کودکی
مجتبی سرانجام پور کودکی سن و سالی است فارغ از هرگونه فکر و خیال وخالی از دغدغه های زندگی .دورانی که آدمی کمتر دغدغه نان و پوشاک دارد بیشتر به این فکر می کند که چند تا دوست دارد و ظهر ها کمتر بخوابد تا بتواند با هم سن و سالهایش بازی کند، سالهایی که هر چند کوتاه است ولی در لحظه خوب است آرزو ها کوچک هستند وممکن است تو با یک عروسک درب و داغون یا با یک دوچرخه رنگ و رو رفته ساعتهای زیادی را با دوستانت خوش بگذرانی و وقتی گرسنه ای با تکه ای نان سر کنی تا زودتر به بازیت برسی. سالهایی که دیدن یک عروسک زرق و برق دار در پشت ویترین یک مغازه برای یک دختربچه می شود بزرگترین آرزوی دنیا و وقتی به آن می رسد می شود همدم و مونسش و شب و روز را با آن سپری می کند ،غذایش را با او تقسیم می کند و برایش مادری می کند.سالهایی که وقتی بزرگتر
می شوی چندان به یاد نمی آوری ولی در روند بزرگ شدن کودک تاثیر به سزایی دارد و همه کارشناسان از آن به عنوان سالهایی
یاد می کنند که کودک در آن شکل می گیرد و خمیر مایه ای می شود برای دوران بزرگسالی.
راوی این تصاویرمسعود محمدی عکاس ۳۳ساله ساکن اندیمشک است که این مجموعه را با دوربین موبایلش
ثبت کرده است.