مازندرانی‌ها با نیت، گردو می‌شکنند!
چند روز مانده به شب چله در نقاط مختلف مازندران مردم به تهیه‌ مقدمات این شب می‌پردازند و بعد از غروب آفتاب، آن شب را دور هم می‌نشینند. مازندرانی‌ها در این شب به خانه پدربزرگ‌ها و مادر‌بزرگ‌ها رفته و با دورهم‌نشینی و خواندن فال حافظ و فردوسی‌خوانی در این شب خاطره‌انگیز آیین کهن گذشتگان را زنده نگه می‌دارند. بزرگان مجلس به تعریف از سردی زمستان و دوره‌های یخبندان روزگاران کهن، داستان‌ها و افسانه‌ها می‌پردازند. آنها بر این باورند که صبح بعد از یلدا روز پیروزی خورشید بر سیاهی و تاریکی‌ها است. آنها بعد از صرف شام و چای در صورت برپا بودن بساط کرسی روی آن سفره‌ای پهن می‌کنند که در آن پرتقال، نخود برشته، کشمش، بادام شیرین، نارنگی، سیب، لیموترش، خربزه و به خصوص هندوانه و شیرینی‌های محلی چشمک پرانی می‌کنند! افراد خانواده‌ها به شوخی، بذله گویی و گفت و شنود و تفأل به دیوان حافظ می‌پردازند. طبق یک سنت کهن در پایان جشن هر نفر با چشم‌های بسته تعدادی گردو برداشته و هنگام خواب زیر تشک خود گذاشته و صبح گردوها را می‌شکند. اگر مغز آن سفید و خوب بود، نیتش برآورده می‌شود. در این شب برای دخترانی که نامزد دارند، از طرف داماد «خرجی» ‌می‌فرستند. داماد در «خوانچه» تمام موارد ضروری برای طولانی‌ترین شب سال را به همراه ماهی و مرغ قرار می‌دهد و بعد از غروب آفتاب به خانه همسر آینده خود می‌فرستد. مردم مازندران معتقدند اگر در این شب ننه سرما گریه کند، هوا بارانی و اگر پنبه‌های توی لحاف را بریزد بیرون برف و اگر گردنبند خود را پاره کند تگرگ می‌بارد.