احترام هالیوود به تاریخ خودساخته - ۲۸ دی ۹۱
علیرضا مجمع
گروه فرهنگ و هنر
چند شب پیش هفتادمین مراسم گلدن گلاب برگزار شد. مراسم اسکار هم کمتر از پنجاه روز دیگر برگزار می‌شود، اثری از کشور ما در آن حضور ندارد.گلدن گلاب اما ما را یاد سال قبل‌انداخت که در همین شب اصغر فرهادی روی سن رفت تا معتبرترین جایزه جهانی تاریخ سینمای ایران را بگیرد و نام ایران را باشکوه‌تر کند. امسال اما حکایت دیگری روی سن گلدن گلاب در جریان بود و احتمالا تا روی سن اسکار ادامه خواهد داشت. امسال با اینکه از ما فیلمی در این مراسم و اسکار حاضر نیست، اما بیش از هر زمان دیگری نام ایران به گوش می‌رسد؛ بهانه‌اش هم فیلمی است به نام «آرگو» -که بهترین فیلم گلدن گلاب امسال شد- که به جریان تسخیر سفارت آمریکا در تهران می‌پردازد و عملیات کماندویی کانادایی‌ها برای آزادی شش گروگان آمریکایی از تهران. سینما چنین اثری در جهان دارد. آرگو در میان نامزدهای اسکار هم که چند روز قبل اعلام شد حضور دارد و در کنار جانگو رها از بند و لینکلن سه فیلمی هستند که مقاطعی از تاریخ آمریکا را به تصویر کشیده‌اند. رویکرد هالیوود به تاریخ آمریکا -که پانصد سال بیشتر نیست- به ما می‌گوید که آنها فهمیده‌اند برای استواری و امنیت ملی باید ریشه‌هایشان را سفت و محکم بچسبند و گیرم که این ریشه‌ها عمق چندانی هم نداشته باشد. سه مقطع تاریخی در فیلم‌های ذکر شده به اضافه انبوه سریال‌های تلویزیونی که به تاریخ معاصرشان می‌پردازد - یکی از سریال‌هایی که در گلدن گلاب برنده شد و نامش «تغییر بازی» بود به وقایع ریاست جمهوری سال 2008 آمریکا می‌پرداخت- جهان را به تاریخی که خودشان ساخته‌اند حساس می‌کند. تاریخی که ما 2500 سالش را عجالتا در جیب داریم و منتظریم تا فیلمی مثل«آرگو» یا «سیصد» ساخته شود و بعد دست به کار ساختن پاسخ آنها شویم!