نسل سایه‌ها

مجتبی سرانجام پور رونوشتی از حیات تنها سایه هایی اند که هر روز دیوانه وار از پی هم می گریزند در هم می لولند و اینجا حجم های متحرکی از سایه قالب های انسانی به خود می گیرند و تنها گذران روز می کنند و نه هر آنچه که از برای آن زیستن شان محلی از اعراب پیدا می کند و توجیه پذیر است. سایه هایی بلند با رویاهایی بلندتر و رنگارنگ که پایان هر روز در تاریکی عظیم فرو می روند و شروع روز دیگر برایشان همان جنگ دائمی است که آنها تنها وارث آن اند. جنگی که تنها تاوان هستی داشتن ناخواسته آنهاست.
سایه هایی که نتیجه رویاپردازی های رنگارنگ سایه های پیش از خود بودند به امیدی واهی برای تولید نسلی جدید از سایه ها که دیگر سایه نباشند.

مجتبی سرانجام پور رونوشتی از حیات تنها سایه هایی اند که هر روز دیوانه وار از پی هم می گریزند در هم می لولند و اینجا حجم های متحرکی از سایه قالب های انسانی به خود می گیرند و تنها گذران روز می کنند و نه هر آنچه که از برای آن زیستن شان محلی از اعراب پیدا می کند و توجیه پذیر است. سایه هایی بلند با رویاهایی بلندتر و رنگارنگ که پایان هر روز در تاریکی عظیم فرو می روند و شروع روز دیگر برایشان همان جنگ دائمی است که آنها تنها وارث آن اند. جنگی که تنها تاوان هستی داشتن ناخواسته آنهاست.
سایه هایی که نتیجه رویاپردازی های رنگارنگ سایه های پیش از خود بودند به امیدی واهی برای تولید نسلی جدید از سایه ها که دیگر سایه نباشند.
سایه های نسل من قربانیانی هستند که جنگ آنها حضور است قربانیانی که محکوم اند ماسک های رنگارنگ بزنند لبخندهای بزرگ تحویل دیگران بدهند و دیگر تنها سایه نباشند.
راوی این تصاویر پیمان‌ پوست‌دوزان عکاس ساکن تهران است که این مجموعه را با دوربین موبایلش ثبت کرده است.