چگونه در دوست‌یابی به فرزندان خود کمک کنیم؟
اگر کودک خردسالی، امکان برقراری ارتباط با دیگران را نداشته باشد، نمی‌تواند بیاموزد که چه‌طور در اجتماع رفتار کند.
به او مهارت‌های اجتماعی را بیاموزید و هنگامی‌که دوستی‌اش خاتمه یافت یا احساس بروز مشکل کرد، به او کمک کنید. برای زمان بازی خردسالان و کودکان پیش از سنین مدرسه برنامه‌ریزی کنید. روی اولین تجارب کودکان نظارت کنید و آماده باشید تا با دخالت در کارشان بازی آنها را آسان کنید.
اصولا تمامی کودکان برای تصمیم‌گیری در مورد دوست شدن یا نشدن با کودکی دیگر در ضمیر و ناخودآگاه خود پاسخی برای پرسش‌های اساسی زیر پیدا می‌کنند:
۱ آیا بودن با این کودک مایه خوشحالی و شادی خواهد بود؟ شوخ طبعی، خوش‌رویی، داشتن مهارت و توانایی‌های خاص، تمایل و قابلیت مشارکت و همکاری ویژگی‌های مثبت و پرخاشگری و حالت تهاجمی داشتن، رفتار دخالت‌گرانه، بدجنسی، برتری‌طلبی، حالت تدافعی و گوشه‌گیری، خجالت و قدرت ادراک پایین ویژگی‌های منفی برای این سوال به شمار می‌رود.
۲ آیا او قابل اعتماد هست؟ اطمینان، صداقت، راستگویی، رازداری و وفاداری پاسخ‌های مثبت به این سوال هستند و حالت تهاجمی و پرخاشگری داشتن، دروغ، فاش کردن راز وسر ویژگی‌های دفع‌کننده خواهند بود.
۳ آیا او در رسیدن به اهدافم کمک خواهد بود یا سد است؟ مشارکت و کمک کردن (جذب)، دخالت‌گری و حساس و انفجاری بودن(دفع)
۴ آیا به نحوی که من دوست دارم بر همدیگر تاثیرگذار هستیم؟ قابلیت همکاری و واکنش و پاسخ مثبت دادن جزو ویژگی‌های مثبت و تهاجمی و پرخاشگر بودن (قلدری)، ریاست و برتری طلبی و انعطاف ناپذیری و یک دندگی ویژگی‌های منفی تلقی می‌شوند.
۵ آیا با او بودن باعث می‌شود تا حس خوبی نسبت به خود پیدا کنم؟ کمک کردن، مهربانی، ابراز محبت و دوستی کردن و پاسخ وواکنش مناسب نشان دادن از امتیازات مثبت بوده و توهین و بدجنسی کردن، عدم پاسخ دهی و واکنش نشان دادن و بی مهری کردن از امتیازات منفی کودک خواهند بود.
۶ آیا او شبیه من است؟ علایق و ارزش‌های مشابه، احترام به عهد و پیمان‌های درون گروهی، هم سن، هم جنس و هم نژاد بودن جزو ویژگی‌های جذب‌کننده و برعکس آنها و نیز معلولیت جزو موارد دفع کننده به حساب می‌آیند.
پاسخ سوالات فوق نه‌تنها بر روابط کودکان بلکه بر سایر اشکال روابط از جمله والدین با فرزند، بزرگسالی و ازدواج نیز اثرات عمیق و مهمی دارد. در گروه‌های سنی مختلف جایگاه و ارزش هریک از معیارها و عوامل فوق متفاوت است. برای مثال در سنین پیش دبستانی و کلاس اول و دوم، پاسخ سوال اول (خوش و شاد بودن باهم) و در سنین بالاتر و خصوصا در دوران نوجوانی قابل اعتماد بودن (رازداری و وفاداری) حائز اهمیت ویژه‌ای است.
برخی از ویژگی‌های مثبت و منفی فوق به تنهایی نقش تعیین‌کننده در جذب یا دفع کودک توسط دیگر همسالان ندارد، بلکه مجموع ویژگی‌ها و شخصیت کلی کودک است که مهم است. برای مثال اگر کودکی گاهی رفتار برتری طلبی و رهبری داشته باشد، ولی در عین حال شوخ طبع و دارای برخی مهارت‌های خاص (خصوصا در ورزش) باشد و گاهی کاملا کمک‌کننده یا مهربان باشد، توسط دیگران پذیرفته خواهد شد. اما بر عکس اگر همین کودک رفتارهای مثبت کمی داشته باشد توسط دیگران دفع و طرد خواهد شد.