لذت هم‌نفس‌شدن با دیگران در سینما رااز دست ندهید - ۴ آبان ۹۱
مازیار میری
کارگردان «سعادت‌آباد»
متاسفانه این روزها بیش از هر زمان دیگری می‌بینیم که رغبت برای سینما رفتن و فیلم‌دیدن در سالن سینما کم شده است. می‌دانم و می‌دانیم که بخش مهمی از این اتفاق به دلیل مسائل ناگوار اقتصادی است، اما نباید یادمان برود که حیات سینما به همین سالن‌ها وابسته است. نباید از سینما رفتن دریغ کرد. به شخصه هربار که شرایطی پیش می‌آید پیشنهاد می‌کنم تا می‌توانید سینما بروید و خودم شخصا پرهیز می‌کنم از فیلم‌دیدن در خانه. دوست دارم آدم‌ها فرهنگ جمعی فیلم دیدن را تمرین کنند و حتی به بچه هایشان هم بیاموزند. کمی قبل‌تر همه تمرین می‌کردیم که به سلیقه هم احترام بگذاریم و با هم به تماشای آثار هنری بنشینیم. برای همین هم همیشه جلوی در سالن‌های سینما می‌دیدیم که اکیپ‌های ده بیست نفری برای تماشای یک فیلم آمده‌اند. امروز اما به هزار و یک دلیل معمولا دوست داریم تنهایی فیلم ببینیم. هم‌نفس شدن با سایر تماشاگران در سالن سینما و دیدن فیلم در کادر پرده سینما خیلی لذت‌بخش‌تر است و اینکه این روزها معمولا از تنها فیلم‌دیدن استقبال و از سینمارفتن پرهیز می‌کنیم اتفاق ناگوار و خطرناکی است.
الان پیشنهاد می‌کنم تا همه به تماشای «بوسیدن روی ماه» همایون اسعدیان بروید. این فیلم می‌تواند شما را با سالن سینما آشتی دهد. فیلمی که روایتگر اتفاق دیگری است از آنچه که تا به حال در سینمای جنگ دیده‌ایم. فیلم‌های دیگر روی پرده را هنوز ندیده‌ام، منتها فیلم «بغض» رضا درمیشیان را هم پیشنهاد می‌کنم. درباره این فیلم فراوان شنیده‌ام و باتوجه به بازیگرانش یعنی بابک حمیدیان و باران کوثری، و البته موضوع فیلم که مهاجرت در دنیای امروز است، حتما برایتان جذاب و دیدنی
خواهد بود.
«بوسیدن روی ماه» نگاه و روایت متفاوتی است به آنچه ما در مورد خانواده شهدا می‌دانیم و تا به حال دیده‌ایم. برای من این فیلم یک مفهوم تازه‌ای از «ایثار» داشت. نگاهی که به حرکت «احترام‌السادات»، به عنوان مادر یک شهید، در این فیلم وجود دارد برایم جذاب است. همان‌طور که گفتم «بغض» را هنوز ندیده‌ام، اما به نظر نگاهی نو به مساله مهاجرت دارد که با توجه به فیلم اولی‌بودن کارگردانش اثر قابل توجهی است و شاید یک بغضی را در گلوی ما می‌نشاند که این روزها داشتنش برایمان لازم است.