به احترام خرم با همایون شروع می‌کنم - ۲۶ بهمن ۹۱

لی‌لا رضایی
سامان احتشامی کارنامه درخشانی دارد و از نوازندگان بسیار توانای پیانو به شمار می‌رود، به قدری افتاده است که برخلاف بسیاری از خواننده‌ها و موزیسین‌های نوپا هر بار از دعوتی که برای جشنواره از او می‌شود، استقبال می‌کند. به جرات می‌توان او را یکی از ستون‌های هر ساله جشنواره دانست که بقا و دوام آن را به دنبال دارد. او که از کودکی تا کنون فعالیت‌های بسیاری را در عرصه موسیقی انجام داده است، اینک با موسیقی‌اش در جشنواره حضور دارد و این بار به یاد استاد همیشگی‌اش که موسیقی را وامدار او می‌داند، روی سن به اجرا خواهد پرداخت.

لی‌لا رضایی
سامان احتشامی کارنامه درخشانی دارد و از نوازندگان بسیار توانای پیانو به شمار می‌رود، به قدری افتاده است که برخلاف بسیاری از خواننده‌ها و موزیسین‌های نوپا هر بار از دعوتی که برای جشنواره از او می‌شود، استقبال می‌کند. به جرات می‌توان او را یکی از ستون‌های هر ساله جشنواره دانست که بقا و دوام آن را به دنبال دارد. او که از کودکی تا کنون فعالیت‌های بسیاری را در عرصه موسیقی انجام داده است، اینک با موسیقی‌اش در جشنواره حضور دارد و این بار به یاد استاد همیشگی‌اش که موسیقی را وامدار او می‌داند، روی سن به اجرا خواهد پرداخت. صحبت‌های او را در این باره می‌خوانیم

شما در بخش جنبی بیست‌وهشتمین جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر نیز مانند هر سال حضور دارید، چرا خود را ملزم به این حضور می‌دانید؟
من نه تنها امسال، که هر ساله و از ابتدای برگزاری جشنواه موسیقی یعنی از اولین دوره آن همیشه در جشنواره حضور داشته‌ام. امسال هم مانند سال گذشته به دعوت آقای ترابی رییس انجمن موسیقی و دکتر ریاحی دبیر انجمن در جشنواره حضور پیدا می‌کنم. اجرای امسال ما در تالار وحدت خواهد بود.
شما درحالی در جشنواره شرکت می‌کنید که بسیاری از این حضور سر باز می‌زنند.
من کاری به هیچ یک از این دوستان ندارم، اما بر این باورم که عدم شرکت برخی از دوستان، دو دلیل می‌تواند داشته باشد. یکی از این دلایل نداشتن انگیزه است و دیگری این است که جشنواره بودجه ندارد. هرکس که می‌گوید در جشنواره شرکت نمی‌کند حتما از نظر مالی تامین است و به آن پولی که جشنواره می‌دهد نیازی ندارد. من هم دفتر کارم اجاره‌ای است و هم خانه‌‌ام، ماشین زیر پایم نیز هنوز قسطش تمام نشده است. پیانویی که با آن کارمی‌کنم نیز همین‌طور! بنابراین نه تنها به لحاظ حرفه‌ای خود را ملزم به حضور در جشنواره می‌دانم، بلکه به لحاظ مادی نیز به دستمزد آن نیازدارم.
اجرایتان ویژگی خاصی خواهد داشت؟
این اجرا که در روز در ۲۸ بهمن است با آثاری از همایون خرم همراه خواهد بود. با این اجرا یاد و خاطره این استاد بزرگ را پاس خواهم داشت. ضمن اجرای قطعاتی از استاد همایون خرم، قطعاتی از ساخته‌های خودم و برخی از قطعات فولکوریک را اجرامی‌کنیم. این اجرا قطعا اجرای متفاوتی خواهد بود. امیدوارم که مردم لذت ببرند.
کدام یک از قطعات استاد خرم را اجرا خواهید کرد؟
من از کودکی در خدمت استاد بوده‌ام و افتخار می‌کنم که از همن کودکی در کنار ایشان و در کنسرت‌های بسیاری حضور داشته‌ام. تمامی آثار استاد خرم ماندگار هستند و من بعضی از قطعات ایشان را که هم برای مردم نوستالژی دارد و هم به گفته‌‌ای از نظر موسیقایی به گونه‌ای هستند که می‌توانند درهم ادغام شوند. من نیز به دلیل نام استاد همایون خرم اجرای قطعات را از دستگاه همایون آغازمی‌کنم. ایشان هم در این دستگاه قطعات بسیاری دارند. قطعاتی را در دستگاه‌های اصفهان و بیداد نیزهمراه با همایون اجرا می‌کنم که جمعا ۲۰ دقیقه شده است. هم اکنون درحال آهنگسازی این اثر هستم که بر اساس ساخته او ملودی‌های ماندگار زنده یاد خرم خواهد بود. این کنسرت و به‌ویژه قطعه ابتدایی آن، ادای دینی است به زحماتی که استاد همایون خرم در موسیقی ایران کشیده‌اند.
مشکلاتی که در برگزاری این جشنواره‌ها وجود دارد چه مشکلاتی هستند؟
متاسفانه در ایران نه‌تنها در زمان برگزاری جشنواره بلکه در تمامی زمان‌ها برای اجراها سالن خوبی نداریم. اگر هم سالن‌هایی وجود دارند، اصلا مجهز نیستند. این درحالی است که یک نوازنده نباید به فکر حمل ساز برای برگزاری کنسرت خود باشد. یک سالن موسیقی باید به سازهایی همچون پیانو، هارپ، کنترباس، تیمپانیو... که حجم بزرگی دارند، مجهز باشد. یا حداقل به سه تا ساز اساسی در آنها دسترسی داشت که متاسفانه چنین امکانی فراهم نیست ومن هیچ وقت ندانستم چرا!
چشم‌انداز جشنواره را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
اگر به نکات مهم توجه شود، به سمت خوبی سوق داده خواهد شد وگرنه در حاشیه می‌ماند و راه به هیچ جا نخواهد بود.