باغشهری که نیست!

دکتر علی دادپی
اقتصاددان و استاد دانشگاه 　

من در تهران زاده شدم، در شمیران؛ اما بزرگ‏شده مهرشهر کرج هستم و خاطرات بیشماری از آنجا دارم. نوشتن درباره استان البرز و آنچه که می‏توانست باشد راحت نیست. منطقه‏ای که می‏توانست استان باغ و باغداری در کشور باشد و یک قطب گردشگری طبیعت، خیلی زود تبدیل شد به خوابگاه سیمانی کلانشهر تهران؛ با ساختمان‌هایی که درختان را بلعیدند و سرسبزی باغ‏ها را دریدند. با این حال هنوز در این استان جاهایی هست که می‏توان روزی در نوروز را به دیدنشان اختصاص داد؛ باغ‏هایی که تک و توک در مناطق مختلف کرج و هشتگرد باقی‌مانده‏اند و رودهایی که هنوز از دل کوه بیرون می‏آیند و فرحبخش هستند. زیبایی استان البرز در بهار در شقایق‏هایی است که در دامنه‏ها می‏رویند و پرنده‏هایی که ناگهان سرمی‏رسند و تا اردیبهشت بیشتر نمی‏مانند. در روزگاری دیگر می‏شد در ماهدشت و مهردشت روباهی دید که از پی خرگوشی می‏رود. حتی گرازهایی هم از میان نیزارهایش می‏گذشتند ولی امروز تنها باید خوشحال باشیم به‌خاطر درختان باقی‌مانده آن و سارهایی که هنوز جان سخت باقی مانده‏اند.