دموکرات‌ها موفقیت باراک اوباما را به دست نخواهند آورد
فوریه سرنوشت ساز
برخی از انتخابات ریاست جمهوری شبیه مراسم رژه است که رای دهندگان مشتاق فوج فوج منتظر سخنان امیدبخش هستند. برخی دیگر شبیه جنگ هستند که باید سنگر به سنگر آن را فتح کنی، جنگی دو‌حزبی (دو طرفه) که چشم انتظار سربازان خود (رای دهندگان) نشسته‌اند تا ضربه نهایی را وارد کنند. انتخابات سال ۲۰۱۶، شبیه حالت دوم است. آمریکایی‌ها خلق و خوی پارتیزانی دارند و روز به روز هم حوزه‌های جنگی خود را -از موضوعات مالیاتی گرفته تا خط مشی‌های آمریکا در خاورمیانه- افزایش می‌دهند. این امر بستگی دارد از کدام منظر بحث‌ها را ببینید و پیگیری کنید؛ منظر لیبرالی یا لنز محافظه کاری.
برخی از انتخابات ریاست جمهوری شبیه مراسم رژه است که رای دهندگان مشتاق فوج فوج منتظر سخنان امیدبخش هستند. برخی دیگر شبیه جنگ هستند که باید سنگر به سنگر آن را فتح کنی، جنگی دو‌حزبی (دو طرفه) که چشم انتظار سربازان خود (رای دهندگان) نشسته‌اند تا ضربه نهایی را وارد کنند. انتخابات سال 2016، شبیه حالت دوم است. آمریکایی‌ها خلق و خوی پارتیزانی دارند و روز به روز هم حوزه‌های جنگی خود را -از موضوعات مالیاتی گرفته تا خط مشی‌های آمریکا در خاورمیانه- افزایش می‌دهند. این امر بستگی دارد از کدام منظر بحث‌ها را ببینید و پیگیری کنید؛ منظر لیبرالی یا لنز محافظه کاری. ارقام نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که برخی نامزدها یک تهدید بالقوه به حساب می‌آیند.
در سال ۲۰۱۶، تلاش می‌شود خطوط اصلی احزاب تغییر پیدا کند. نامزدهای باهوش سعی خواهند کرد نظر مردم را به سوی خود جلب کنند و مردم را به مشارکت و رای دادن به خود تشویق کنند. همچنین در این انتخابات تغییرات آماری بزرگی روی خواهد داد. پس از نرم شدن قوانین مالی مبارزات انتخاباتی، هزینه‌های کل نامزدهای انتخاباتی، احزاب و گروه‌ها در حال خلق یک شگفتی است و احتمالا از ۵ میلیارد دلار پیشی خواهد گرفت. در سال ۲۰۱۲ رقمی نصف رقم مذکور صرف هزینه‌های تبلیغاتی شده بود. رهبران حزب دموکرات می‌دانند که آنها نمی‌توانند دستاوردهای سال ۲۰۱۲ را به دست بیاورند. این در حالی است که پیشتر و در سال ۲۰۰۸، باراک اوباما درخشش خود را در کمپین‌های تبلیغاتی به دست آورد و آرای سیاه پوستان را بالا برد تا خود به کاخ سفید راه پیدا کند. «دست انداز اوباما» برای دور دوم بسیار غیر معمول بود. در این شرایط باید گفت برای سال ۲۰۱۶، آرای سیاهان کاهش پیدا خواهد کرد، رای دهندگان جوان‌تر هم متوجه خواهند شد که هیلاری کلینتون برای آنها هیچ هیجانی به بار نخواهد آورد (احتمالا با در نظر گرفتن برخی دلایل بارها بحث شده، هیلاری کلینتون نامزد نهایی حزب دموکرات‌ها شود). هیلاری کلینتون بالقوه آمادگی این را دارد تا رای حامیان باراک اوباما را در انتخابات سال ۲۰۱۶ از دست بدهد، افرادی مانند زنان غیرسفید پوست و زنانی با درجه دانشگاهی که حامیان پیشین باراک اوباما بودند، این دوره به احتمال زیاد حامی هیلاری کلینتون نخواهند بود.
جمهوری خواهان می‌دانند که نباید فاجعه سال ۲۰۱۲ را از نو تکرار کنند. زمانی که نامزد تکنوکرات آنها میت رامنی، سفت و سخت از عقاید راست افراطی خود به شدت دفاع می‌کرد و از عدم انعطاف در قوانین مهاجرتی و مواد قانونی هزینه بر دفاع می‌کرد، آرای جمهوری خواهان با ریزش روبه رو شد. اگر افراد برجسته هر حزب بر اساس قوانین تازه‌شان، دست به انتخاب نامزد نهایی بزنند، فصل انتخابات مقدماتی کوتاه و تند و تیز خواهد بود. در ماه فوریه چهار تمایل حساس در آیووا، نیوهمپشایر، کارولینای جنوبی و نوادا شاهد خواهیم بود. در این ماه احزاب متوجه خواهند شد هر نامزدی چقدر کارآیی دارد و تا چه حد می‌تواند بر افکار مردم آمریکا نفوذ داشته باشد. بزرگان هر حزبی امیدوارند تا ماه آوریل، نامزد مورد نظر خود را تعیین کنند. نکته‌ای که جمهوری خواهان باید به آن توجه کنند این است که راست‌افراطی‌های جمهوری خواهان برای انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۱۶، به راحتی با خطوط اصلی این حزب کنار نخواهند آمد. ریشه‌های محافظه‌کاری و عدم توافق جمهوری‌خواهان روی میت رامنی موجبات شکست وی را در سال ۲۰۱۲ فراهم کرد. فعالان می‌گویند او اصلا میانه‌خوبی با نخبگان میانه‌روی حزب نداشت و همین موضوع موجب شد تا میلیون‌ها نفر از جمهوری خواهان میانه رو ماندن در خانه را به عوض رای دادن در پای صندوق‌های ترجیح دهند. بزرگان حزب جمهوری خواه بر این باور هستند که میت رامنی فرماندار سابق ماساچوست در برابر رشد گروه‌های رای دهنده دموکرات‌ها بسیار بد برخورد کرد. لاتین تبارها، سیاه پوستان، آسیایی‌ها و زنان مجرد هرگز موردی ندیدند که به سمت میت رامنی حرکت کنند.
در سال ۲۰۱۲، میت رامنی بیشترین سهم خود را از آرای سفیدپوستان داشت. رونالد ریگان هم در سال ۸۰ بیشترین سهم از آرای خود را از سفیدپوستان داشت، اما در آن سال وی توانست با همین آرا به کاخ سفید ورود کند. اگر به زمان ریگان بر می‌گشتیم و مشارکت سیاه پوست‌ها و سایر نژادها را در نظر می‌گرفتیم احتمالا از هر ۱۰ نفر ۹ نفر به میت رامنی رای می‌داد. بررسی جمعیت شناختی سال ۲۰۱۲، نشان می‌دهد وی دقیقا از چه جایی ضربه خورده است. انتخابات سال ۲۰۱۶، مشابه سال ۲۰۱۲ است، با همان تنوع نژادی و گوناگونی. بر اساس داده‌های انتخاباتی، ۳۰ درصد از آرا به جمعیت غیر سفیدپوست تعلق دارد. متاسفانه برای جمهوری خواهان، کسانی که در حوزه جمعیت شناختی فعالیت می‌کنند چندان به این عامل مهم توجهی نمی‌کنند. قدیم، محافظه کاران و سفیدپوست‌ها از متوسط سایر آمریکایی‌ها بالاتر بودند، اما حالا جمعیت در حال پوست انداختن است.در بررسی‌ها باید گفت: ۲۰ میلیون جمهوری خواه رای خالص خواهند داشت و به نامزد جمهوری‌خواهان رای خواهند داد. زیرا آنها به راستی از دموکرات‌ها متنفر هستند و در نهایت آنها کسی را انتخاب خواهند کرد که بیشترین کمک مالی را دریافت داشته و از خط شکن‌های حزب به حساب می‌آید. در این مقال، کسی مانند مارکو روبیو، سناتور فلوریدا می‌گنجد. به رغم این، جمهوری‌خواهان باید بدانند که میدان نبرد، یک میدان یک طرفه نیست و موضوعات زیادی برای بررسی باقی مانده است و نباید در مورد موضوعاتی مانند سقط‌جنین، قوانین اسلحه و مهاجرتی بیش از پیش سخت‌گیری کنند.
در سال ۲۰۱۶، دو حزب خود را خسته و آسیب دیده به خط پایان خواهند رساند. دموکرات‌ها به سختی می‌توانند خود را به فرم خوب جمهوری خواهان برسانند. برای رای دهندگان سخت است حتی در یک فضای بسیار عالی، به یک حزب بیش از دو دوره فرصت مجال در کاخ سفید بدهند. دموکرات‌ها احتمالا در سال ۲۰۱۶ از اوضاع و احوال مناسبی برخوردار نباشند. در این دوره از انتخابات ریاست‌جمهوری، شاخص‌های جمعیتی برای دموکرات‌ها آمار امیدوار‌کننده‌ای ندارد. لاتین تبارها ناامید شده‌اند و سیاه پوستان مشارکت کمتری خواهند داشت. برای آنها تنها رای دو ایالت با اکثریت لاتین تبار تعیین‌کننده خواهد بود. در نهایت باید گفت عامل اصلی یک پیروزی مقدار کنترلی است که نامزد هر حزب بر روی اوضاع دارد. اگر قطار بهبود اقتصادی جهان در سال ۲۰۱۶ از ریل خارج شود، دموکرات‌ها بازنده بازی خواهند بود. اگر همچنان بهبود اقتصادی به حرکت لاک‌پشتی خود ادامه دهد، خانم هیلاری کلینتون ممکن است یک پیروزی خفیف به دست آورد. اما اگر او پیروز انتخابات شود او با کنگره‌ای روبه رو خواهد بود که اکثریت آن با جمهوری خواهان است و ریاست آن نیز با افراد برجسته این حزب است.
در سال ۲۰۱۶، تلاش می‌شود خطوط اصلی احزاب تغییر پیدا کند. نامزدهای باهوش سعی خواهند کرد نظر مردم را به سوی خود جلب کنند و مردم را به مشارکت و رای دادن به خود تشویق کنند. همچنین در این انتخابات تغییرات آماری بزرگی روی خواهد داد. پس از نرم شدن قوانین مالی مبارزات انتخاباتی، هزینه‌های کل نامزدهای انتخاباتی، احزاب و گروه‌ها در حال خلق یک شگفتی است و احتمالا از ۵ میلیارد دلار پیشی خواهد گرفت. در سال ۲۰۱۲ رقمی نصف رقم مذکور صرف هزینه‌های تبلیغاتی شده بود. رهبران حزب دموکرات می‌دانند که آنها نمی‌توانند دستاوردهای سال ۲۰۱۲ را به دست بیاورند. این در حالی است که پیشتر و در سال ۲۰۰۸، باراک اوباما درخشش خود را در کمپین‌های تبلیغاتی به دست آورد و آرای سیاه پوستان را بالا برد تا خود به کاخ سفید راه پیدا کند. «دست انداز اوباما» برای دور دوم بسیار غیر معمول بود. در این شرایط باید گفت برای سال ۲۰۱۶، آرای سیاهان کاهش پیدا خواهد کرد، رای دهندگان جوان‌تر هم متوجه خواهند شد که هیلاری کلینتون برای آنها هیچ هیجانی به بار نخواهد آورد (احتمالا با در نظر گرفتن برخی دلایل بارها بحث شده، هیلاری کلینتون نامزد نهایی حزب دموکرات‌ها شود). هیلاری کلینتون بالقوه آمادگی این را دارد تا رای حامیان باراک اوباما را در انتخابات سال ۲۰۱۶ از دست بدهد، افرادی مانند زنان غیرسفید پوست و زنانی با درجه دانشگاهی که حامیان پیشین باراک اوباما بودند، این دوره به احتمال زیاد حامی هیلاری کلینتون نخواهند بود.
جمهوری خواهان می‌دانند که نباید فاجعه سال ۲۰۱۲ را از نو تکرار کنند. زمانی که نامزد تکنوکرات آنها میت رامنی، سفت و سخت از عقاید راست افراطی خود به شدت دفاع می‌کرد و از عدم انعطاف در قوانین مهاجرتی و مواد قانونی هزینه بر دفاع می‌کرد، آرای جمهوری خواهان با ریزش روبه رو شد. اگر افراد برجسته هر حزب بر اساس قوانین تازه‌شان، دست به انتخاب نامزد نهایی بزنند، فصل انتخابات مقدماتی کوتاه و تند و تیز خواهد بود. در ماه فوریه چهار تمایل حساس در آیووا، نیوهمپشایر، کارولینای جنوبی و نوادا شاهد خواهیم بود. در این ماه احزاب متوجه خواهند شد هر نامزدی چقدر کارآیی دارد و تا چه حد می‌تواند بر افکار مردم آمریکا نفوذ داشته باشد. بزرگان هر حزبی امیدوارند تا ماه آوریل، نامزد مورد نظر خود را تعیین کنند. نکته‌ای که جمهوری خواهان باید به آن توجه کنند این است که راست‌افراطی‌های جمهوری خواهان برای انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۱۶، به راحتی با خطوط اصلی این حزب کنار نخواهند آمد. ریشه‌های محافظه‌کاری و عدم توافق جمهوری‌خواهان روی میت رامنی موجبات شکست وی را در سال ۲۰۱۲ فراهم کرد. فعالان می‌گویند او اصلا میانه‌خوبی با نخبگان میانه‌روی حزب نداشت و همین موضوع موجب شد تا میلیون‌ها نفر از جمهوری خواهان میانه رو ماندن در خانه را به عوض رای دادن در پای صندوق‌های ترجیح دهند. بزرگان حزب جمهوری خواه بر این باور هستند که میت رامنی فرماندار سابق ماساچوست در برابر رشد گروه‌های رای دهنده دموکرات‌ها بسیار بد برخورد کرد. لاتین تبارها، سیاه پوستان، آسیایی‌ها و زنان مجرد هرگز موردی ندیدند که به سمت میت رامنی حرکت کنند.
در سال ۲۰۱۲، میت رامنی بیشترین سهم خود را از آرای سفیدپوستان داشت. رونالد ریگان هم در سال ۸۰ بیشترین سهم از آرای خود را از سفیدپوستان داشت، اما در آن سال وی توانست با همین آرا به کاخ سفید ورود کند. اگر به زمان ریگان بر می‌گشتیم و مشارکت سیاه پوست‌ها و سایر نژادها را در نظر می‌گرفتیم احتمالا از هر ۱۰ نفر ۹ نفر به میت رامنی رای می‌داد. بررسی جمعیت شناختی سال ۲۰۱۲، نشان می‌دهد وی دقیقا از چه جایی ضربه خورده است. انتخابات سال ۲۰۱۶، مشابه سال ۲۰۱۲ است، با همان تنوع نژادی و گوناگونی. بر اساس داده‌های انتخاباتی، ۳۰ درصد از آرا به جمعیت غیر سفیدپوست تعلق دارد. متاسفانه برای جمهوری خواهان، کسانی که در حوزه جمعیت شناختی فعالیت می‌کنند چندان به این عامل مهم توجهی نمی‌کنند. قدیم، محافظه کاران و سفیدپوست‌ها از متوسط سایر آمریکایی‌ها بالاتر بودند، اما حالا جمعیت در حال پوست انداختن است.در بررسی‌ها باید گفت: ۲۰ میلیون جمهوری خواه رای خالص خواهند داشت و به نامزد جمهوری‌خواهان رای خواهند داد. زیرا آنها به راستی از دموکرات‌ها متنفر هستند و در نهایت آنها کسی را انتخاب خواهند کرد که بیشترین کمک مالی را دریافت داشته و از خط شکن‌های حزب به حساب می‌آید. در این مقال، کسی مانند مارکو روبیو، سناتور فلوریدا می‌گنجد. به رغم این، جمهوری‌خواهان باید بدانند که میدان نبرد، یک میدان یک طرفه نیست و موضوعات زیادی برای بررسی باقی مانده است و نباید در مورد موضوعاتی مانند سقط‌جنین، قوانین اسلحه و مهاجرتی بیش از پیش سخت‌گیری کنند.
در سال ۲۰۱۶، دو حزب خود را خسته و آسیب دیده به خط پایان خواهند رساند. دموکرات‌ها به سختی می‌توانند خود را به فرم خوب جمهوری خواهان برسانند. برای رای دهندگان سخت است حتی در یک فضای بسیار عالی، به یک حزب بیش از دو دوره فرصت مجال در کاخ سفید بدهند. دموکرات‌ها احتمالا در سال ۲۰۱۶ از اوضاع و احوال مناسبی برخوردار نباشند. در این دوره از انتخابات ریاست‌جمهوری، شاخص‌های جمعیتی برای دموکرات‌ها آمار امیدوار‌کننده‌ای ندارد. لاتین تبارها ناامید شده‌اند و سیاه پوستان مشارکت کمتری خواهند داشت. برای آنها تنها رای دو ایالت با اکثریت لاتین تبار تعیین‌کننده خواهد بود. در نهایت باید گفت عامل اصلی یک پیروزی مقدار کنترلی است که نامزد هر حزب بر روی اوضاع دارد. اگر قطار بهبود اقتصادی جهان در سال ۲۰۱۶ از ریل خارج شود، دموکرات‌ها بازنده بازی خواهند بود. اگر همچنان بهبود اقتصادی به حرکت لاک‌پشتی خود ادامه دهد، خانم هیلاری کلینتون ممکن است یک پیروزی خفیف به دست آورد. اما اگر او پیروز انتخابات شود او با کنگره‌ای روبه رو خواهد بود که اکثریت آن با جمهوری خواهان است و ریاست آن نیز با افراد برجسته این حزب است.
دیوید رنی
ارسال نظر