هزار و یکشب تلویزیونی - ۵ مرداد ۹۱
لاله صبوری
بازیگر کمدی
تلویزیون شاید این روزها حال و روز خوبی نداشته باشد، اما برای من یکی دو برنامه جذاب هنوز وجود دارد.یکی برنامه رنگین کمان که برنامه و جنگ هر روزه شبکه تهران درباره کودکان است و خودم کارگردان هنری برنامه محسوب می‌شوم و یکی هم برنامه‌ای که به ناگهان چشمم به آن خورد و مجذوب آن شدم. برنامه‌ای که شبکه چهار نشان می‌داد به نام «هزارو یک شب» برنامه هزار و یک شب به چهار موضوع هنر و ادبیات، کتاب، تاریخ و جامعه با حضور کارشناسان می پردازد. انتخاب عنوان جذاب و خاطره‌برانگیز «هزار و یک شب» که از سنت‌های اصیل قصه‌گویی ما شرقی‌ها حکایت می‌کند از انتخاب‌های مناسب‌ دست‌اندرکاران این برنامه است و برای اینکه این اسم تنها یک اسم نماند در هر برنامه یکی از داستان‌های جذاب هزار و یک‌شب توسط رشیدکاکاوند، به عنوان یکی از چهره‌های آشنا در رادیو و تلویزیون، در برنامه خوانده خواهد شد. بعد از مدتی فهمیدم شبکه 4 چه برنامه‌های خوب و متفاوتی را ارائه می‌کند و یکی از مشتریان پروپا قرص آن شدم و دیدم برنامه دیگری که بسیار خوش ساخت است به نام «کارگاه هنر» از این شبکه پخش می‌شود. برنامه «کارگاه هنر» دنبال این است که قاب دوربینش را در چارچوب خانه‌های شما ببندد، یعنی «چیدمان» وسایل خانه تان که می‌تواند از قواره اتاق‌ها گرفته تا رنگ مبل‌ها و مجسمه‌های تزئینی روی میز پذیرایی و حتی کج و راست زدن میخ تابلوی نستعلیقی که زده‌اید به دیوار راهرو، متفاوت باشد. «خانه آرایی» موضوع مهمی است که این روزها یا کمتر به آن توجه می‌شود یا شکل تزئینی به خود گرفته است. زمانی که حرف دختران دم بخت برای خرید جهیزیه، ست کردن وسایل خانه است و فروشگاه‌های لوازم خانگی، از «شیر مرغ»پز تا «جان آدمیزاد»سرخ کن را می‌فروشند و خریدار هم دارد، چیزی به اسم «نیاز» لابلای این ست کردن‌ها و پز دادن‌ها گم می‌شود، اینجا است که اهمیت رسانه برای پرداخت به چنین موضوعاتی رخ می‌نماید.