قهرمان مومن طبقه کارگر

جنگنده‌های ترکیه در ارتفاع پایین حرکت می‌کنند، تانک‌ها خطوط اصلی ارتباطی را در آنکارا و استانبول به اشغال خود در آورده‌اند. تلویزیون دولتی اعلام می‌کند قانون کودتای نظامی در این کشور حاکم شده است. در حین کودتا مدام این پرسش مطرح می‌شد: اردوغان کجاست؟ در این اثنی اما سی‌ان‌ان ترک توانست اردوغان را در مخفیگاه خود پیدا کند و از طریق نرم‌افزار «فیس تایم» که مخصوص گوشی آیفون است ارتباط برقرار کند. او در این ارتباط تصویری از مردم خواست در خانه‌ها نمانند و به خیابان‌ها بریزند. او در این مکالمه قسم خورد به آنکارا باز خواهد گشت اما هنوز محلی که وی در آن حضور داشت مشخص نبود. او گفت: این دستور از خارج صادر شده است و کودتا کار افسران میانی و رده‌پایین است که علیه فرماندهان خود شوریده‌اند. او تاکید کرد: در دوران ما هیچ کودتایی موفق نبوده است و دیر یا زود از پا در خواهند آمد.

در همین حال هزاران نفر از مردم به خیابان‌های آنکارا و استانبول سرازیر و مانع موفقیت ارتشی‌ها شدند. این در حالی است که اردوغان به انتقاد و مجادله حساس است و از زمانی که او به قدرت رسیده کشور ترکیه دو قسمت شده است؛ عده‌ای له و عده‌ای علیه او هستند. اردوغان در ماه مارس در گفت‌وگو با سی‌ان‌ان گفت: تا زمانی که عمیق و از روی صداقت مردم را دوست داشته باشی، آنها هم تو را دوست خواهند داشت. اما داستان این است که در کشور ترکیه عمیقا دو دستگی ایجاد شده است: کسانی که عاشق اردوغان هستند و کسانی که از رئیس‌جمهور متنفر هستند. تخمین زده می‌شود با افزایش فعالیت‌های تروریستی افراطیون و اختلافات قومی در ترکیه، این کشور بیش از پیش به سمت قطبی شدن حرکت کند. از زمانی که نا‌آرامی‌ها در سوریه شروع شد اردوغان از این درگیری‌ها به سود خود استفاده کرد تا علیه نیروهای پ.ک.ک اقدامات خود را پیش ببرد. گروهی که سالیان سال است با دولت مرکزی این کشور درگیر است و حتی از سوی اتحادیه اروپا و کشورهای عضو ناتو جزو گروه‌های تروریستی قرار گرفته است. لینا خطیب، رئیس بخش خاورمیانه و آفریقای جنوبی در اتاق فکر چتم هاوس به سی‌ان‌ان می‌گوید: «استراتژی اردوغان در ۵ سال گذشته موجب شده است تا نارضایتی‌ها در بخش‌های مختلف کردنشین شعله‌ور شود و پ.ک.ک هم دوباره به صحنه بازگردد و عملیات تروریستی خود را در ایستگاه‌های پلیس، نهادها و موسسات دولتی با شدت ادامه دهد.» اما اردوغان از این موضوع سود می‌برد. او از این حملات استفاده می‌کند تا خود را به‌عنوان مردی نشان دهد که می‌تواند ملت را از تروریسم محافظت کند. این در حالی است که تصویر اردوغان با عناوینی همچون سانسور کننده اینترنت، توییتر، فیس‌بوک و یوتیوب لکه‌دار شده است. تاکنون شبکه‌های اجتماعی در ترکیه به انحای مختلف به‌دستور حزب عدالت و توسعه بارها بسته شده است. همچنین وی در مورد فساد اقتصادی رخ داده در کشورش و زیر نظر کابینه وی چندان خوشنام نیست و دولت وی توسط دادستانی و نیروهای پلیس مورد بازجویی و تحقیقات قرار گرفت.

من با مطبوعات در جنگ نیستم

در ماه مارس اردوغان به این متهم شد که با مطبوعات مخالف خود و همچنین شبکه‌های اجتماعی سر ستیز دارد. مقامات ترکیه در ابتدای سال جاری بزرگترین روزنامه مخالف (جمهوریت) را به اشغال خود در آوردند. این روزنامه سعی داشت تا خبر مهمی را افشا کند. این روزنامه عکس‌هایی به‌دست آورده بود که ترکیه را متهم می‌کرد در حال ارسال اسلحه به سوریه است. اردوغان اما اصرار می‌کرد که با مطبوعات و رسانه‌ها سر جنگ ندارد. توهین به رئیس‌جمهوری جرم است. بر اساس گفته‌های وزیر دادگستری ترکیه از سال ۲۰۱۴ که اردوغان وارد کاخ ریاست‌جمهوری شده، به همین اتهام ۱۸۰۰ پرونده باز و رسیدگی شده است. ارتباط نامناسب ترکیه با مطبوعات و رسانه‌ها یکی از اختلافات مهم این کشور با اتحادیه اروپاست که بر آزادی بیان تاکید دارند. در این‌باره باید گفت که یکی از شروط مهم اتحادیه اروپا برای عضویت ترکیه در این اتحادیه، آزادی مطبوعات و آزادی بیان است.

از نخست‌وزیری تا ریاست‌جمهوری

اردوغان از موسسین حزب عدالت و توسعه در ترکیه است. او در سال ۲۰۰۳ به‌عنوان نخست‌وزیر انتخاب شد. در دوره وی ترکیه به یکی از قدرت‌های خاورمیانه تبدیل شد. دوره نخست‌وزیری او در سال ۲۰۱۴ تمام شد و قوانین خود حزب عدالت و توسعه اجازه نمی‌داد که وی برای بار چهارم به این مقام برسد، پس او برای ریاست‌جمهوری اقدام کرد. پیش از وی ریاست‌جمهوری نقش تشریفاتی داشت، اما اردوغان سعی کرد با تغییراتی در ساختار ریاست‌جمهوری فعلی نقش بیشتری در سیاست داشته باشد. نتیجه این شد که حزب عدالت و توسعه از اکثریت در انتخابات افتاد، اعتراض‌های خیابانی از سر گرفته شد و حملات تروریستی افزایش پیدا کرد. در دوره اردوغان محافظه‌کاران مذهبی، درکشوری با قانون اساسی سکولار نقش مهمی را ایفا کرده‌اند. او خود جزو حلقه‌های اسلام‌گرای دهه ۷۰ و ۸۰ بود. او قهرمان مومن طبقه کارگران ترکیه‌ای است و در دوره وی طولانی‌ترین رشد و ثبات اقتصادی به‌وجود آمد، اما از روزهایی که او برنامه اصلاحات را در دستور کار خود قرار داده بود و برای حضور در اتحادیه اروپا تلاش می‌کرد، بسیار دور شده است.