آدم‌هایی زندگی می‌کنند که تماشای فیلم روی پرده نقره‌ای برای آنها به رویا بدل شده است. البته استقبال از سینمای خانگی و ضریب نفوذ آن در جامعه به شهرهایی محروم از سینما محدود نمی‌شود. اگرچه سیستم توزیع فیلم در این سیستم با معایبی روبه‌روست، اما گذشت زمان می‌تواند نواقص را از میان بردارد. همین که مردم از آثار تولید شده استقبال می‌کنند و فیلم به سبد کالای مصرفی خانواده‌ها اضافه شده است اتفاق خوشایندی است. در این مدت مردم عادت کرده‌اند برای استفاده از کالای فرهنگی و پرکردن اوقات فراغت خود هزینه کنند و بخشی از درآمد ماهانه خود را به منظور خرید فیلم کنار بگذارند. شبکه نمایش خانگی در این مدت، خواسته یا ناخواسته مخاطبان را به سمتی سوق داد که نسبت به فروش فیلم‌های قاچاق در کناره پیاده‌روها، بی‌اعتنا شوند و کالای مورد علاقه خودشان را از سوپرمارکت‌ها یا مراکز فروش مجاز تهیه کنند. هرچند هنوزعده‌ای اصرار می‌ورزند نسبت به رعایت حقوق مادی و معنوی عوامل تولید یک اثر بی‌تفاوت باقی بمانند و همان راهی را بروند که بیراهه است. رونق اقتصاد سینما نیز از مهمترین تاثیرگذاری شبکه نمایش خانگی به حساب می‌آیند. هرچند منتقدانی توسعه این سیستم را به ضررهنرهفتم دانسته‌اند و عنوان می‌کنند که ویدئو- رسانه باعث ریزش مخاطبان سینما شده است و خانواده‌های چند نفره ایرانی با هزینه بسیارکمی به تماشای فیلم ها می‌نشینند در مقابل باید در نظر گرفت با توجه به شرایط نامطلوب اقتصادی حاکم بر زندگی بسیاری ازهمان خانواده‌های چند نفره، آنها توانایی تهیه چند بلیت و صرف هزینه‌ای به مراتب بیشتر برای تماشای یک فیلم را ندارند و در نهایت عطای رفتن به سینما را به لقایش می‌بخشند. البته شنیده می‌شود یکی از امیدهای دست اندرکاران سینمای ایران در دوره رکود کنونی، توزیع اثر درشبکه خانگی است تا هم فیلم دوباره در معرض نمایش قرار بگیرد و هم اینکه چرخه اقتصادی و فروش ادامه پیدا کند.
طراحی و توسعه شبکه نمایش خانگی در طول سال‌های گذشته اتفاق مهمی بود. اتفاقی که از یک سومعادلات سینمای ایران درابعاد مختلف را برهم زد و و ازسویی دیگر این پدیده را به عنوان رسانه‌ای قدرتمند و تاثیرگذارمعرفی کرد. اهمیت توسعه شبکه نمایش خانگی وقتی بیشتر به چشم می‌آید که بدانیم 400 شهر ایران با جمعیت بالای 100 هزار نفر ازداشتن سینما محرومند. این آمار در نقاطی با جمعیت پایین‌تر حدود هزار شهر اعلام شده است. به گفته جواد شمقدری رییس سازمان سینمایی، قبل از انقلاب 450 سالن سینما برای 30 میلیون نفر وجود داشت و در حال حاضر برای 70 میلیون جمعیت تنها 300 سالن وجود دارد که از این تعداد 44 سینما هم در تهران متمرکز شده‌اند. این در حالی است که کشورهایی به مراتب کوچک‌تر از مساحت ایران و کمتر از جمعیتش وضعیت بسیار مطلوب تری دارند. مثلا امارات با جمعیت 5 میلیون نفر 236 سینما، تایوان با جمعیت 23 میلیون نفر 565 سینما، ترکیه با جمعیت 70 میلیون نفر 1575 سینما وایرلند 5 میلیون نفری 442 سینما را در اختیار علاقه‌مندانشان قرار داده‌اند. شاید همین آمارو ارقام برای تاکید اهمیت سینمای خانگی کافی باشد. چرا که در شهرهای مختلف این سرزمین آدم‌هایی زندگی می‌کنند که تماشای فیلم روی پرده نقره‌ای برای آنها به رویا بدل شده است. البته استقبال از سینمای خانگی و ضریب نفوذ آن در جامعه به شهرهایی محروم از سینما محدود نمی‌شود. اگرچه سیستم توزیع فیلم در این سیستم با معایبی روبه‌روست، اما گذشت زمان می‌تواند نواقص را از میان بردارد. همین که مردم از آثار تولید شده استقبال می‌کنند و فیلم به سبد کالای مصرفی خانواده‌ها اضافه شده است اتفاق خوشایندی است. در این مدت مردم عادت کرده‌اند برای استفاده از کالای فرهنگی و پرکردن اوقات فراغت خود هزینه کنند و بخشی از درآمد ماهانه خود را به منظور خرید فیلم کنار بگذارند. شبکه نمایش خانگی در این مدت، خواسته یا ناخواسته مخاطبان را به سمتی سوق داد که نسبت به فروش فیلم‌های قاچاق در کناره پیاده‌روها، بی‌اعتنا شوند و کالای مورد علاقه خودشان را از سوپرمارکت‌ها یا مراکز فروش مجاز تهیه کنند. هرچند هنوزعده‌ای اصرار می‌ورزند نسبت به رعایت حقوق مادی و معنوی عوامل تولید یک اثر بی‌تفاوت باقی بمانند و همان راهی را بروند که بیراهه است. رونق اقتصاد سینما نیز از مهمترین تاثیرگذاری شبکه نمایش خانگی به حساب می‌آیند. هرچند منتقدانی توسعه این سیستم را به ضررهنرهفتم دانسته‌اند و عنوان می‌کنند که ویدئو- رسانه باعث ریزش مخاطبان سینما شده است و خانواده‌های چند نفره ایرانی با هزینه بسیارکمی به تماشای فیلم ها می‌نشینند در مقابل باید در نظر گرفت با توجه به شرایط نامطلوب اقتصادی حاکم بر زندگی بسیاری ازهمان خانواده‌های چند نفره، آنها توانایی تهیه چند بلیت و صرف هزینه‌ای به مراتب بیشتر برای تماشای یک فیلم را ندارند و در نهایت عطای رفتن به سینما را به لقایش می‌بخشند. البته شنیده می‌شود یکی از امیدهای دست اندرکاران سینمای ایران در دوره رکود کنونی، توزیع اثر درشبکه خانگی است تا هم فیلم دوباره در معرض نمایش قرار بگیرد و هم اینکه چرخه اقتصادی و فروش ادامه پیدا کند.
ارسال نظر