60 درصد افغان‌ها مصیبت دیده‌اند
نگار حسینی افغان‌ها سال‌های سال است رنگ خوشبختی ندیده‌اند. سال‌های جنگ‌های داخلی، حضور نظامیان روس و غربی و نیز حضور و حکومت طالبان در این کشور، امید به زندگی در میان افغان‌ها را به پایین‌ترین میزان ممکن رسانده است. این است که در سال‌های اخیر هرجایی در مورد رفاه صحبت شده است، افغانستان در رده پایین‌ترین‌های جدول قرار گرفته است و هرجا تحقیقی در مورد خشونت و سختی زندگی انجام شده است، این کشور در بالاترین رده‌ها قرار گرفته است. پیش از این نیز تحقیقی منتشر شده بود که افغانستان را از جمله چند کشوری معرفی می‌کرد که بدترین مناطق برای زندگی هستند.
بررسی‌ها نشان می‌دهد که از هر ۱۰ تبعه افغانستان، ۶ نفر به نوعی آسیب‌دیده و مصیبت زده‌اند. این به آن معنا است که بیش از نیمی از جمعیت افغانستان مصیبت را تجربه کرده‌اند. برای مردمی که چند ۱۰ سال اخیر را در جنگ‌های داخلی و مداخله‌های نظامی خارجی گذرانده‌اند این درصد احتمالا تعجب‌آور نیست، هرچند تبدیل مصائب و فاجعه‌های انسانی به عدد و رقم حساسیت افراد را به این مصائب تا حد امکان کاهش داده است. رقمی که برای افغان‌های فاجعه دیده اعلام شده است، بالاترین رقمی است که در بررسی‌های گالوپ در این حوزه از سال ۲۰۰۵ تاکنون مشاهده شده است. بررسی سال ۲۰۱۳ گالوپ در جامعه افغانستان حاکی از آن است که هیچ افغانستانی زندگی خود را «پررونق» توصیف نمی‌کند.
در این بررسی موسسه گالوپ افراد مورد مصاحبه قرار گرفته را به سه دسته «مرفه یا پررونق»، «در تلاش» و «مصیبت دیده» دسته بندی کرده و از آنها خواسته است از یک تا 10 به وضعیت خود نمره بدهند. محققان موسسه دریافتند دسته‌ای از این جامعه که مصیبت زده و آسیب‌دیده بودند در ارزیابی وضعیت خود به موقعیت کنونی و 5 سال آینده خود نمره 4 داده بودند. در واقع افراد به وضعیت خود نمره داده بودند و محققان بر اساس این نمرات آنها در گروه‌های سه‌گانه طبقه‌بندی کرده بودند.
۷۵ درصد جمعیت افغانستان در روستاها زندگی می‌کنند. افغان‌هایی که در روستاها زندگی می‌کنند به مراتب بیش از افغان‌های شهرنشین در وضعیت مصیبت‌دیده قرار دارند. در واقع ۶۴ درصد روستاییان و ۴۹ درصد شهرنشینان گفته‌اند که به نوعی آسیب‌دیده‌اند. مهم‌ترین معضل مردم در این کشور فقر است. این معضل در روستاها بیش از شهرها دیده می‌شود. ۴۴ درصد افغان‌های روستانشین گفته‌اند که در سال‌های گذشته روزهایی را تجربه کرده‌اند که پول کافی برای خرید غذا برای خود و خانواده‌شان را نداشته‌اند. در شهرها این رقم به ۳۲ درصد می‌رسد. افغان‌های روستانشین به مراتب بیشتر از هموطنان شهرنشین‌شان از زیرساخت‌های رفاهی مانند مدرسه، بهداشت و وضعیت راه‌ها رضایت دارند.
در مناطق مختلف افغانستان امید به زندگی نیز متفاوت است، کما اینکه هنگامی که از مناطق غربی به سمت شرق افغانستان می‌رویم، امید به زندگی بیشتر می‌شود، اما چه دلیلی موجب این تفاوت قابل توجه میان افغان‌های شرق‌نشین و غرب‌نشین است؟ واقعیت این است که افغان‌هایی که در قسمت‌های غربی و جنوبی این کشور زندگی می‌کنند بیش از دیگر بخش‌ها در معرض خطر اعتیاد به مواد مخدر هستند. در این مناطق بیشتر افراد به تریاک معتادند. به علاوه پس از خروج نیروهای غربی از خاک افغانستان نگرانی از نفوذ و خطر طالبان در استان‌های جنوبی مانند هلمند افزایش یافته است و به تبع این موضوع روی ارزیابی افغان‌های ساکن این مناطق تاثیر داشته است.
به دلیل خطر طالبان و دیگر گروه‌های تندرو در این مناطق، امید به زندگی مردان جوان بسیار پایین است و این موضوع از نگرانی‌های بسیار مهم در این گروه از جامعه افغانستان است. در بسیاری از کشورهای جهان افراد جوان با دیدگاهی مثبت موقعیت زندگی خود را ارزیابی می‌کنند به خصوص هنگامی که از آنها در مورد آینده پرسش می‌شود. در افغانستان اما آسیب و مصیبت به سن و سال و جنسیت بسیار وابسته است. در میان مردان ۱۵ تا ۲۴ ساله افغان، ۵۸ درصد نمره خود را ۴ یا پایین تر از آن ارزیابی کرده اند، این به آن معنا است که این افراد در زندگی یا آسیب‌دیده‌اند یا انتظار آسیب و مصیبت دارند. اما در حالی که اخیرا نیروهای خارجی از افغانستان خارج شده‌اند و این می‌تواند بر امنیت این کشور موثر باشد، وضعیت اقتصادی در این کشور نیز بسیار وخیم است. در حال حاضر ۶ درصد افغان‌ها می‌گویند که وضعیت اقتصادی در مناطق آنها بهتر شده است در حالی که ۶۷ درصد معتقدند وضعیت بدتری را تجربه می‌کنند.
نتایج به دست آمده در این تحقیق از مصاحبه رو در رو با حدود 1000 جوان 15 سال و بالاتر در فاصله سال‌های 2008 تا 2014 به دست آمده است.
منبع: گالوپ