حسین موسوی عضو گروه بین‌الملل پیش‌بینی ناظران سیاسی درست از آب درآمد و در عمل توافق ژنو درخصوص بحران اوکراین به چند کلمه مهجور بر روی کاغذ تبدیل شدند. نه طرفداران روسیه یک گام عقب نشستند و نه دولت اوکراین تمایل داشت که خواسته‌های توافق ژنو را اجرایی کند. بوی جنگ و باروت هم اینک در خیابان‌های اسلاویانسک و لوهانسک پیچیده و ناظران را گمان بر این است که شعله جنگ افروخته تر خواهد شد. در این راستا نیز نخستین نشانه‌های آن نمود پیدا کرده است و نیروهای حامی روسیه به‌دنبال تشکیل یک ارتش هستند. رهبر شورشیان شرق اوکراین می‌گوید که هدف از تاسیس این ارتش تنها حفاظت از جان شرقی‌ها در برابر نیروهای اوکراینی نیست، بلکه آنها در پی حمله به کی یف و بازپس‌گیری اوکراین از دست طرفداران غرب هستند. چنین شرایطی که یک کشور را می‌تواند به بحرانی فراگیرتر وارد کند و جنگی تمام عیار رقم بزند در تاریخ بسیار مشاهده شده است. اما برای این نمونه لازم نیست که زیاد دور نگریست. تشکیل ارتش موسوم به آزادی خواه سوری از سوی مخالفان، روند بحران سوریه را از شکل دموکراتیک به شکلی خشن فرو برد و هم اینک گرهی هم که در این منطقه افتاده است یادآور بحران سوریه شده است. شاید به همین دلیل است که دولت آلمان خواستار برگزاری ژنو 2 است تا اینکه آتش به بشکه باروت نرسد. آمریکا هم در این میان به‌رغم حفظ ظاهر انتقادی خود از روسیه نشان داده است که خواستار رویارویی جدی با مسکو نیست و مسکو نیز فاتحانه در حال تماشای فروپاشی اوکراین است. پوتین هم می‌خواهد در سالروز شکست نازی‌ها قدم به کریمه بگذارد و بدین طریق قدرت خود را به رخ غربی‌ها بکشد