مهدی قانونی- بعضی اتفاق ها دروازه ورود ما و حاصل نگرش متفاوت ما به اطراف هستند. چند سالی می شود که وقتی دریچه های سد زاینده رود روی مردم و کشاورزان گشوده می شود، بارش رحمت خدا هم آغاز شده است. این اتفاقی که در چند سال پیاپی رخ داده است دیگر نمی تواند اتفاقی باشد. این چند خط شاید مستقیم به نوشتار و موضوع زیر ربطی نداشته باشد، اما اهل دل می توانند به برداشت مناسبی از آن دریابند.

چندی قبل باشگاه ذوب آهن، دو اقدام نیک را همزمان انجام داد. یکی در حوزه زیرساخت و توجه به نگرش حرفه ای در مقوله سخت افزار و دیگری در حوزه مسؤلیت های اجتماعی و رفتار فرهنگی و انسان مدار. افتتاح زمین چمن مصنوعی مورد تأیید فیفا در باشگاهی که به لحاظ ساختار و سخت افزار باشگاهی حرفه ای در فوتبال ایران در سطح قابل قبولی است؛ نشان می دهد که موفقیت های به دست آمده در این باشگاه قدیمی نیز اتفاقی نیست. شاید در نگاه اول به نظر برسد باشگاهی که ورزشگاه اختصاصی استانداردی همچون فولادشهر که میزبان رقابت های لیگ قهرمانان آسیا هم بوده است را در تملک دارد و همچنین زمین تمرین با کیفیت و با تجهیزات مناسبی همچون ورزشگاه ملت را در اختیار دارد چه نیازی به این زمین مصنوعی دارد. اما با ورود به تفکرات حرفه ای ورزشی در این مجموعه واضح است که این زمین با استانداردهای ویژه ای که دارد می تواند در تمامی فصول به ویژه در ماه های سرد سال که زمین های چمن طبیعی در شرایط نا مطلوبی قرار می گیرند، جایگزین مناسبی برای تمرینات تیم های مختلف به ویژه تیم های زیرگروه و بانوان این باشگاه باشد و از آسیب های احتمالی بازیکنان در زمین های بی کیفیت و نامساعد بکاهد. همچنین به دلیل اقلیم خشک منطقه، این زمین نیاز به آبیاری را به حداقل می رساند و می تواند به حفظ محیط زیست کمک شایانی نماید.

نکته دیگر که به قاعده های ریاضی و حساب و کتاب باز می گردد آن است که اجاره ای که یک مجموعه برای اجاره زمین تمرین و مسابقه برای تعداد زیاد تیم های فوتبال تحت پوشش خود(تیم های آکادمی، نونهالان، نوجوانان، جوانان، امید و بانوان) می پردازد و با توجه به تمرینات روزانه این تیم ها مبلغ قابل ملاحظه ای در سال خواهدبود که تفکر احداث چنین زمین با کیفیت و استاندارد می تواند در آینده ای نه چندان دور در قاعده های حساب و کتابی نیز توجیه پذیر و منطقی باشد. اما در بعد دیگر افتتاح این زمین چمن، اتفاق نیک نام گذاری این مجموعه به نام یکی از پیشکسوتان فوتبال ایران، اصفهان و ذوب آهن بود. روبان این ورزشگاه با دستان «استاد بهرام عاطف» بریده شد تا عکس و اسمش همیشه بر سر در این زمین دیده شود. نام گذاری این زمین به نام یکی از زحمت کشان و معلمان فوتبال این مرز و بوم آن هم در روزگار حیاتش و تجلیل این گونه از وی، رخداد نیکی است که باید دیده شود. آیینی که قبل تر از این نیز در نام گذاری سالن چند منظوره ورزشی ذوب آهن به نام «استاد حسین علی توصیفیان» مسبوق به سابقه بوده است. دوباره آب بر سر آب می چرخد و در زمینه تشنه شهر فرو می رود. باران هم به این سخاوت می افزاید و تمام کلماتی که این روزها زیر آوار مانده اند را به تماشا فرا می خواند. کاش باران رحمت همیشه جاری باشد.