چرا اعتراض ؟

خبرگزاری ایسنا، صنم فارسیمدان: فاجعه ساعت ۸:۴۵ دقیقه رقم خورد، در اتاق بازرگانی اصفهان. در مقابل سیل افرادی که بخشی از آن‌ها خبرنگار بودند و نشان داد اگرچه این قشر همیشه دنبال خبر است اما اگر حادثه بیخ گوشش اتفاق بیفتد زیاد به روی خودش نمی‌آورد! روزهای نخست آغاز خبرنگاری رسانه از من خواست تا برای پوشش خبری در نشست خبری معاون شهرسازی شهردار اصفهان شرکت کنم، معاون یک ساعت و ۲۰ دقیقه خبرنگاران را منتظر گذاشت، اما هیچ کس اعتراض نکرد، هیچ کس حتی از جای خودش تکان نخورد و جلسه را ترک نکرد!

اگر تجربه کاری امروز با من بود حتماً جلسه را ترک و مدیر رسانه را در مورد چرایی پوشش ندادن برنامه خبری قانع می‌کردم، زیرا شان رسانه بسیار بالاتر از خبر هر مدیری است که برای وقت دیگران ارزش قائل نباشد، اما چرا هیچ پیش کسوتی جلسه معاون شهردار را ترک نکرد تا خبرنگاران تازه کار ارزش رسانه را درک کنند؟ پاسخ این سؤال را مطمئنا همه اهالی رسانه در اصفهان می‌دانند. چهارشنبه شب مراسم پاسداشت روز خبرنگار به میزبانی اداره کل فرهنگ و ارشاد اصفهان چند روز زودتر از موعد برگزار شد، حضور معاون مطبوعاتی وزیر ارشاد، استاندار و شهردار اصفهان و برخی از نمایندگان و اعضای شورای شهر نشان از احترام مدیران استان به رسانه و جامعه مطبوعاتی استان است اما برگزاری مراسم بدون برنامه از سوی اداره کل ارشاد، نکوداشت را به مراسمی خالی از احترام به خبرنگاران تبدیل کرد.

جلسه در ساعات پایانی شب با سخنرانی‌های مکرر مسئولان آغاز شد و پس از سخنرانی مسئولان که بخش اعظم برنامه را به خود اختصاص داد، مراسم تجلیل از پیشکوستان خبر اصفهان آغاز شد و خواندن بیوگرافی قدیمی‌های خبرآن قدر به درازا کشید که مجری برنامه از خبرنگارانی که برای تقدیر از سوی رسانه به اداره کل ارشاد معرفی شدند و مراسم برای آن‌ها و به اسم آن ها برگزار شده بود، خواست تا به ترتیب حروف الفبا در سالن انتظار به صف هدایای خود را دریافت کنند! تمام بار خبری رسانه‌های استان اصفهان را خبرنگاران جوان به دوش می‌کشند و حتی در رسانه داری و تأثیر در جامعه بیش از پیشکسوتان موفق عمل کرده‌اند. اما چرا اداره کل ارشاد پس از سال‌ها تجربه برگزاری مراسم نکوداشت، باید چنین مراسمی ترتیب دهد؟! اگرچه تمام تقصیر بر گردن مجری است اما نقد وارد بر اصحاب رسانه بسیار پررنگ تر از برنامه ریزی نامناسب اداره کل ارشاد اصفهان است و جای اعتراض باقی نمی‌گذارد. به چه اعتراض کنیم وقتی با یک سؤال نا به جا، به سخره مان می گیرند؟!

به چه اعتراض کنیم وقتی یک ساعت و ۲۰ دقیقه تأخیر یک مدیر را برای یک کارت هدیه ۳۰ هزار تومانی نادیده می‌گیریم؟! به چه اعتراض کنیم وقتی در برنامه‌های خبری پایان سال از هر رسانه چهار خبرنگار شرکت می‌کند؟! به چه اعتراض کنیم وقتی اخبار خبرگزاری‌ها را بدون ذکر منبع منتشر می‌کنیم؟! ه حق اعتراض داریم وقتی گزارش و یادداشت همکارانمان را کپی و با اسم خود منتشر می‌کنیم؟! چرا از جشن ارشاد گله می‌کنیم وقتی برای پرسیدن یک سؤال انتقادی تا جایی که کلمات یاریمان می‌کند آسمان و ریسمان به هم می‌بافیم مبادا مدیری ناراحت شود؟! به چه اعتراض دارید وقتی روابط عمومی استانداری خبرنگاران تهران را به جلسه شورای اداری راه می‌دهد و شما پشت در می‌مانید اما درست پس از اعتراض همکارتان، چنان تشکری از روابط عمومی می‌کنید که کم از دست بوسی ندارد؟! چرا از شام شور اداره کل ارشاد که به خیلی ها نرسید ناراحت هستید در حالی که تمام اعضای خانواده‌تان را به یک مراسم رسمی آورده‌اید! و هنوز آداب شرکت در مراسم رسمی را نمی‌دانید!

از بی احترامی ناراحت شدید؟ چرا؟ وقتی که در نشست خبری رییس دانشگاه علوم پزشکی به مناسبت روز خبرنگار حضور ندارید، اما در رستوران دانشگاه منتظر ناهار نشسته اید! وقتی در نشست‌های هم اندیشی، اولین درخواستتان رپرتاژ است چرا انتظار دارید مدیران به شما احترام بگذارند؟! به چه اعتراض دارید وقتی میان سؤال انتقادی همکارتان می‌پرید و از مدیر دفاع می‌کنید؟ چرا به مراسم عجیب پاسداشت خبرنگاران اعتراض می‌کنید وقتی در نشست‌های خبری حاضر می‌شوید و به همکارتان می‌گویید من همیشه خبر شما را کپی می‌کنم! و حتی حاضر نیستید خبری که بابت آن هزینه گرفته‌اید را بنویسید؟ چرا اعتراض می‌کنید وقتی برای یک کیف کمک‌های اولیه، خودتان را به وسط نشست خبری می‌رسانید؟! به چه اعتراض دارید وقتی در جلساتی که متوجه می‌شوید در آن هدیه نیست، وسط جلسه برنامه را ترک می‌کنید؟! چه حق اعتراض دارید وقتی یک خبر را به سه رسانه می‌دهید؟!

چرا معترض هستید وقتی گزارش‌های قدیمی‌تان را از این رسانه به آن رسانه تجدید چاپ می‌کنید؟! چرا وقتی مدیری ۲۰ تا ۳۰ خبرنگار را منتظر می‌گذارد تا اول با صدا و سیما مصاحبه کند، اعتراض نمی‌کنید؟! وقتی خودمان، خودمان را تحقیر می‌کنیم جای تعجب نیست که مجری برنامه در انتهای مراسم به اصطلاح نکوداشت خبرنگاران تازه یادش بیفتد که مراسم، به مناسبت روز خبرنگار است. چرا وقتی مدیر یک رسانه به ازای ۲۰_۳۰ سال مورد تقدیر قرار گرفت، کسی نپرسید، شما در این چند دهه به جز آگهی گرفتن و رپرتاژ چاپ کردن برای رسانه چه قدمی برداشته‌اید؟! تا کنون از مدیر خانه مطبوعات پرسیده‌اید، چرا وقتی مدیر یک رسانه، همکارتان را پس از هفت سال سابقه کار به راحتی کنار می‌گذارد، چه اقدامی برای حمایت از خبرنگار می‌کند؟! چرا وقتی یک مقام مسئول در روز خبرنگار با کاپشن ورزشی پشت تریبون رفت و حتی شان یک مراسم رسمی را رعایت نکرد و گفت مجبور شدیم بخشی از هزینه‌های جشن را بر عهده بگیریم، به نشانه اعتراض سالن را ترک نکردید؟! از پنجشنبه صبح کمپین می‌زنید، از این گروه مجازی به آن گروه به جشن اعتراض می‌کنید؛ اما چرا همان شب اعتراض نکردید؟ چرا کنار در ورودی جلوی مدیر کل اداره ارشاد را نگرفتید تا پشت تریبون برگردد و از خبرنگاران عذرخواهی کند؟ فکر می کنید کدام یک از همکارانتان پس از این مراسم، به سفر رییس اتاق بازرگانی نه می گویند؟! همکاران، ما نیاز به کمپین‌های اعتراضی به مراسم روز خبرنگار نداریم، بلکه نیاز به کمپین اصلاح رفتارخبرنگار داریم...