استاد شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان:
ایستگاه‌های مترو بازتاب داستان تاریخی اصفهان باشند
دنیای اقتصاد: یک استاد شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان گفت: طراحی ایستگاه‌های مترو بدون توجه به مولفه‌های طراحی هویت‌ساز می‌تواند منجر به شکل‌گیری فضاهایی بی‌هویت و یکنواخت شود که هیچ رنگ و بویی از هویت اصفهانی و مردم آن نداشته باشد.
مژده جمشیدی، با اشاره به لزوم توجه به ایستگاه‌های حمل و نقل عمومی به عنوان بخشی از عرصه‌های عمومی شهرها اظهار کرد: ایستگاه‌ها بازتاب ابعاد گوناگون زندگی شهری است که به صورت روزمره توسط گروهی از شهروندان با اهداف مختلف مورد استفاده قرار می گیرد و این دلنگرانی وجود دارد که این فضاها صرفا جنبه کالبدی پیدا کند.
مژده جمشیدی، با اشاره به لزوم توجه به ایستگاه‌های حمل و نقل عمومی به عنوان بخشی از عرصه‌های عمومی شهرها اظهار کرد: ایستگاه‌ها بازتاب ابعاد گوناگون زندگی شهری است که به صورت روزمره توسط گروهی از شهروندان با اهداف مختلف مورد استفاده قرار می گیرد و این دلنگرانی وجود دارد که این فضاها صرفا جنبه کالبدی پیدا کند.
دنیای اقتصاد: یک استاد شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان گفت: طراحی ایستگاه‌های مترو بدون توجه به مولفه‌های طراحی هویت‌ساز می‌تواند منجر به شکل‌گیری فضاهایی بی‌هویت و یکنواخت شود که هیچ رنگ و بویی از هویت اصفهانی و مردم آن نداشته باشد.
مژده جمشیدی، با اشاره به لزوم توجه به ایستگاه‌های حمل و نقل عمومی به عنوان بخشی از عرصه‌های عمومی شهرها اظهار کرد: ایستگاه‌ها بازتاب ابعاد گوناگون زندگی شهری است که به صورت روزمره توسط گروهی از شهروندان با اهداف مختلف مورد استفاده قرار می گیرد و این دلنگرانی وجود دارد که این فضاها صرفا جنبه کالبدی پیدا کند. وی با بیان اینکه ایستگاه‌ها مکان هایی هستند که می‌تواند افزون بر عملکرد رایج، مکان های زیبایی برای تعاملات اجتماعی غیر معمول، تفریحات و مراسم خاص باشد، افزود: این فضاها باید باعث جلب آرامش و آسایش مردم و لذت آن‌ها در همان چند دقیقه توقف و انتظار باشد و دل نگرانی من به عنوان یک شهروند؛ عدم توجه به این نوع زیست شهری توسط معماران و طراحان شهری است.
این استاد شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان ادامه داد: از آنجا که این عناصر کالبدی در بستر شهر جا می‌گیرند، می‌تواند نماد و نشانه‌ای از هویت مکانی (جغرافیایی) و زمانی (تاریخی) آن شهر باشد. از این رو توجه به مؤلفه‌های طراحی هویت ساز در ساخت عناصر سازنده و کالبدی این فضاها امری ضروری است، به گونه ای که این فضاها نشانه و نمادی از زندگی اجتماعی و هویت ساکنان این شهر باشد.
جمشیدی ادامه داد: شهرها مکان های هستند که مردم در آن نه تنها در غالب فعالیت های روزانه به ارتقا تجارب اجتماعی با یکدیگر می‌پردازند بلکه از بعدی دیگر مکان هایی برای آرامش و تجربۀ لذت از زندگی هستند بنابراین نگاه به تمام عرصه‌ها فقط به عنوان یک عنصر زیبا (نگاه صرفاً زیبا شناسانه و مجسمه گونه) و یا یک نگاه صرفاً عملکردی نیست، بلکه بستری برای زندگی و تبادل اطلاعات فردی و جمعی یک جامعه است، به گونه ای که بازتاب کالبدی از ویژگی های هویتی و فرهنگی در جامعه باشد. وی با اشاره به احداث فاز اول متروی شهر اصفهان در محور تاریخی اصفهان صفوی، گفت: با قرار گیری ایستگاه‌های شهری بر موقعیت‌های استراتژی-تاریخی اصفهان؛ مهم‌ترین وجه در طراحی این فضاها توجه به مولفۀ تاریخی و لزوم نمایش مفهومی این فضاها با توجه به داستان تاریخی این شهر است زیرا این فضاها باید بازتاب دهنده مفاهیم و مضامین شهر صفوی در شهر معاصر باشد.
این استاد شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان با پذیرش سه رکن اصلی در طراحی یعنی فرم، فعالیت و معنا ادامه داد: معماران و طراحان باید در طراحی فضای ایستگاه‌ها، هماهنگی لازم را میان پارامترهای کالبدی نظیر بافت، رنگ، شکل، استانداردهای طراحی و همچنین پارامترهای معنایی و مفهومی (منطق و حکمت شهر صفوی و مکتب شهری برخاسته از آن یعنی مکتب اصفهان) و پارامترهای فعالیتی (طراحی فضاها متناسب با نیاز افراد استفاده کننده از فضا به ویژه قشر حساس جامعه نظیر کودکان، سالمندان و معلولین و زنان) را فراهم کنند.
جمشیدی با اشاره به طراحی ایستگاه‌های اتوبوس‌های تندرو و محورهای حرکتی آن‌ها تصریح کرد: مهم‌ترین نقد، عدم توجه به زیر ساخت های وضع موجود و بستر آن از یک سو و نیازهای استفاده کنندگان از فضا از سویی دیگر است. وی اضافه کرد: حجم تخریب‌های اخیر و بازسازی‌ها در محورهای مختلف خطوط BRT گواه بر این مدعاست که در طراحی این الگوی حمل و نقل به زیرساخت‌های شهری توجهی نشده است، به گونه‌ای که تخریب های ناشی از آن‌ها افزون بر بار مالی ناخواسته‌ای که برای شهر فراهم آورده است، نتوانسته بر بهبود عملکردی این محورها بیفزاید.
این استاد شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان ادامه داد: در طراحی این محورها به ویژه در ایستگاه‌ها، کمتر به نیازهای استفاده کنندگان از فضا و تمهیدات لازم برای آسایش روانی و فیزیولوژیکی، امنیت و ایمنی (به ویژه قشر حساس جامعه) توجه شده است.
جمشیدی گفت: توجه بیشتر و دقیق‌تر به بستر و زیرساخت‌های موجود و همچنین نیازهای استفاده کنندگان در خصوص ایستگاه‌های قطار شهری از سوی مدیران و تصمیم‌گیران شهری امری ضروری و حیاتی است، زیرا تخریبی که در این الگو ممکن است بر پیکرۀ شهر اصفهان وارد شود و همچنین حجم تخریب‌ها در مناطق تاریخی و میراث فرهنگی در دو دهۀ اخیر، لزوم توجه بیشتر و حساسیت مسئولان را می‌طلبد. وی خاطرنشان کرد: تنها در این صورت است که می‌توانیم میراث‌دار عنوان شایستۀ پایتخت فرهنگ و هنر اسلامی برای شهر اصفهان و تداوم اندیشۀ حاکم بر تاریخ این شهر و مکتب اصفهان برای نسل‌های آتی باشیم.
مژده جمشیدی، با اشاره به لزوم توجه به ایستگاه‌های حمل و نقل عمومی به عنوان بخشی از عرصه‌های عمومی شهرها اظهار کرد: ایستگاه‌ها بازتاب ابعاد گوناگون زندگی شهری است که به صورت روزمره توسط گروهی از شهروندان با اهداف مختلف مورد استفاده قرار می گیرد و این دلنگرانی وجود دارد که این فضاها صرفا جنبه کالبدی پیدا کند. وی با بیان اینکه ایستگاه‌ها مکان هایی هستند که می‌تواند افزون بر عملکرد رایج، مکان های زیبایی برای تعاملات اجتماعی غیر معمول، تفریحات و مراسم خاص باشد، افزود: این فضاها باید باعث جلب آرامش و آسایش مردم و لذت آن‌ها در همان چند دقیقه توقف و انتظار باشد و دل نگرانی من به عنوان یک شهروند؛ عدم توجه به این نوع زیست شهری توسط معماران و طراحان شهری است.
این استاد شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان ادامه داد: از آنجا که این عناصر کالبدی در بستر شهر جا می‌گیرند، می‌تواند نماد و نشانه‌ای از هویت مکانی (جغرافیایی) و زمانی (تاریخی) آن شهر باشد. از این رو توجه به مؤلفه‌های طراحی هویت ساز در ساخت عناصر سازنده و کالبدی این فضاها امری ضروری است، به گونه ای که این فضاها نشانه و نمادی از زندگی اجتماعی و هویت ساکنان این شهر باشد.
جمشیدی ادامه داد: شهرها مکان های هستند که مردم در آن نه تنها در غالب فعالیت های روزانه به ارتقا تجارب اجتماعی با یکدیگر می‌پردازند بلکه از بعدی دیگر مکان هایی برای آرامش و تجربۀ لذت از زندگی هستند بنابراین نگاه به تمام عرصه‌ها فقط به عنوان یک عنصر زیبا (نگاه صرفاً زیبا شناسانه و مجسمه گونه) و یا یک نگاه صرفاً عملکردی نیست، بلکه بستری برای زندگی و تبادل اطلاعات فردی و جمعی یک جامعه است، به گونه ای که بازتاب کالبدی از ویژگی های هویتی و فرهنگی در جامعه باشد. وی با اشاره به احداث فاز اول متروی شهر اصفهان در محور تاریخی اصفهان صفوی، گفت: با قرار گیری ایستگاه‌های شهری بر موقعیت‌های استراتژی-تاریخی اصفهان؛ مهم‌ترین وجه در طراحی این فضاها توجه به مولفۀ تاریخی و لزوم نمایش مفهومی این فضاها با توجه به داستان تاریخی این شهر است زیرا این فضاها باید بازتاب دهنده مفاهیم و مضامین شهر صفوی در شهر معاصر باشد.
این استاد شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان با پذیرش سه رکن اصلی در طراحی یعنی فرم، فعالیت و معنا ادامه داد: معماران و طراحان باید در طراحی فضای ایستگاه‌ها، هماهنگی لازم را میان پارامترهای کالبدی نظیر بافت، رنگ، شکل، استانداردهای طراحی و همچنین پارامترهای معنایی و مفهومی (منطق و حکمت شهر صفوی و مکتب شهری برخاسته از آن یعنی مکتب اصفهان) و پارامترهای فعالیتی (طراحی فضاها متناسب با نیاز افراد استفاده کننده از فضا به ویژه قشر حساس جامعه نظیر کودکان، سالمندان و معلولین و زنان) را فراهم کنند.
جمشیدی با اشاره به طراحی ایستگاه‌های اتوبوس‌های تندرو و محورهای حرکتی آن‌ها تصریح کرد: مهم‌ترین نقد، عدم توجه به زیر ساخت های وضع موجود و بستر آن از یک سو و نیازهای استفاده کنندگان از فضا از سویی دیگر است. وی اضافه کرد: حجم تخریب‌های اخیر و بازسازی‌ها در محورهای مختلف خطوط BRT گواه بر این مدعاست که در طراحی این الگوی حمل و نقل به زیرساخت‌های شهری توجهی نشده است، به گونه‌ای که تخریب های ناشی از آن‌ها افزون بر بار مالی ناخواسته‌ای که برای شهر فراهم آورده است، نتوانسته بر بهبود عملکردی این محورها بیفزاید.
این استاد شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان ادامه داد: در طراحی این محورها به ویژه در ایستگاه‌ها، کمتر به نیازهای استفاده کنندگان از فضا و تمهیدات لازم برای آسایش روانی و فیزیولوژیکی، امنیت و ایمنی (به ویژه قشر حساس جامعه) توجه شده است.
جمشیدی گفت: توجه بیشتر و دقیق‌تر به بستر و زیرساخت‌های موجود و همچنین نیازهای استفاده کنندگان در خصوص ایستگاه‌های قطار شهری از سوی مدیران و تصمیم‌گیران شهری امری ضروری و حیاتی است، زیرا تخریبی که در این الگو ممکن است بر پیکرۀ شهر اصفهان وارد شود و همچنین حجم تخریب‌ها در مناطق تاریخی و میراث فرهنگی در دو دهۀ اخیر، لزوم توجه بیشتر و حساسیت مسئولان را می‌طلبد. وی خاطرنشان کرد: تنها در این صورت است که می‌توانیم میراث‌دار عنوان شایستۀ پایتخت فرهنگ و هنر اسلامی برای شهر اصفهان و تداوم اندیشۀ حاکم بر تاریخ این شهر و مکتب اصفهان برای نسل‌های آتی باشیم.
ارسال نظر