تاثیر قند مصرفی بر مغز انسان

دانشمندان آلمانی کشف کرده‌اند که مغز ما نقشی فعال در کنترل گرسنگی به عهده دارد و سلول‌های مغز که بیشترین میزان قند را نسبت به دیگر اعضای بدن مصرف می‌کنند، مسوول سوخت‌وساز و ایجاد حس گرسنگی در انسان هستند.پژوهش‌های اخیر دانشمندان آلمانی نشان می‌دهد که مغز، قند مصرفی خود را از خون دریافت می‌کند. این امر می‌تواند به پیشرفت‌هایی در درمان دیابت و مقابله با چاقی بینجامد.براساس پژوهش‌های محققان دانشگاه مونیخ، مغز انسان که بیش از هر عضو دیگری قند مصرف می‌کند، کنترل سوخت‌و‌ساز و ایجاد حس گرسنگی در بدن را به عهده دارد. پیش از این دانشمندان تصور می‌کردند که حرکت قند به سوی مغز فرآیندی کاملا منفعل است.پژوهش‌های تازه اما نشان می‌دهند که سلول‌های مغز نقش بسیار مهم‌تری از آنچه پیش از این تصور می‌شد، در تنظیم سوخت‌و‌ساز بدن دارند. این نتیجه ‌گیری می‌تواند راه درمان بسیاری از بیماری‌هایی را که به رژیم غذایی بستگی دارند،
هموار سازد.

ماتیاس چوپ، رئیس بخش بیماری‌های متابولیک می‌گوید: «نتایج حاصله برای نخستین بار نشان می‌دهند که فرآیندهای ضروری متابولیک و رفتاری فقط توسط سلول‌های عصبی تنظیم نمی‌شوند، بلکه سلول‌های دیگری در مغز چون استروسیست‌ها نقشی مهم در این فرآیند ایفا می‌کنند.»او می‌افزاید: «این یافته تصورات پیشین ذهنی را بی‌اعتبار می‌کند و می‌تواند پاسخی برای این پرسش باشد که چرا تاکنون یافتن درمان مناسب و بی‌خطری برای بیماری دیابت و چاقی تا این حد مشکل بوده است.»پژوهشگران با استفاده از توموگرافی تابش پوزیترون (تصویربرداری سه‌بعدی از عملکردهای بدن) توانسته‌اند نشان دهند که عملکرد هورمون‌هایی چون انسولین و لپتین باعث تنظیم قند مصرفی مغز می‌شوند.محققان دریافته‌اند، فقدان گیرنده‌های انسولین روی سطح استروسیست‌ها که باعث کاهش فعالیت سلول‌های عصبی می‌شود، فرآیند جذب غذا و سوخت‌و‌ساز توسط مغز را محدود می‌کند. پژوهشگران معتقدند درک بهتر تاثیرات متقابل سلول‌های عصبی و آستروسیست‌ها ما را به کشف روش‌های جدیدی برای کنترل اعتیاد به قند سوق می‌دهد و در نتیجه درمان مناسب‌تری برای مشکل چاقی و دیابت فراهم می‌آورند.بنا به گزارش سازمان بهداشت جهانی شمار مبتلایان به دیابت طی ۳۵ سال گذشته چهار برابر شده است. در راستای اهداف توسعه پایدار ۱۵۰ کشور جهان در نظر دارند تا سال ۲۰۳۰ بیماری‌های غیرواگیردار نظیر دیابت را تا یک سوم کاهش دهند.

جلوگیری از بازگشت سرطان، آیا راهکاری وجود دارد؟

کسانی که مبتلا به سرطان بوده‌اند اغلب از خود می‌پرسند چه راهکارهایی برای جلوگیری از بازگشت تومورها وجود دارد. ضمانتی برای عدم برگشت بیماری وجود ندارد اما با به‌کارگیری برخی ترفندها می‌توان آگاهانه‌تر به زندگی ادامه داد.بدون شک سرطان از جمله بیماری‌هایی است که بیشترین پژوهش‌های علمی روی آن انجام گرفته است.اما اطلاعاتی که در زمینه این بیماری ارائه شده است بیشتر در خصوص عوامل بروز و پیشگیری از آن است و هنوز پاسخی صریحی به این سوال داده نشده است: «پس از درمان سرطان چه راهکارهایی برای جلوگیری از بروز دوباره آن وجود دارد؟»این پرسش اهمیتی روزافزون دارد چرا که افراد بیشتری نسبت به گذشته از این بیماری جان سالم به‌در می‌برند.یک شیوه زندگی سالم همراه با تحرک زیاد، رژیم غذایی متعادل و وزن مناسب می‌تواند کیفیت زندگی را افزایش و اثرات جانبی ناشی از درمان سرطان را کاهش دهد.براساس دانش امروزه، بسیاری ازاین تاثیرات مثبت به میزان توازن انرژی در بدن بستگی دارد. آن مقدار از انرژی که از طریق تغذیه به دست می‌آید با فعالیت ورزشی کاهش می‌یابد و باید به میزانی باشد که چربی اضافه‌ای ذخیره نشود.چاقی، عدم تحرک و تغذیه نامناسب امکان خطر بازگشت بیماری را افزایش می‌دهد. افرادی که پس از دوره نقاهت فعالیت ورزشی دارند احتمال درمان بیماری را بالا می‌برند. اما هنوز این امیدواری به قطعیت نرسیده است.

نقش و اهمیت ورزش

سال ۲۰۱۰ کالج آمریکایی ورزش ارزیابی جامعی از ۸۵ پژوهش درباره ورزش بعد از درمان سرطان به عمل آورد که براساس آن تحرک، عملکرد بدن و کیفیت زندگی را بهبود می‌بخشد و کسالت یا خستگی ناشی از روش‌های درمانی را کاهش می‌دهد.اما برخی از متخصصان سرطان این نتایج را مورد شک و شبهه قرار دادند. سال ۲۰۱۵ پژوهشگران فرانسوی مروری برهشت مورد تحقیق درباره فعالیت‌های بدنی و مراحل اولیه سرطان سینه به انجام رساندند. زنانی که فعالیت ورزشی زیادی دارند طی دوره پژوهشی ۵۰ درصد کمتر احتمال می‌رود از سرطان یا بیماری دیگری از بین بروند.اما پژوهشگران دیگری در مخالفت با این نتیجه‌‌گیری می‌گویند: «درست نیست بگوییم ورزش ۵۰ درصد خطر مرگ را کاهش می‌دهد، بلکه بهتر است بگوییم باید بیمار را به داشتن فعالیت بدنی تشویق کنیم».

منبع: خبرگزاری آلمان