غفور جهانی، مهاجم سابق تیم ملی ایران در گفت‌وگو با «دنیای‌اقتصاد»
انگار همین دیروز بود که با آرژانتین بازی کردیم
کاوه چلمبری دوره نخست حضور ایران در جام جهانی همزمان بود با اوج شیربچه فوتبال شمال، غفور جهانی. ایران با تک گل او به استرالیا توانست در تهران جشن حضور را در آرژانتین بگیرد. غفور جهانی مهاجمی بود که از ملوان بندرانزلی در این ویترین جهانی شرکت کرد. مهاجم بلندبالای ایران در جام جهانی این روزها در بندر کوچک شمالی روزگار می‌گذراند. با هیبتی رشک برانگیز و دنیایی از خاطرات فوتبالی در سینه. خاطرات سفر به آمریکای جنوبی برای شرکت در جام جهانی و بازی به یاد ماندنی با آرژانتین در جشنواره رئال مادرید. حالا او هم مانند همه فوتبالی‌ها منتظر شروع بازی‌های تیم ملی ایران در جام جهانی است.
کاوه چلمبری دوره نخست حضور ایران در جام جهانی همزمان بود با اوج شیربچه فوتبال شمال، غفور جهانی. ایران با تک گل او به استرالیا توانست در تهران جشن حضور را در آرژانتین بگیرد. غفور جهانی مهاجمی بود که از ملوان بندرانزلی در این ویترین جهانی شرکت کرد. مهاجم بلندبالای ایران در جام جهانی این روزها در بندر کوچک شمالی روزگار می‌گذراند. با هیبتی رشک برانگیز و دنیایی از خاطرات فوتبالی در سینه. خاطرات سفر به آمریکای جنوبی برای شرکت در جام جهانی و بازی به یاد ماندنی با آرژانتین در جشنواره رئال مادرید. حالا او هم مانند همه فوتبالی‌ها منتظر شروع بازی‌های تیم ملی ایران در جام جهانی است.
غفور جهانی در مورد گروه تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل به نبودن تیمی ضعیف در جام جهانی اشاره می‌کند و معتقد است، رو در رو شدن با نیجریه در بازی اول به سود ما است: «خیلی‌ها می‌گویند ما در گروه ساده‌ای قرار گرفته‌ایم، اما به نظر من این طور نیست. چون کسی که در جام‌جهانی بازی کرده، می‌داند در این رقابت‌ها گروه ضعیف و تیم ضعیف نداریم. تنها شانس ما این است که در بازی اول به مصاف نیجریه می‌رویم و می‌توانیم در این بازی خودمان را از نظر روحی و روانی برای دیدار با آرژانتین آماده کنیم.»
مهاجم تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی آرژانتین، نسبت به دست کم گرفتن تیم بوسنی هشدار می‌دهد: «از سوی دیگر من فکر می‌کنم که همه دارند یک مقدار بوسنی را دست کم می‌گیرند، به نظر من بوسنی بازیکنان خیلی خوبی دارد که در اروپا در لیگ انگلیس یا در لیگ آلمان دارند بازی می‌کنند، این تیم را نباید دست کم گرفت.»
او نداشتن بازی‌های تدارکاتی مناسب پیش از جام جهانی را نگران کننده تلقی کرده و امیدوار است که بازیکنان آبروداری کنند: «نداشتن بازی‌های تدارکاتی مناسب، مهم‌ترین مشکل کارلوس کی روش برای آماده سازی تیم ملی در راه جام جهانی بود، چون بازی‌های تدارکاتی موجب می‌شد به نقاط ضعف و قوت مان پی ببریم و در بهترین حالت خود در معتبرترین تورنمنت دنیا شرکت کنیم. به هر حال امیدوارم که بچه‌ها بازی آبرومندانه‌ای بکنند و آبروی ایران و ایرانی‌ها را حفظ کنند.»
غفور یکی از بازیکنان ثابت تیم‌ملی بود که در جام جهانی کوچک و در ورزشگاه سانتیاگوبرنابئو به مصاف آرژانتین رفت. دیداری که در سال 1357 برگزار شد؛ از او می‌پرسیم که آیا آن بازی تاریخی را به یاد دارد؟ «بله خوب یادم هست. انگار همین دیروز بود که با آرژانتین بازی کردیم. ما تا دقیقه 90 با آنها یک- یک بودیم و در ضربات پنالتی به آرژانتینی‌ها باختیم.»
در ادامه می‌پرسیم از ستاره‌های آرژانتین چه بازیکنانی مقابل تیم ملی ایران بازی کردند؟ «همه بودند. بله ستاره‌های آن روزهای فوتبال آرژانتین همه بودند. لوکه، آردیلس، گاتی، کمپس و... تیم اصلی‌شان با ما بازی کرد. فقط دروازه‌بان‌شان در جام‌جهانی ۷۸ عوض شده بود.»
غفور جهانی مهاجم بلندزن تیم‌ملی بود. مدافع مستقیم او در آن بازی تاریخی چه کسی بود؟ «پاسارلا مدافعی بود که سایه به سایه من حرکت می‌کرد. بازی رودرروی این دفاع سمج واقعا سخت بود. آرژانتین یک دفاع چپ داشت که اسمش یادم نیست، او هم ما را خیلی در آن دیدار اذیت کرد.»
از «شیر بندر» می‌خواهیم تا خاطره‌ای از اولین حضور ایران در جام جهانی را تعریف کند: «یادم هست با اسکاتلند بازی داشتیم وقتی حسین کازرانی می‌خواست داخل زمین شود به من گفت، اینجا جام جهانی است و بندر انزلی نیست! یادم هست اول بازی کرنر را سانتر کردند و من بین دو بازیکن اسکاتلند پرس شدم و روی زمین افتادم. وقتی حسین بالای سرم آمد دید که از دماغ و گوشم خون می‌آید، از من پرسید که چه شده و من گفتم حرف نزن شیر را کشتند!»
غفور جهانی به مقایسه شرایط صعود تیم ملی در جام‌های جهانی 1978 و 2014 نیز می‌پردازد: «معتقدم حضور برای نخستین بار در جام جهانی دشوار بود، زیرا در آن زمان فقط یک تیم از آسیا و اقیانوسیه به جام جهانی راه پیدا می‌کرد و اگر این شرایط امروز حاکم بود ما تا سه دوره دیگر هم به جام جهانی نمی‌رفتیم.»
مهاجم اسبق تیم ملی ایران، سلاطین سامبا را مدعی اول کسب مقام قهرمانی می‌داند: «به نظر من برزیل مدعی اول قهرمانی است، آلمان را مدعی می‌دانم، اسپانیا هم هست، شاید هم آرژانتین؛ این تیم‌ها، تیم‌هایی هستند که شانس دارند، ولی باید منتظر ماند و دید.»
غفور جهانی به همراه فرامرز ظلی قرار بود از جمله پیشکسوتان حاضر در سرزمین قهوه باشند، اما غفور به‌دلیل مشکل قلبی و گرفتاری کاری در انزلی، ترجیح می‌دهد از جعبه جادو و در بندر بازی‌ها را تماشا کند: «از فدراسیون فوتبال بابت این دعوت متشکرم، اما متاسفانه نمی‌توانم به برزیل سفر کنم. اولا اینکه قلبم مشکل دارد و برای پروازهای طولانی آمادگی لازم را ندارم، ثانیا کارهایی در انزلی دارم که باید به آنها رسیدگی کنم، هرچه باشد زندگی خرج دارد و من نمی‌توانم در این شرایط از حق زن و بچه‌ام بی‌تفاوت عبور کنم.»
غفور جهانی در مورد گروه تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل به نبودن تیمی ضعیف در جام جهانی اشاره می‌کند و معتقد است، رو در رو شدن با نیجریه در بازی اول به سود ما است: «خیلی‌ها می‌گویند ما در گروه ساده‌ای قرار گرفته‌ایم، اما به نظر من این طور نیست. چون کسی که در جام‌جهانی بازی کرده، می‌داند در این رقابت‌ها گروه ضعیف و تیم ضعیف نداریم. تنها شانس ما این است که در بازی اول به مصاف نیجریه می‌رویم و می‌توانیم در این بازی خودمان را از نظر روحی و روانی برای دیدار با آرژانتین آماده کنیم.»
مهاجم تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی آرژانتین، نسبت به دست کم گرفتن تیم بوسنی هشدار می‌دهد: «از سوی دیگر من فکر می‌کنم که همه دارند یک مقدار بوسنی را دست کم می‌گیرند، به نظر من بوسنی بازیکنان خیلی خوبی دارد که در اروپا در لیگ انگلیس یا در لیگ آلمان دارند بازی می‌کنند، این تیم را نباید دست کم گرفت.»
او نداشتن بازی‌های تدارکاتی مناسب پیش از جام جهانی را نگران کننده تلقی کرده و امیدوار است که بازیکنان آبروداری کنند: «نداشتن بازی‌های تدارکاتی مناسب، مهم‌ترین مشکل کارلوس کی روش برای آماده سازی تیم ملی در راه جام جهانی بود، چون بازی‌های تدارکاتی موجب می‌شد به نقاط ضعف و قوت مان پی ببریم و در بهترین حالت خود در معتبرترین تورنمنت دنیا شرکت کنیم. به هر حال امیدوارم که بچه‌ها بازی آبرومندانه‌ای بکنند و آبروی ایران و ایرانی‌ها را حفظ کنند.»
غفور یکی از بازیکنان ثابت تیم‌ملی بود که در جام جهانی کوچک و در ورزشگاه سانتیاگوبرنابئو به مصاف آرژانتین رفت. دیداری که در سال 1357 برگزار شد؛ از او می‌پرسیم که آیا آن بازی تاریخی را به یاد دارد؟ «بله خوب یادم هست. انگار همین دیروز بود که با آرژانتین بازی کردیم. ما تا دقیقه 90 با آنها یک- یک بودیم و در ضربات پنالتی به آرژانتینی‌ها باختیم.»
در ادامه می‌پرسیم از ستاره‌های آرژانتین چه بازیکنانی مقابل تیم ملی ایران بازی کردند؟ «همه بودند. بله ستاره‌های آن روزهای فوتبال آرژانتین همه بودند. لوکه، آردیلس، گاتی، کمپس و... تیم اصلی‌شان با ما بازی کرد. فقط دروازه‌بان‌شان در جام‌جهانی ۷۸ عوض شده بود.»
غفور جهانی مهاجم بلندزن تیم‌ملی بود. مدافع مستقیم او در آن بازی تاریخی چه کسی بود؟ «پاسارلا مدافعی بود که سایه به سایه من حرکت می‌کرد. بازی رودرروی این دفاع سمج واقعا سخت بود. آرژانتین یک دفاع چپ داشت که اسمش یادم نیست، او هم ما را خیلی در آن دیدار اذیت کرد.»
از «شیر بندر» می‌خواهیم تا خاطره‌ای از اولین حضور ایران در جام جهانی را تعریف کند: «یادم هست با اسکاتلند بازی داشتیم وقتی حسین کازرانی می‌خواست داخل زمین شود به من گفت، اینجا جام جهانی است و بندر انزلی نیست! یادم هست اول بازی کرنر را سانتر کردند و من بین دو بازیکن اسکاتلند پرس شدم و روی زمین افتادم. وقتی حسین بالای سرم آمد دید که از دماغ و گوشم خون می‌آید، از من پرسید که چه شده و من گفتم حرف نزن شیر را کشتند!»
غفور جهانی به مقایسه شرایط صعود تیم ملی در جام‌های جهانی 1978 و 2014 نیز می‌پردازد: «معتقدم حضور برای نخستین بار در جام جهانی دشوار بود، زیرا در آن زمان فقط یک تیم از آسیا و اقیانوسیه به جام جهانی راه پیدا می‌کرد و اگر این شرایط امروز حاکم بود ما تا سه دوره دیگر هم به جام جهانی نمی‌رفتیم.»
مهاجم اسبق تیم ملی ایران، سلاطین سامبا را مدعی اول کسب مقام قهرمانی می‌داند: «به نظر من برزیل مدعی اول قهرمانی است، آلمان را مدعی می‌دانم، اسپانیا هم هست، شاید هم آرژانتین؛ این تیم‌ها، تیم‌هایی هستند که شانس دارند، ولی باید منتظر ماند و دید.»
غفور جهانی به همراه فرامرز ظلی قرار بود از جمله پیشکسوتان حاضر در سرزمین قهوه باشند، اما غفور به‌دلیل مشکل قلبی و گرفتاری کاری در انزلی، ترجیح می‌دهد از جعبه جادو و در بندر بازی‌ها را تماشا کند: «از فدراسیون فوتبال بابت این دعوت متشکرم، اما متاسفانه نمی‌توانم به برزیل سفر کنم. اولا اینکه قلبم مشکل دارد و برای پروازهای طولانی آمادگی لازم را ندارم، ثانیا کارهایی در انزلی دارم که باید به آنها رسیدگی کنم، هرچه باشد زندگی خرج دارد و من نمی‌توانم در این شرایط از حق زن و بچه‌ام بی‌تفاوت عبور کنم.»
ارسال نظر