لایکــو ، بازسازی توان تولید ، خیز دوباره برای صادرات

مهندس محمود زینی/ مدیرگروه لایکو ایران

در حال حاضر تولیدات منسوجات لایکو چقدر است و تا چه میزان ظرفیت کشور را تولید می‌کند؟

لایکو به طور کلی انواع کالای خواب را تولید می‏کند، یعنی از نظر کدینگ ۳تا۴ هزار نوع کالا تولید می‏کند؛ شامل لحاف،ملحفه، بالشت، تشک، کیسه خواب، حوله، ست های آشپزخانه و انواع لوازم و منسوجاتی که در منزل مورد نیاز است. از نظر تولید، ظرفیت لایکو بسیار بالاست و هنوز به طور کامل کار می‏کنیم. می‌توانم بگویم که ۸۰ درصد نیازهای داخلی را با تولیدکننده های داخلی تامین می‏کنیم. شرکت‌هایی هم هستند که بخشی از سهم بازار را دارند و شاید ۲۰ درصد سهم داشته باشند. به هرحال ۸۰ درصد تولید داخلی را لایکو پوشش می‌دهد. شرکت لایکو در سال ۱۳۵۵ با این هدف تاسیس شد که صفر تا صد تولید را لایکو کاملا داشته باشد. از منسوج نبافته گرفته تا چاپ و تکمیل، دوخت و توزیع همه‌اش دست خودمان باشد. لایکو حدود ۲۰ فروشگاه دارد که بتوانیم کالاهای لایکو را خودمان عرضه کنیم، فرهنگ‏سازی کنیم و هم به مغازه‌ها یاد بدهیم که این کار چگونه عرضه می‏شود. حُسنی که این فروشگاه برای ما دارد این است که موقعی که مصرف کننده مراجعه میکند و احیانا ایراد و سوالی برایش پیش می‏آید، بلافاصله از فروشگاه های ما به دفتر مرکزی منتقل می‏شود و موضوع بررسی می‏شود و از کارخانه اطلاعات خواسته می‏شود، جواب منطقی به آن مصرف کننده داده می‏شود.

در راستای تحقق و تقویت تولید ملی چه اقداماتی انجام داده اید؟

من شخصا مخالف واردات هستم. این قاچاقی که هست و مدام مطرح می‏شود عذابمان می‏دهد و تمام تلاشمان این است که به هر حال یک تولید ملی که جوان‌ها سرگرم و مشغول کار هستند حفظ کنیم. هنوز که هنوز است با تمام فشارهایی که از طرف ارگان‌های مختلف؛ سازمان های مختلف و وزارتخانه‌ها به ما تحمیل می‏شود، توانستیم بایستیم و وارداتی که می‏دانم سودش چقدر بالاست و فکر می‏کنم ما هم بتوانیم خوب انجام دهیم، هنوز به سمت و سوی آن نرفتیم. یعنی واقعا برای خاطر ۶۰۰-۷۰۰ تا جوان و پرسنل که خودم دارم کار می‏کنند، به خاطر آنها دائم هم می‏گوییم این تولید ملی با خرید یک محصول، اشتغال فرزندانتان را تضمین می‏کند ولی خب این به هر حال در حیطه ما نیست. یعنی ما در حد خودمان داریم فرهنگ سازی می‏کنیم که تولید مال شما و جوان های شماست. به نظر من دولت در این زمینه باید وارد عمل شود و خیلی هم پیشنهاد دادیم که مردم متقاعد بشوند که باید از تولیدات داخلی استفاده کنند. ولی تا حالا متاسفانه کمرنگ بوده و تا حالا تبلیغات طوری بوده که حالت تبلیغات داشته و مردم اعتقاد ندارند.

متاسفانه بسیاری از مردم ما دوست دارند کالای خارجی بخرند، کاری به بهداشتی بودن، پشت‏سرش می‏تواند آن طرف جواب بدهد یا ندهد و یا درجه ۲ باشد، ندارند. ما در هر صورت به عنوان یک تولید ملی در داخل این مملکت هستیم. حتی وجدانا دو سه سال بعد هم کالای ما را بیاورند و بگویند این محصول ایراد دارد، کارشناسی می‏شود. اگر ایراد از مصرف کننده باشد و حتی آن‌را بد شسته باشد، کارشناسان متقاعدش می‏کنند و بعد حتما به مراجعه کننده یک کالای نو می‏دهیم که با یک خاطره خوب از شرکت برود. ولی خب جنس چینی و اینها در جامعه که با انواع اقسام رسمی و غیررسمی وارد مملکت می‏شود، هیچ نوع ضمانتی ندارد. وقتی شما از فروشگاه خریدید و بیرون آمدید، دیگر جوابگو نیستند.

به هر حال من فکر می‏کنم که البته مردم تا حالا همکاری کردند و بقای ما مدیون مصرف‏کننده‏ها است. اینها با خریدی که از ما می‏کنند هنوز هر برج ما خیلی راحت می‏توانیم حقوق پرسنلمان را بدهیم و خدا را شاکریم. ولی به هر حال در این زمینه انتظار داریم که دولت اقدامات اساسی بکند و به خصوص در مورد قاچاق که شما می‏دانید الان موضوع روز است و دارد بیداد می‏کند. نه تنها در نساجی، بلکه در همه صنایع. ولی آسیب پذیری نساجی متاسفانه خیلی بالاست و به عنوان مختلف، مسافر، کوله‏بار و از بنادر خاص و ... و رسمی با تعرفه های مختلف وارد مملکت می‏شود و تولید داخلی را تحت شعاع قر می‏دهد.

میزان واردات چقدر شده و چقدر از آن قاچاق است؟

من فکر می‏کنم که هر کالایی که الان شما در سطح مملکت می‏بینید ۹۰ درصدش قاچاق است و ۱۰ درصدش شاید رسمی باشد. چون به هیچ صورت قابل کنترل نیست. شما آمارهای گمرک ما و آمار مثلا ترکیه ببینید که برای ما جنس می‏آید ایران اعلام می‏کند، مابه‏التفاوتی که پیدا می‏کند فرض کنید ۱۰ میلیون دلار ترکیه اعلام می‏کند، برای ما ۵۰۰ هزار دلار است. این ۹ میلیون و ۵۰۰ هزار دلارش مربوط به قاچاق است دیگر. آن فرستاده دیگر، آن رسمی کرده ولی ما نداریم.

برنامه شرکت لایکو برای سال 95 و 96 چیست؟

با توجه به اینکه در تحریم بودیم و نتوانستیم ماشین آلات بیاوریم، خطوط تولیدمان را بازسازی کردیم. برای این کار ساختمان ساختیم و کاملا آماده شده از سه سال پیش مثلا من یک ماشین خریدم که برای اولین بار است که به ایران می‏آید. متاسفانه پس از آن پولی که به طرف ایتالیایی دادیم، آن کارخانه را آمریکایی‏ها خریدند و به ما اجازه ندادند که ما شین به ایران بیاید. رفتیم مذاکره، بالاخره یک شرکتی تاسیس کردند که آن ماشین را بفروشند که ما بتوانیم از آن شرکت ماشین را وارد کنیم. آنجا را حل کردیم. در حال حاضر نزدیک به ۷-۸ ماه است که گرفتار تحریم هستیم، آن هم به این شکل است. الان ۲۵ سال است که ما چاپ داریم. چاپ و تکمیل را خودمان انجام می‏دهیم، یکی‏اش شرکت چاپ‏رنگمان بود. قبلش هم خب به صورت سفارشی بود. می‏خواهم بگویم ما چاپ و تکمیل و قوانین داخل را خوب می‏دانیم. متاسفانه چون کلمه چاپ روی ماشین است، می‌گویند دستگاه چاپ است؛ ما را به وزارت ارشاد سوق دادند می‏گوید باید مدیر فنی تان بیاید و آموزش ببیند. هیات مدیره باید بیاید عدم سوء‏پیشینه بگیرد، منی که ۵۳ سال است دارم کار می‏کنم و انواع و اقسام اینها را از ما گرفتند و پرونده را دارند، پروسه اینور اونور ... من بهشان گفتم ایرادی ندارد این کار را می‏کنیم، مدیر فنی ام می‏فرستیم که شما آموزش بدهید که از نظر من استاد است. ولی من می‏خواهم ببینم که شما الان تولید داخل را به این شکل کنترل می‏کنید که مثلا ما باربی چاپ نکنیم. این واردات رسمی و غیررسمی است، این را چطوری کنترل می‏کنید.

چین، ترکیه، بنگلادش و پاکستان و همه اینها هر چه که می‏خواهند چاپ می‏کنند و برای آنها محدودیت نیست، تجار ما هم هرچه دلشان می‏خواهد می‏روند برمی دارند و می‏آورند، یک دانه کنترل نیست. طبیعتا موقعی که من محدود می‏شوم و نمی توانم ماشین را بیاورم این کالا از کشورهای دیگر می‏آید و هیچ کنترلی هم روی آن نیست. نتوانستند به من جوابی بدهند و هنوز هم موفق نشدیم مجوز ماشین را بگیریم. ما می‏توانیم بیاوریم، منتها مثلا ۱۸۰ میلیون تومان برای یک ماشین باید گمرک بدهیم، من تولیدی که نباید این گمرک را بدهم. به هر حال مشکلات اینجوری داریم، ولی خوب پیش می‏رویم دیگر. در هر صورت تصمیم داریم ماشین آلات جدید بیاوریم؛ یک سری برای دستگاه های جدید برای لحاف دوزی هایمان خریدیدم، داریم خطوط را بازسازی، تکمیل و به‏روزش می‏کنیم که بتوانیم انشاء‏الله صادرات را دوباره شروع کنیم. الان با افغانستان یک قراردادی بستیم و به زودی شعبه لایکو آنجا تاسیس می‏شود، و از آنجا به ازبک و تاجیکستان تصمیم داریم که جنس صادر کنیم. به عراق و آذربایجان هم صادرات داریم.