تکنولوژی ترس ندارد
دکتر عبدالله گیویان عضو هیات علمی و مدرس دانشکده صدا و سیما گمانههایی که اندکی گرایش به سمت توطئهانگاری دارند خیلی راحت میتوانند در هر پدیده ارتباطی و در هر پدیده تکنولوژیک، دلایلی برای هراسان شدن و دلواپس شدن پیدا کنند. تاریخ ارتباطات در ایران سرشار از مثالهایی برای نحوه مواجهه با هر پدیده ارتباطی جدید است. از زمانی که مردم فکر میکردند دوچرخه جن دارد و سوارش نمیشدند تا زمانی که بلندگو در میان برخی حرام محسوب میشد تا روزگار معاصر ما.
با توجه به این پیشینه اساسا در پدیده ای مانند موبایل هیچ وجه هراسآوری وجود نخواهد داشت.
با توجه به این پیشینه اساسا در پدیده ای مانند موبایل هیچ وجه هراسآوری وجود نخواهد داشت.
![تکنولوژی ترس ندارد](https://cdn.donya-e-eqtesad.com/thumbnail/OTFiYmY2ZDY0/QHn8O9nsSzT8qCU7RegsN6Pbb5v74eEtbKeSOh05RaY4X5ZVnmxC7Et7TZyzEhnm/.jpg)
دکتر عبدالله گیویان عضو هیات علمی و مدرس دانشکده صدا و سیما گمانههایی که اندکی گرایش به سمت توطئهانگاری دارند خیلی راحت میتوانند در هر پدیده ارتباطی و در هر پدیده تکنولوژیک، دلایلی برای هراسان شدن و دلواپس شدن پیدا کنند. تاریخ ارتباطات در ایران سرشار از مثالهایی برای نحوه مواجهه با هر پدیده ارتباطی جدید است. از زمانی که مردم فکر میکردند دوچرخه جن دارد و سوارش نمیشدند تا زمانی که بلندگو در میان برخی حرام محسوب میشد تا روزگار معاصر ما.
با توجه به این پیشینه اساسا در پدیده ای مانند موبایل هیچ وجه هراسآوری وجود نخواهد داشت. به نظر میرسد اتفاقی که امروز در ایران از طریق موبایلهای هوشمند در حال رخ دادن است، رسمیت بخشیدن به شکلگیری گروههای مختلف با تعاریف، ابعاد، حساسیتها، وجوه نمادین و نظامهای ارزشی متفاوت با شدت و قوتهای بسیار متفاوت است.
به گمان من نیز ما بیشتر براساس تصورات اجمالی یا براساس تئوریها و تصورات فردی خودمان با پدیده موبایل مواجه شدهایم، همان طور که با همه پدیدههای ارتباطی مواجه شده بودیم. من شخصا اعتقاد دارم که ما به حد کفایت در رابطه با این پدیده مطالعه نکردهایم.موبایل وسیلهای است که وقتی در اختیار همگان قرار میگیرد، طبیعتا توسط بسیاری از اجتماعاتی که میخواستهاند درگوشی با یکدیگر صحبت کنند مورد استفاده قرار میگیرد.
خب چرا باید هراسان شویم از اینکه گروههای اجتماعی مختلف با هم در ارتباط قرار میگیرند و همدیگر را پیدا میکنند؟ باید پرسید آن هراس اخلاقیای که برخیها دارند (که از هر پدیده ارتباطی میشود داشت) اگر این امکان ارتباطات موبایلی نیز نبود، به هیچ نحو دیگری
بروز پیدا نمیکرد؟
به گمان من در ایران امروز اجتماعاتی که از طریق برنامههای اندروید یا آیفون یا امثال آنها رخ میدهد، به تعبیری که کوهن دارد با نشانههای نمادین برای خودشان مرزگذاری میکنند و زبان ارتباطی خودشان را توسعه میدهند و تلاش میکنند که با هویتیابی که از طریق ارتباطهای گروهی دارند بر مواردی مانند تنهایی، فشار، عزلت و بحرانهای اجتماعی و... یا غلبه کنند یا جایگزینی برای آن در جامعه پیدا کنند.
حالا اگر از مناظر مختلف و از دیدگاههای مختلف به این پدیده نگاه کنیم، ممکن است بحران اخلاقی شناسایی شود، ممکن است برعکس ارتقای سطح دانش در برخی حوزهها شناسایی شود و ممکن است در حوزههایی، توسعه و بسط پیدا کردن ارزشهای مدنی شناسایی شود یا هر پدیده دیگری.
بنابراین به گمان بنده شبکههای اجتماعی در بنیان و در ذات و اساس خود، با پدیده فرار کردن از برخی اقتدارات از بالا به پایین در جامعه همراه است که با استفاده از یک امکان تکنولوژیک این وجه را بیشتر محقق خواهد کرد.
با توجه به این پیشینه اساسا در پدیده ای مانند موبایل هیچ وجه هراسآوری وجود نخواهد داشت. به نظر میرسد اتفاقی که امروز در ایران از طریق موبایلهای هوشمند در حال رخ دادن است، رسمیت بخشیدن به شکلگیری گروههای مختلف با تعاریف، ابعاد، حساسیتها، وجوه نمادین و نظامهای ارزشی متفاوت با شدت و قوتهای بسیار متفاوت است.
به گمان من نیز ما بیشتر براساس تصورات اجمالی یا براساس تئوریها و تصورات فردی خودمان با پدیده موبایل مواجه شدهایم، همان طور که با همه پدیدههای ارتباطی مواجه شده بودیم. من شخصا اعتقاد دارم که ما به حد کفایت در رابطه با این پدیده مطالعه نکردهایم.موبایل وسیلهای است که وقتی در اختیار همگان قرار میگیرد، طبیعتا توسط بسیاری از اجتماعاتی که میخواستهاند درگوشی با یکدیگر صحبت کنند مورد استفاده قرار میگیرد.
خب چرا باید هراسان شویم از اینکه گروههای اجتماعی مختلف با هم در ارتباط قرار میگیرند و همدیگر را پیدا میکنند؟ باید پرسید آن هراس اخلاقیای که برخیها دارند (که از هر پدیده ارتباطی میشود داشت) اگر این امکان ارتباطات موبایلی نیز نبود، به هیچ نحو دیگری
بروز پیدا نمیکرد؟
به گمان من در ایران امروز اجتماعاتی که از طریق برنامههای اندروید یا آیفون یا امثال آنها رخ میدهد، به تعبیری که کوهن دارد با نشانههای نمادین برای خودشان مرزگذاری میکنند و زبان ارتباطی خودشان را توسعه میدهند و تلاش میکنند که با هویتیابی که از طریق ارتباطهای گروهی دارند بر مواردی مانند تنهایی، فشار، عزلت و بحرانهای اجتماعی و... یا غلبه کنند یا جایگزینی برای آن در جامعه پیدا کنند.
حالا اگر از مناظر مختلف و از دیدگاههای مختلف به این پدیده نگاه کنیم، ممکن است بحران اخلاقی شناسایی شود، ممکن است برعکس ارتقای سطح دانش در برخی حوزهها شناسایی شود و ممکن است در حوزههایی، توسعه و بسط پیدا کردن ارزشهای مدنی شناسایی شود یا هر پدیده دیگری.
بنابراین به گمان بنده شبکههای اجتماعی در بنیان و در ذات و اساس خود، با پدیده فرار کردن از برخی اقتدارات از بالا به پایین در جامعه همراه است که با استفاده از یک امکان تکنولوژیک این وجه را بیشتر محقق خواهد کرد.
ارسال نظر