هیچ کس این زیبایی را دوست ندارد - ۱۲ بهمن ۹۱
یاسین نمکچیان
دبیر گروه ورزش
شاید وقتی فرانکو باره‌سی، ستاره ایتالیایی در صندلی‌های VIP ورزشگاه آزادی نشسته بود و آغاز یک بازی حداقل متوسط را انتظار می‌کشید، هرگز تصور نمی‌کرد دربی حساس ایران تا این اندازه بی روح و بی بو و بی‌خاصیت از آب در بیاید. مهمان سرشناس پرسپولیسی‌ها، دیدارهای مهمی را در طول دوران فوتبالی‌اش پشت سر گذاشته وحتماً هم این سوال در ذهنش شکل خواهد گرفت چرا یک بازی مهم که قابلیت دارد ۱۰۰ هزار تماشاگر را به ورزشگاه بکشاند و ده‌ها هزار نفر را هم پشت درهای بسته نگه دارد؛ حرفی برای گفتن پیدا نمی‌کند؟
جدال نه چندان تماشایی سرخابی‌ها در هفتاد و ششمین دربی هم به تساوی رسید تا تماشاگرانی که مشتاقانه از ساعت‌های ابتدایی صبح، خودشان را به ورزشگاه آزادی رسانده بودند این بار هم دست از پا دراز تر به خانه‌هایشان برگردند.
دبیر گروه ورزش
شاید وقتی فرانکو باره‌سی، ستاره ایتالیایی در صندلی‌های VIP ورزشگاه آزادی نشسته بود و آغاز یک بازی حداقل متوسط را انتظار می‌کشید، هرگز تصور نمی‌کرد دربی حساس ایران تا این اندازه بی روح و بی بو و بی‌خاصیت از آب در بیاید. مهمان سرشناس پرسپولیسی‌ها، دیدارهای مهمی را در طول دوران فوتبالی‌اش پشت سر گذاشته وحتماً هم این سوال در ذهنش شکل خواهد گرفت چرا یک بازی مهم که قابلیت دارد ۱۰۰ هزار تماشاگر را به ورزشگاه بکشاند و ده‌ها هزار نفر را هم پشت درهای بسته نگه دارد؛ حرفی برای گفتن پیدا نمی‌کند؟
جدال نه چندان تماشایی سرخابی‌ها در هفتاد و ششمین دربی هم به تساوی رسید تا تماشاگرانی که مشتاقانه از ساعت‌های ابتدایی صبح، خودشان را به ورزشگاه آزادی رسانده بودند این بار هم دست از پا دراز تر به خانه‌هایشان برگردند.
یاسین نمکچیان
دبیر گروه ورزش
شاید وقتی فرانکو باره‌سی، ستاره ایتالیایی در صندلی‌های VIP ورزشگاه آزادی نشسته بود و آغاز یک بازی حداقل متوسط را انتظار می‌کشید، هرگز تصور نمی‌کرد دربی حساس ایران تا این اندازه بی روح و بی بو و بی‌خاصیت از آب در بیاید. مهمان سرشناس پرسپولیسی‌ها، دیدارهای مهمی را در طول دوران فوتبالی‌اش پشت سر گذاشته وحتماً هم این سوال در ذهنش شکل خواهد گرفت چرا یک بازی مهم که قابلیت دارد 100 هزار تماشاگر را به ورزشگاه بکشاند و ده‌ها هزار نفر را هم پشت درهای بسته نگه دارد؛ حرفی برای گفتن پیدا نمی‌کند؟
جدال نه چندان تماشایی سرخابی‌ها در هفتاد و ششمین دربی هم به تساوی رسید تا تماشاگرانی که مشتاقانه از ساعت‌های ابتدایی صبح، خودشان را به ورزشگاه آزادی رسانده بودند این بار هم دست از پا دراز تر به خانه‌هایشان برگردند. در هفته گذشته خیلی‌ها دلیل این اتفاق را به تفکرات امیر قلعه نویی ربط داده‌اند اما کیست که نداند در این چرخه، تاثیر سرمربی رکوردار استقلال ناچیزتر از این حرف‌هاست. وقتی فوتبال ملی ایران در رده‌های مختلف انواع و اقسام شکست‌ها و ناکامی‌ها را پشت سر هم به جان می‌خرد چه انتظاری می‌توان داشت که دربی طرفدارن را راضی نگه دارد.حالا دیگر خیلی‌ها متوجه شده اند که تساوی‌های کسالت بار استقلال و پرسپولیس به مشکلات ریشه‌ای‌تری برمی‌گردد. به مشکلاتی که بیشتر از همه مدیریت کلان ورزش را زیرعلامت سوال قرار خواهد داد. فوتبال ایرانی آیینه یک زندگی در چرخه‌ای معیوب است که بازیکنان و مربیانش آن را به زیباترین شکل ممکن اجرا می‌کنند، اگرچه کسی این زیبایی را دوست ندارد
دبیر گروه ورزش
شاید وقتی فرانکو باره‌سی، ستاره ایتالیایی در صندلی‌های VIP ورزشگاه آزادی نشسته بود و آغاز یک بازی حداقل متوسط را انتظار می‌کشید، هرگز تصور نمی‌کرد دربی حساس ایران تا این اندازه بی روح و بی بو و بی‌خاصیت از آب در بیاید. مهمان سرشناس پرسپولیسی‌ها، دیدارهای مهمی را در طول دوران فوتبالی‌اش پشت سر گذاشته وحتماً هم این سوال در ذهنش شکل خواهد گرفت چرا یک بازی مهم که قابلیت دارد 100 هزار تماشاگر را به ورزشگاه بکشاند و ده‌ها هزار نفر را هم پشت درهای بسته نگه دارد؛ حرفی برای گفتن پیدا نمی‌کند؟
جدال نه چندان تماشایی سرخابی‌ها در هفتاد و ششمین دربی هم به تساوی رسید تا تماشاگرانی که مشتاقانه از ساعت‌های ابتدایی صبح، خودشان را به ورزشگاه آزادی رسانده بودند این بار هم دست از پا دراز تر به خانه‌هایشان برگردند. در هفته گذشته خیلی‌ها دلیل این اتفاق را به تفکرات امیر قلعه نویی ربط داده‌اند اما کیست که نداند در این چرخه، تاثیر سرمربی رکوردار استقلال ناچیزتر از این حرف‌هاست. وقتی فوتبال ملی ایران در رده‌های مختلف انواع و اقسام شکست‌ها و ناکامی‌ها را پشت سر هم به جان می‌خرد چه انتظاری می‌توان داشت که دربی طرفدارن را راضی نگه دارد.حالا دیگر خیلی‌ها متوجه شده اند که تساوی‌های کسالت بار استقلال و پرسپولیس به مشکلات ریشه‌ای‌تری برمی‌گردد. به مشکلاتی که بیشتر از همه مدیریت کلان ورزش را زیرعلامت سوال قرار خواهد داد. فوتبال ایرانی آیینه یک زندگی در چرخه‌ای معیوب است که بازیکنان و مربیانش آن را به زیباترین شکل ممکن اجرا می‌کنند، اگرچه کسی این زیبایی را دوست ندارد
ارسال نظر