تبدیل کردن یک شهر کوچک به مقصد بزرگ گردشگران

مترجم: آناهیتا جمشیدنژاد

در مقاله هفته گذشته داستان چیپ و جوآنا گینیز، ستارگان یک شوی تلویزیونی به نام «Fixer Upper» را گفتیم. برنامه‌ تغییر مدل خانه‌ای که ارتباط دوستانه چیپ و جوآنا در آن، موجب شد تا این برنامه محبوب بسیاری از آمریکایی‌ها شود.چیپ پس از فارغ‌التحصیل شدن از دانشگاه و پس‌انداز مقداری پول تصمیم گرفت یک خانه محلی بخرد و آن را تعمیر کند و سود خوبی نیز به‌دست آورد و این چنین بود که چیپ مسیر جدیدی را در زندگی خود آغاز کرد. چیپ می‌گوید: «زمانی که آن خانه را خریدم، پنجره‌های آن شکسته بود، بنابراین باید تجسم می‌کردم که چگونه این پنجره‌ها را تعمیر کنم. کف چوبی خانه پوسیده بود و من باید تجسم می‌کردم چگونه کف آنجا را با چوب سخت جایگزین کنم. اما این مسیری وارونه برای درست کردن آن بود و من نمی‌خواستم چنین روشی را پیشنهاد دهم».این زوج زندگی در شهر کوچکی مانند واکو را دوست داشتند. جوآنا در سال ۲۰۰۳ یک فروشگاه اجناس خانه باز کرد اما چند سال بعد آن را بست تا بتواند هم بر کسب‌و‌کار ساخت‌و‌ساز چیپ و هم خانواده‌اش تمرکز کند. جوآنا یک طراح داخلی خودآموز شد و به این ترتیب او و چیپ توانستند به عنوان یک تیم کار کنند.

با ماندن در واکو، گینیزها به عنوان کارآفرینان محلی در مورد حفظ و بهبود شهر موردعلاقه‌شان جدی‌تر شدند.وستون ومپ، رئیس Lamp Post Ventures در چاتانوگا می‌گوید: «۲۰ سال قبل، با استعدادترین افراد تلاش می‌کردند تا راهی به نیویورک، بوستون و سان‌فرانسیسکو بیابند. هنوز برخی افراد این کار را می‌کنند. اما اکنون هر فردی دریافته است که می‌تواند در هر نقطه‌ای از جهان که مورد انتخاب اوست موفق شود. از بین ۱۰ مدیر برتر در شهرهای ایالات متحده آمریکا، ۵۱.۱ درصد افرادی که شهر خود را ترک می‌کنند در سنین ۱۸ تا ۳۴ سال هستند. گاهی این نسل تنها برای تشکیل خانواده به اطراف شهرها می‌روند. در زمان‌های دیگر، آنها به مکان‌هایی می‌روند که کسی جرقه کارآفرینی را زده باشد.

ایجاد چشم‌انداز روشن در واکو خیلی آسان نبود. چیپ و جوآنا چیزهای زیادی برای یادگیری داشتند و به سایر افراد در جامعه تکیه می‌کردند. چیپ به حرف افرادی که کارشناس بودند گوش می‌داد. در سال ۲۰۱۲ یک تهیه‌کننده در کانال HGTV به وبلاگ جوآنا سر زد؛ جوآنا در وبلاگش در مورد پروژه‌ها و زندگی با چیپ می‌نوشت. این تهیه‌کننده از این زوج خوشش آمد. مدیران شبکه خیلی زود پیشنهاد یک فصل از برنامه‌ای را دادند که بعدها اسم آن Fixer Upper شد. این زوج نه شغل‌شان را تغییر دادند نه به کلاس بازیگری رفتند و نه هیچ چیز دیگر؛ آنها همان کارهایی را که انجام می‌دادند، جلوی دوربین دنبال کردند. ممکن بود این اتفاق در هر شهری برای آنها بیفتد. اما در واکو در کنار مردمانی که سال‌ها آنها را می‌شناختند اتفاق افتاد. این دو واکو را به عنوان بخش طبیعی از موفقیت‌شان می‌دیدند.

زمانی که جوآنا با چیپ ملاقات کرد، این دو با روش‌های متفاوتی کار می‌کردند. جوآنا ترجیح می‌داد روی یک چیز در یک زمان تمرکز کند. چیپ می‌خواست چندین کسب‌و‌کار راه بیندازد و چند خانه را باهم تعمیر و بازسازی کند. واضح است که چه کسی بر دیگری تاثیر گذاشت. جوآنا اکنون می‌گوید: «اگر ما تنها یک خانه داشته باشیم، برایمان خسته‌کننده می‌شود» او ادامه می‌دهد: «بنابراین فکر می‌کنم که چیپ روی من تاثیر گذاشت. در واقع او ویژگی خود را به من منتقل کرد. ما دوست داریم سرمان شلوغ باشد و به این ترتیب انگیزه پیدا می‌کنیم».اشتیاق فزاینده این دو برای پیشرفت و برای تبدیل کردن واکو به یک مقصد، روی دیگر قضیه بود. در کوتاه‌مدت، واکو با تغییرات بسیار زیادی روبه‌رو شده است و واقعیت این است که تغییر می‌تواند دشوار باشد.

طبق آمار، زمانی که «Fixer Upper» در سال ۲۰۱۳ شروع شد، میانگین ارزش خانه در واکو ۹۶۱۰۲ دلار بود. تا سال ۲۰۱۶، این ارزش با افزایش ۱۴ درصدی به ۱۱۰۲۵۴ دلار رسید. اما این قیمت نسبت به متوسط قیمت در ایالات متحده آمریکا که حدود ۱۸۷۰۰۰ دلار است قابل‌دستیابی است. اما این نوع از افزایش می‌تواند به آسانی بر توانایی مردم برای خرید خانه تاثیر بگذارد. بخصوص امسال که ارزیابی املاک با بیش از ۵۰ درصد افزایش روبه‌رو بوده است. البته گینیزها نمی‌توانند علت همه این اتفاقات باشند؛ اما مردم اطراف شهر اکثر آن را به عنوان اثرات جانبی Fixer Upper می‌دانند.

میزان عظیمی از بازسازی در حوزه مرکز شهر وجود داشته است و حقیقت این است که ورود این همه بازدیدکننده و توریست به این شهر موجب شد تا ارزش املاک در این شهر بسیار بالا برود و در نتیجه آن مالیات‌ها نیز افزایش یافت. همه اینها نگرانی‌های بسیاری با خود به همراه دارد؛ چون چیپ و جوآنا از طرفی نمی‌خواهند رشد را متوقف کنند و از سوی دیگر نمی‌خواهند به افرادی که سرمایه‌گذاری کرده‌اند فشاری وارد شود؛ چرا که بسیاری از آنها نمی‌توانند از پس پرداخت مالیات‌ها بربیایند. چیپ و جوآنا نمی‌خواهند هزینه‌ها به عامل بازدارنده برای افراد جدید تبدیل شود. شهرهای کوچکی که چیپ و جوآنا می‌خواهند به آنجا بروند ممکن است آنها را یک «مشکل شیرین» بنامند. اما این مشکلی است که می‌تواند مشکل فرد دیگری را حل کند: اگر واکو به شهری بسیار گران تبدیل شود، چیپ و جوآنای بعدی باید به جایی بسیار کوچک‌تر بروند و همین چرخه کلی را دوباره شروع کنند.