آران - ۱۳ مهر ۹۱
نقاشیهای مریم امینی که از نقاشان جوان و پیشرو است از ۷ مهر به مدت یک هفته در گالری آران واقع در بلوار کریمخان زند، خیابان خردمند شمالی، کوچه دی، شماره ۱۲ نمایش داده میشود. امینی که با بکارگیری شیوههای جدید در آثار خود به موضوعهایی مانند کودکان، جسم و مرگ اهمیت میدهد، سال ۸۹ هم نمایشگاهی با نام «کنش و واکنش» را در گالری آن برگزار کرد و اینبار با نمایشگاهی با نام «فن سکوت» به این گالری بازگشته است. آثار امینی برگرفته از مجموعه «کودکان عاصی آرام گرفته در نقاشی» هستند. او در مجموعه قبلی از فضای دو بعدی به کارهای سه بعدی گرایش پیدا کرده بود که آن را سرآغازی برای آثار جدید او تلقی میکردند.
نقاشیهای مریم امینی که از نقاشان جوان و پیشرو است از 7 مهر به مدت یک هفته در گالری آران واقع در بلوار کریمخان زند، خیابان خردمند شمالی، کوچه دی، شماره 12 نمایش داده میشود. امینی که با بکارگیری شیوههای جدید در آثار خود به موضوعهایی مانند کودکان، جسم و مرگ اهمیت میدهد، سال 89 هم نمایشگاهی با نام «کنش و واکنش» را در گالری آن برگزار کرد و اینبار با نمایشگاهی با نام «فن سکوت» به این گالری بازگشته است. آثار امینی برگرفته از مجموعه «کودکان عاصی آرام گرفته در نقاشی» هستند. او در مجموعه قبلی از فضای دو بعدی به کارهای سه بعدی گرایش پیدا کرده بود که آن را سرآغازی برای آثار جدید او تلقی میکردند.
فریدون آو در مورد کارهایی که امینی در این نمایشگاه نشان میدهد، معتقد است:«مریم امینی اسرار خلوتاش را با استفاده از زبانی رمزآلود روی بوم و کاغذ میآورد و برای همین، کارهایش پر از فضاهای سفید است. یادداشتهایی آکنده از گزارههای نیمهتمام و نه جملههای کامل. در این برهه از زمان و در جغرافیای کنونی ایران، هنگامی که زنی بیپروا و صمیمی سخن میگوید، از زبان نشانهها و اشارهها کمک میگیرد. گاه یادداشتهایش جملههای کامل خشمگینی را شکل میدهد و گاه فضاهای خالی، چهرههای آرام و رام پیش چشم میگذارد. پس هدف در اینجا رسیدن به زبانی است که بتوان با زمزمه فریاد کرد.»
فریدون آو در مورد کارهایی که امینی در این نمایشگاه نشان میدهد، معتقد است:«مریم امینی اسرار خلوتاش را با استفاده از زبانی رمزآلود روی بوم و کاغذ میآورد و برای همین، کارهایش پر از فضاهای سفید است. یادداشتهایی آکنده از گزارههای نیمهتمام و نه جملههای کامل. در این برهه از زمان و در جغرافیای کنونی ایران، هنگامی که زنی بیپروا و صمیمی سخن میگوید، از زبان نشانهها و اشارهها کمک میگیرد. گاه یادداشتهایش جملههای کامل خشمگینی را شکل میدهد و گاه فضاهای خالی، چهرههای آرام و رام پیش چشم میگذارد. پس هدف در اینجا رسیدن به زبانی است که بتوان با زمزمه فریاد کرد.»
ارسال نظر