پولو بردار و فرار کن* - ۲۲ تیر ۹۱
طهورا مصیبی
بازیگر شدن در سینما راه سخت و پیچیده‌ای دارد؛ این را بازیگرانی که اکنون در اوج شهرت هستند و در فیلم‌های مختلف حاضر شده‌اند و گاه جلوی دوربین بهترین‌های سینمای ایران رفته‌اند می‌گویند و تاکید دارند وارد شدن به این راه شاید از طرق مختلف امکان داشته باشد، اما ادامه دادن آن سخت‌تر از ورود است و سخت‌تر حفظ جایگاه و شان بازیگر در طول مسیر کاری است. در زمینه بازیگری نیز واسطه‌ها نقشی مهم برعهده دارند؛ هرچند این نقش این روزها کمی تغییر شکل داده و کارها به روش دیگری پیش می‌رود، اما باز هم واسطه‌ها می‌توانند نقش مهمی در وارد شدن بازیگران به سینما و ارائه پیشنهادهای کاری به آنان و فراهم شدن فرصتی برای ادامه کار داشته باشند.
بازیگر شدن در سینما راه سخت و پیچیده‌ای دارد؛ این را بازیگرانی که اکنون در اوج شهرت هستند و در فیلم‌های مختلف حاضر شده‌اند و گاه جلوی دوربین بهترین‌های سینمای ایران رفته‌اند می‌گویند و تاکید دارند وارد شدن به این راه شاید از طرق مختلف امکان داشته باشد، اما ادامه دادن آن سخت‌تر از ورود است و سخت‌تر حفظ جایگاه و شان بازیگر در طول مسیر کاری است. در زمینه بازیگری نیز واسطه‌ها نقشی مهم برعهده دارند؛ هرچند این نقش این روزها کمی تغییر شکل داده و کارها به روش دیگری پیش می‌رود، اما باز هم واسطه‌ها می‌توانند نقش مهمی در وارد شدن بازیگران به سینما و ارائه پیشنهادهای کاری به آنان و فراهم شدن فرصتی برای ادامه کار داشته باشند.
طهورا مصیبی
بازیگر شدن در سینما راه سخت و پیچیده‌ای دارد؛ این را بازیگرانی که اکنون در اوج شهرت هستند و در فیلم‌های مختلف حاضر شده‌اند و گاه جلوی دوربین بهترین‌های سینمای ایران رفته‌اند می‌گویند و تاکید دارند وارد شدن به این راه شاید از طرق مختلف امکان داشته باشد، اما ادامه دادن آن سخت‌تر از ورود است و سخت‌تر حفظ جایگاه و شان بازیگر در طول مسیر کاری است. در زمینه بازیگری نیز واسطه‌ها نقشی مهم برعهده دارند؛ هرچند این نقش این روزها کمی تغییر شکل داده و کارها به روش دیگری پیش می‌رود، اما باز هم واسطه‌ها می‌توانند نقش مهمی در وارد شدن بازیگران به سینما و ارائه پیشنهادهای کاری به آنان و فراهم شدن فرصتی برای ادامه کار داشته باشند.
روند حضور بازیگران در سینمای ایران در ابتدای راه معمولا از چند حالت خارج نیست، بازیگرانی که از طریق آموزشگاه‌های بازیگری وارد این عرصه می‌شوند؛ بازیگرانی که به واسطه آشنایی‌ها در این راه می‌آیند و تعدادی که براساس تست‌های بازیگری و گزینش از میان جمعی به عنوان بازیگر فیلم یا مجموعه‌ای انتخاب می‌شوند و به سینما و تلویزیون می‌آیند و همه اینها در میان راه می‌تواند با واسطه‌هایی همراه شود.
معمولا بازیگرانی که از کلاس‌های بازیگری به سینما می‌آیند اگر از سوی موسسه مورد آموزش خود به حضور در فیلم یا سریالی پیشنهاد شوند و بازی آنان مورد پذیرش کارگردان و تهیه کننده قرار بگیرد و قراردادی امضا شود، بخشی از دستمزد نیز به صاحبان آموزشگاه‌های بازیگری اختصاص پیدا می‌کند. از آنجا که معمولا این مساله از ابتدا با هنرجوها هماهنگ می‌شود و در آغاز راه هر روشی برای رفتن مقابل دوربین همراه با هیجان و انگیزه بسیاری است با مخالفت روبه‌رو نمی‌شود و بازیگرانی که در ابتدای کار خود قرار دارند این شرایط را می‌پذیرند.
درصدهای تعیین شده برای دستمزدی که به بازیگر تازه کار و آموزشگاه تعلق پیدا می‌کند تفاوت بسیاری دارد و گاه 80 تا 90 درصد قرارداد اولین کاری که هنرجوها برای حضور در آن قرارداد امضا می‌کنند به آموزشگاه‌ها تعلق می‌یابد. البته این شروعی است برای آن هنرجو تا در صورت اثبات توانایی خود از پروژه‌های بعدی به تنهایی صاحب دستمزدش شود و از سوی دیگر انگیزه‌ای در میان مسوولان آموزشگاه‌ها به وجود می‌آورد تا فضایی برای حضور هنرجوهای خود در پروژه‌های مختلف به وجود آورند. معمولا بازیگرانی که از این طریق وارد سینمای ایران شده‌اند عمری طولانی‌تر و موفق‌تر در مورد بازیگری داشته‌اند و به نوعی می‌توان معقول‌ترین روش ورود بازیگران را به سینما همین راه یا به طور کلی آموزش دیدن و تحصیل کردن در این زمینه و سپس قرار گرفتن مقابل دوربین دانست. اما گروهی از بازیگران که اغلب می‌توان حداقل در ابتدای مسیر کاری آنان را در فیلم‌های تجاری مشاهده کرد به واسطه برخی سینماگران که معمولا در زمینه معرفی بازیگر به سینما فعال هستند مشاهده کرد. این افراد از نفوذی که در میان کارگردانان و تهیه کنندگان مختلف دارند استفاده می‌کنند و چهره‌های علاقمند به بازیگری را به سینما می‌آورند تا توان خود را برای حضور در این عرصه آزمایش کنند.
هدیه تهرانی از جمله بازیگرانی است که به واسطه معرفی محمدرضا شریفی‌نیا وارد سینمای ایران شد، به نوعی می‌توان تهرانی را یکی از بهترین کشف‌های شریفی نیا که اغلب حضوری پررنگ در معرفی بازیگر به سینمای ایران دارد، دانست. تهرانی در بازیگری تا جایی پیش رفت که دو سیمرغ بلورین گرفت و بازی به یادماندنی او در چهارشنبه سوری به کارگردانی اصغر فرهادی تحسین همگان را برانگیخت.
اما کمتر پیش می‌آید تا بازیگرانی که اینچنین به سینما وارد می‌شوند بتوانند به محبوبیت تهرانی برسند، اغلب از نیمه راه بازیگری را رها می‌کنند یا به جای بازی در فیلم‌های سینمایی قابل توجه بیشتر به فیلم‌های تجاری راه پیدا می‌کنند و گاه نیز از سینما به تلویزیون می‌روند زیرا تولید پرتعداد مجموعه در آن رسانه فضای زیادی برای پذیرش این بازیگران دارد.
البته در مورد معرفی بازیگران از سوی واسطه‌ها به گروه‌های تولید کننده فیلم همواره مسائل مالی اهمیت دارد و همانطور که در مورد آموزشگاه‌ها ذکر شد در این زمینه نیز پس از امضای قرارداد واسطه نیز دستمزدی دریافت می‌کند.
آنچه این روزها در سینمای ایران بیش از پیش به چشم می‌خورد، ارتباط مستقیم خود بازیگران با تهیه‌کنندگان و کارگردانان است؛ یعنی بازیگری که در ابتدای راه است و به دفتر تهیه کننده و کارگردان راه پیدا می‌کند خود با پرداخت رقمی فرصتی برای نقش آفرینی در سینما را به دست می‌آورد.
این بازیگران تازه کار حاضرند با پرداخت رقمی از هزینه تولید فیلم که این روزها به میزان قابل توجهی افزایش یافته است، نقشی را در کار بپذیرند که کمتر می‌توان در میان این چهره‌ها افرادی را یافت که بازی قابل قبولی از خود ارائه دهد و معمولا از نوع بازی این افراد روشن است که قبل از دیدن آموزش کافی و تجربه اندوزی در سینما توانسته اند طبق روشی که به آن اشاره شد نقشی را در یک فیلم سینمایی برعهده بگیرند و بازی کنند. از آنجا که بخشی از هزینه تولید به واسطه این بازیگران تامین می‌شود و دغدغه چندانی هم برای بازگشت سرمایه باقی نمی‌ماند معمولا کارگردانان نیز تلاش مضاعفی برای آموختن بازیگری به این بازیگران یا گرفتن بازی خوب از آنان صرف نمی‌کنند. البته گروهی از بازیگران شناخته شده نیز برای ایفای نقشی متفاوت نزد کارگردانان سرشناس می‌روند، اما در این موارد معمولا آنچه در زمینه مالی رخ می‌دهد کاهش دستمزد بازیگران است و اهمیت این نقش‌ها بیش از آنکه به مساله مالی برگردد به اعتباری که در زمینه کاری به وجود می‌آورد بازمی گردد.
*برگرفته از نام فیلمی کمدی از وودی آلن
بازیگر شدن در سینما راه سخت و پیچیده‌ای دارد؛ این را بازیگرانی که اکنون در اوج شهرت هستند و در فیلم‌های مختلف حاضر شده‌اند و گاه جلوی دوربین بهترین‌های سینمای ایران رفته‌اند می‌گویند و تاکید دارند وارد شدن به این راه شاید از طرق مختلف امکان داشته باشد، اما ادامه دادن آن سخت‌تر از ورود است و سخت‌تر حفظ جایگاه و شان بازیگر در طول مسیر کاری است. در زمینه بازیگری نیز واسطه‌ها نقشی مهم برعهده دارند؛ هرچند این نقش این روزها کمی تغییر شکل داده و کارها به روش دیگری پیش می‌رود، اما باز هم واسطه‌ها می‌توانند نقش مهمی در وارد شدن بازیگران به سینما و ارائه پیشنهادهای کاری به آنان و فراهم شدن فرصتی برای ادامه کار داشته باشند.
روند حضور بازیگران در سینمای ایران در ابتدای راه معمولا از چند حالت خارج نیست، بازیگرانی که از طریق آموزشگاه‌های بازیگری وارد این عرصه می‌شوند؛ بازیگرانی که به واسطه آشنایی‌ها در این راه می‌آیند و تعدادی که براساس تست‌های بازیگری و گزینش از میان جمعی به عنوان بازیگر فیلم یا مجموعه‌ای انتخاب می‌شوند و به سینما و تلویزیون می‌آیند و همه اینها در میان راه می‌تواند با واسطه‌هایی همراه شود.
معمولا بازیگرانی که از کلاس‌های بازیگری به سینما می‌آیند اگر از سوی موسسه مورد آموزش خود به حضور در فیلم یا سریالی پیشنهاد شوند و بازی آنان مورد پذیرش کارگردان و تهیه کننده قرار بگیرد و قراردادی امضا شود، بخشی از دستمزد نیز به صاحبان آموزشگاه‌های بازیگری اختصاص پیدا می‌کند. از آنجا که معمولا این مساله از ابتدا با هنرجوها هماهنگ می‌شود و در آغاز راه هر روشی برای رفتن مقابل دوربین همراه با هیجان و انگیزه بسیاری است با مخالفت روبه‌رو نمی‌شود و بازیگرانی که در ابتدای کار خود قرار دارند این شرایط را می‌پذیرند.
درصدهای تعیین شده برای دستمزدی که به بازیگر تازه کار و آموزشگاه تعلق پیدا می‌کند تفاوت بسیاری دارد و گاه 80 تا 90 درصد قرارداد اولین کاری که هنرجوها برای حضور در آن قرارداد امضا می‌کنند به آموزشگاه‌ها تعلق می‌یابد. البته این شروعی است برای آن هنرجو تا در صورت اثبات توانایی خود از پروژه‌های بعدی به تنهایی صاحب دستمزدش شود و از سوی دیگر انگیزه‌ای در میان مسوولان آموزشگاه‌ها به وجود می‌آورد تا فضایی برای حضور هنرجوهای خود در پروژه‌های مختلف به وجود آورند. معمولا بازیگرانی که از این طریق وارد سینمای ایران شده‌اند عمری طولانی‌تر و موفق‌تر در مورد بازیگری داشته‌اند و به نوعی می‌توان معقول‌ترین روش ورود بازیگران را به سینما همین راه یا به طور کلی آموزش دیدن و تحصیل کردن در این زمینه و سپس قرار گرفتن مقابل دوربین دانست. اما گروهی از بازیگران که اغلب می‌توان حداقل در ابتدای مسیر کاری آنان را در فیلم‌های تجاری مشاهده کرد به واسطه برخی سینماگران که معمولا در زمینه معرفی بازیگر به سینما فعال هستند مشاهده کرد. این افراد از نفوذی که در میان کارگردانان و تهیه کنندگان مختلف دارند استفاده می‌کنند و چهره‌های علاقمند به بازیگری را به سینما می‌آورند تا توان خود را برای حضور در این عرصه آزمایش کنند.
هدیه تهرانی از جمله بازیگرانی است که به واسطه معرفی محمدرضا شریفی‌نیا وارد سینمای ایران شد، به نوعی می‌توان تهرانی را یکی از بهترین کشف‌های شریفی نیا که اغلب حضوری پررنگ در معرفی بازیگر به سینمای ایران دارد، دانست. تهرانی در بازیگری تا جایی پیش رفت که دو سیمرغ بلورین گرفت و بازی به یادماندنی او در چهارشنبه سوری به کارگردانی اصغر فرهادی تحسین همگان را برانگیخت.
اما کمتر پیش می‌آید تا بازیگرانی که اینچنین به سینما وارد می‌شوند بتوانند به محبوبیت تهرانی برسند، اغلب از نیمه راه بازیگری را رها می‌کنند یا به جای بازی در فیلم‌های سینمایی قابل توجه بیشتر به فیلم‌های تجاری راه پیدا می‌کنند و گاه نیز از سینما به تلویزیون می‌روند زیرا تولید پرتعداد مجموعه در آن رسانه فضای زیادی برای پذیرش این بازیگران دارد.
البته در مورد معرفی بازیگران از سوی واسطه‌ها به گروه‌های تولید کننده فیلم همواره مسائل مالی اهمیت دارد و همانطور که در مورد آموزشگاه‌ها ذکر شد در این زمینه نیز پس از امضای قرارداد واسطه نیز دستمزدی دریافت می‌کند.
آنچه این روزها در سینمای ایران بیش از پیش به چشم می‌خورد، ارتباط مستقیم خود بازیگران با تهیه‌کنندگان و کارگردانان است؛ یعنی بازیگری که در ابتدای راه است و به دفتر تهیه کننده و کارگردان راه پیدا می‌کند خود با پرداخت رقمی فرصتی برای نقش آفرینی در سینما را به دست می‌آورد.
این بازیگران تازه کار حاضرند با پرداخت رقمی از هزینه تولید فیلم که این روزها به میزان قابل توجهی افزایش یافته است، نقشی را در کار بپذیرند که کمتر می‌توان در میان این چهره‌ها افرادی را یافت که بازی قابل قبولی از خود ارائه دهد و معمولا از نوع بازی این افراد روشن است که قبل از دیدن آموزش کافی و تجربه اندوزی در سینما توانسته اند طبق روشی که به آن اشاره شد نقشی را در یک فیلم سینمایی برعهده بگیرند و بازی کنند. از آنجا که بخشی از هزینه تولید به واسطه این بازیگران تامین می‌شود و دغدغه چندانی هم برای بازگشت سرمایه باقی نمی‌ماند معمولا کارگردانان نیز تلاش مضاعفی برای آموختن بازیگری به این بازیگران یا گرفتن بازی خوب از آنان صرف نمی‌کنند. البته گروهی از بازیگران شناخته شده نیز برای ایفای نقشی متفاوت نزد کارگردانان سرشناس می‌روند، اما در این موارد معمولا آنچه در زمینه مالی رخ می‌دهد کاهش دستمزد بازیگران است و اهمیت این نقش‌ها بیش از آنکه به مساله مالی برگردد به اعتباری که در زمینه کاری به وجود می‌آورد بازمی گردد.
*برگرفته از نام فیلمی کمدی از وودی آلن
ارسال نظر