گزارش میدانی «دنیای اقتصاد» از چرایی ثبتنام یارانهها
متقاضیان یارانه و بی اعتمادی به تبلیغات دولتی
به گزارش دنیای اقتصاد، هرچند پیش از این دولت اعلام کرده بود که در پایان وقت اداری هر روز آمار ثبتنامها را اعلام میکند، اما در دوره ثبتنامها از اعلام آمار دقیق خودداری شد و دولت ترجیح داد شمار انصرافدهندگان از یارانه را اعلام نکند. دولت در چند ماه گذشته تبلیغات خود را بر انصراف مردم از دریافت یارانه نقدی استوار کرده است، اما عدم انتشار خبر دقیقی درباره انصرافدهندگان نشان میدهد حجم انصرافها پایینتر از انتظار دولت بوده است. محمدباقر نوبخت از جمله مدیرانی است که میگوید میلیونها نفر از دریافت یارانه انصراف دادهاند، اما با این حال برای اطلاع از شمار انصرافدهندگان باید در انتظار تکمیل آمارهای ارائه شده از سوی دولت بود.
به گزارش دنیای اقتصاد، هرچند پیش از این دولت اعلام کرده بود که در پایان وقت اداری هر روز آمار ثبتنامها را اعلام میکند، اما در دوره ثبتنامها از اعلام آمار دقیق خودداری شد و دولت ترجیح داد شمار انصرافدهندگان از یارانه را اعلام نکند. دولت در چند ماه گذشته تبلیغات خود را بر انصراف مردم از دریافت یارانه نقدی استوار کرده است، اما عدم انتشار خبر دقیقی درباره انصرافدهندگان نشان میدهد حجم انصرافها پایینتر از انتظار دولت بوده است. محمدباقر نوبخت از جمله مدیرانی است که میگوید میلیونها نفر از دریافت یارانه انصراف دادهاند، اما با این حال برای اطلاع از شمار انصرافدهندگان باید در انتظار تکمیل آمارهای ارائه شده از سوی دولت بود. با این حال خبرنگار ما با حضور در برخی مراکز ثبتنام از متقاضیان دریافت یارانه نقدی درباره اینکه چرا از دریافت یارانه نقدی منصرف نشدهاند، میپرسد.
من هم دوست دارم انصراف بدهم، اما وقعا نمیتوانم
بانوی کارمند 32 ساله بخش خصوصی که همراه با مدارک همسرش برای ثبتنام به یکی از مراکز دولت الکترونیک مراجعه کرده است، در پاسخ به این سوال میگوید: ما دو فرزند داریم که مدرسه میروند و فکر میکنم واقعا برای تامین هزینه دفتر و کتاب و... آنها به ماهی 45 هزار تومان نیاز داریم. وی ادامه داد: تورم بسیار بالاست و ما اطمینان نداریم که با چشمپوشی از این مبلغ بتوانیم زندگیمان را بهتر کنیم، خصوصا که من ندیدم دولت برنامهای برای بهبود کیفیت زندگی ما داشته باشد.
وی در پاسخ این سوال که آیا کاهش نرخ تورم را در این چند ماه حس نکردهاید، اظهار میکند: خب نرخ تورم کمی کاهش یافته است، اما واقعا آن طور نیست که من خیالم راحت بشود. همین یک ماه پیش طلا گرمی ۸۶ هزار تومان بود و دوباره شده است صد هزار تومان. شاید از این هم بالاتر برود. اگر من انصراف دادم و وضع بدتر شد چه باید بکنم. وی میافزاید: من هم دوست دارم انصراف بدهم اما وقعا نمیتوانم. همسرم یک میلیون و پانصد هزار تومان در ماه حقوق میگیرد و خودم یک میلیون تومان. با اینکه درآمدمان ۲ و نیم میلیون تومان است، اما باز هم کم میآوریم، نه میتوانیم به سفر برویم و نه تفریح خاصی داریم، تازه باید دائم هم در هزینههایمان صرفهجویی کنیم. بالاخره این مبلغ ۱۸۲ هزار تومان شاید بتواند بخشی از مشکلاتمان را رفع کند.
یارانه حق ماست
مرد میانسالی که در یکی از مراکز دولت الکترونیک برای ثبتنام مراجعه کرده است، در پاسخ به سوال خبرنگار ما مبنی بر اینکه چرا ثبتنام میکنید، میگوید: من حق دارم از پول نفت بهرهمند باشم. وی در پاسخ به این سوال که در چه نقطهای از شهر سکونت دارد، بیان میکند: من در منطقه ۹ شهرداری سکونت دارم و شنیدهام دولت میخواهد به کسانی که در این مناطق سکونت دارند، یارانه ندهد اما واقعا این کار درستی نیست و ما هم حق داریم مانند همه از مواهبی که هست برخوردار باشیم. این شهروند مشهدی که بازنشسته یکی از بانکهای کشور است در جواب این سوال که آیا نیازی به یارانه احساس میکنید، میافزاید: من نیازی حس نمیکنم اما بهتر میبینم به جای اینکه این پول را به دولت بدهم به پسرم بدهم که میخواهد ازدواج کند.
وی با اشاره به اینکه سرپرست خانوادهای 4 نفره است، ادامه میدهد: من نمیتوانم از یارانه چشمپوشی کنم. ما روی نفت خوابیدهایم، اما هر روز قبض گاز، برق و آب گرانتر میشود. تازه مگر در آن سالها که یارانهای به صورت مستقیم پرداخت نمیشد کشور تورم نداشت و همه چیز عالی بود که حالا تقصیر تورم بر گردن یارانههای نقدی انداخته میشود. اگر این سیاست اشتباه بود نباید اجرا میشد، اگر هم درست بود که باید ادامه پیدا کند. این شهروند متقاضی دریافت یارانه در جواب این سوال که آیا فکر نمیکنید با چشمپوشی از دریافت یارانه بتوانید دست دولت را در ارائه خدمات بهتر باز بگذارید، تصریح میکند: دست من آن قدرها باز نیست که بتوانم دست دولت را باز بگذارم. من هم هر روز با مشکلاتی روبهرو هستم و خرج زندگیام واقعا بالاست، وانگهی این پول را به بچههایم بدهم و دست آنها را باز بگذارم بهتر است.
نگران تورم هستیم
مرد 34 سالهای که سرپرست خانواری 3 نفره بود نیز برای ثبتنام به یکی از مراکز دولت الکترونیک در محدوده بلوار وکیلآباد مراجعه کرده است، درباره چرایی ثبتنام به خبرنگار ما میگوید: من نگران تورم هستم. شغل من شغل ثابتی نیست و با بخش خصوصی کار میکنم و قراردادهای کاریام یک ساله است، در نتیجه چندان اعتمادی به زندگی اقتصادیام ندارم و نمیتوانم ریسک کنم. وی میافزاید: کرایه بالایی جهت سکونت میپردازم اما همواره نگران بیکاری و بیپولی هستم و به خاطر نگرانیام از تورم تصمیم گرفتم از حق خودم استفاده کنم.
از سوی دیگر فرشید الف که سرپرست خانوادهای ۳ نفره است با اشاره به اینکه در مرکز شهر سکونت دارد، اظهار میکند: من برای ثبتنام اقدام کردم چون به حرفهای دولت در ایران چندان اعتماد ندارم. من باور نمیکنم که پوشش بیمهای بهتر شود و وضعیت بهبود یابد پس بهتر دیدم ثبتنام کنم.
پول قبض میدهیم
خانمی که برای ثبتنام مراجعه کرده است نیز با اشاره به اینکه خانوادهاش ۲ نفره است و فرزندی ندارد، میگوید: اگر فاز دوم هدفمندی اجرا نمیشد من اصراری به ثبتنام نداشتم اما الان نمیدانم با اجرای فاز دوم سرنوشت کشور چه میشود و قیمتها چقدر افزایش مییابد. ما ثبتنام کردیم که حداقل قبضهایمان را با این پول پرداخت کنیم.
تلاش برای اداره معقول زندگی
سرپرست یک خانوار 3 نفره نیز که برای ثبت نام به یکی از مراکز دولت الکترونیک در مرکز شهر مراجعه کرده است، در این خصوص به خبرنگار ما میگوید: مطمئنم با اجرای فاز دوم هدفمندی مشکلات اقتصادی بیشتر میشود و برای اداره معقول یک زندگی باید تلاش بسیار بیشتری کرد، پس ترجیح دادم از این حق یعنی دریافت یارانه استفاده کنم. وی ادامه میدهد: این تنها کاری است که به من این حس را میدهد که به بخشی از رانت عظیمی که سالها در اختیار گروهی خاص بوده است، دسترسی پیدا کنم پس بهتر میبینم ثبتنام کنم.
من هم دوست دارم انصراف بدهم، اما وقعا نمیتوانم
بانوی کارمند 32 ساله بخش خصوصی که همراه با مدارک همسرش برای ثبتنام به یکی از مراکز دولت الکترونیک مراجعه کرده است، در پاسخ به این سوال میگوید: ما دو فرزند داریم که مدرسه میروند و فکر میکنم واقعا برای تامین هزینه دفتر و کتاب و... آنها به ماهی 45 هزار تومان نیاز داریم. وی ادامه داد: تورم بسیار بالاست و ما اطمینان نداریم که با چشمپوشی از این مبلغ بتوانیم زندگیمان را بهتر کنیم، خصوصا که من ندیدم دولت برنامهای برای بهبود کیفیت زندگی ما داشته باشد.
وی در پاسخ این سوال که آیا کاهش نرخ تورم را در این چند ماه حس نکردهاید، اظهار میکند: خب نرخ تورم کمی کاهش یافته است، اما واقعا آن طور نیست که من خیالم راحت بشود. همین یک ماه پیش طلا گرمی ۸۶ هزار تومان بود و دوباره شده است صد هزار تومان. شاید از این هم بالاتر برود. اگر من انصراف دادم و وضع بدتر شد چه باید بکنم. وی میافزاید: من هم دوست دارم انصراف بدهم اما وقعا نمیتوانم. همسرم یک میلیون و پانصد هزار تومان در ماه حقوق میگیرد و خودم یک میلیون تومان. با اینکه درآمدمان ۲ و نیم میلیون تومان است، اما باز هم کم میآوریم، نه میتوانیم به سفر برویم و نه تفریح خاصی داریم، تازه باید دائم هم در هزینههایمان صرفهجویی کنیم. بالاخره این مبلغ ۱۸۲ هزار تومان شاید بتواند بخشی از مشکلاتمان را رفع کند.
یارانه حق ماست
مرد میانسالی که در یکی از مراکز دولت الکترونیک برای ثبتنام مراجعه کرده است، در پاسخ به سوال خبرنگار ما مبنی بر اینکه چرا ثبتنام میکنید، میگوید: من حق دارم از پول نفت بهرهمند باشم. وی در پاسخ به این سوال که در چه نقطهای از شهر سکونت دارد، بیان میکند: من در منطقه ۹ شهرداری سکونت دارم و شنیدهام دولت میخواهد به کسانی که در این مناطق سکونت دارند، یارانه ندهد اما واقعا این کار درستی نیست و ما هم حق داریم مانند همه از مواهبی که هست برخوردار باشیم. این شهروند مشهدی که بازنشسته یکی از بانکهای کشور است در جواب این سوال که آیا نیازی به یارانه احساس میکنید، میافزاید: من نیازی حس نمیکنم اما بهتر میبینم به جای اینکه این پول را به دولت بدهم به پسرم بدهم که میخواهد ازدواج کند.
وی با اشاره به اینکه سرپرست خانوادهای 4 نفره است، ادامه میدهد: من نمیتوانم از یارانه چشمپوشی کنم. ما روی نفت خوابیدهایم، اما هر روز قبض گاز، برق و آب گرانتر میشود. تازه مگر در آن سالها که یارانهای به صورت مستقیم پرداخت نمیشد کشور تورم نداشت و همه چیز عالی بود که حالا تقصیر تورم بر گردن یارانههای نقدی انداخته میشود. اگر این سیاست اشتباه بود نباید اجرا میشد، اگر هم درست بود که باید ادامه پیدا کند. این شهروند متقاضی دریافت یارانه در جواب این سوال که آیا فکر نمیکنید با چشمپوشی از دریافت یارانه بتوانید دست دولت را در ارائه خدمات بهتر باز بگذارید، تصریح میکند: دست من آن قدرها باز نیست که بتوانم دست دولت را باز بگذارم. من هم هر روز با مشکلاتی روبهرو هستم و خرج زندگیام واقعا بالاست، وانگهی این پول را به بچههایم بدهم و دست آنها را باز بگذارم بهتر است.
نگران تورم هستیم
مرد 34 سالهای که سرپرست خانواری 3 نفره بود نیز برای ثبتنام به یکی از مراکز دولت الکترونیک در محدوده بلوار وکیلآباد مراجعه کرده است، درباره چرایی ثبتنام به خبرنگار ما میگوید: من نگران تورم هستم. شغل من شغل ثابتی نیست و با بخش خصوصی کار میکنم و قراردادهای کاریام یک ساله است، در نتیجه چندان اعتمادی به زندگی اقتصادیام ندارم و نمیتوانم ریسک کنم. وی میافزاید: کرایه بالایی جهت سکونت میپردازم اما همواره نگران بیکاری و بیپولی هستم و به خاطر نگرانیام از تورم تصمیم گرفتم از حق خودم استفاده کنم.
از سوی دیگر فرشید الف که سرپرست خانوادهای ۳ نفره است با اشاره به اینکه در مرکز شهر سکونت دارد، اظهار میکند: من برای ثبتنام اقدام کردم چون به حرفهای دولت در ایران چندان اعتماد ندارم. من باور نمیکنم که پوشش بیمهای بهتر شود و وضعیت بهبود یابد پس بهتر دیدم ثبتنام کنم.
پول قبض میدهیم
خانمی که برای ثبتنام مراجعه کرده است نیز با اشاره به اینکه خانوادهاش ۲ نفره است و فرزندی ندارد، میگوید: اگر فاز دوم هدفمندی اجرا نمیشد من اصراری به ثبتنام نداشتم اما الان نمیدانم با اجرای فاز دوم سرنوشت کشور چه میشود و قیمتها چقدر افزایش مییابد. ما ثبتنام کردیم که حداقل قبضهایمان را با این پول پرداخت کنیم.
تلاش برای اداره معقول زندگی
سرپرست یک خانوار 3 نفره نیز که برای ثبت نام به یکی از مراکز دولت الکترونیک در مرکز شهر مراجعه کرده است، در این خصوص به خبرنگار ما میگوید: مطمئنم با اجرای فاز دوم هدفمندی مشکلات اقتصادی بیشتر میشود و برای اداره معقول یک زندگی باید تلاش بسیار بیشتری کرد، پس ترجیح دادم از این حق یعنی دریافت یارانه استفاده کنم. وی ادامه میدهد: این تنها کاری است که به من این حس را میدهد که به بخشی از رانت عظیمی که سالها در اختیار گروهی خاص بوده است، دسترسی پیدا کنم پس بهتر میبینم ثبتنام کنم.
ارسال نظر