دوچرخه‌های الکترونیکی، راهی برای دور کردن انسان‌ها از ماشین‌ها
بسیاری از کسانی که به دوچرخه‌سواری علاقه دارند احساسات متضادی در مورد دوچرخه‌های الکترونیکی دارند؛ بسیاری از دوچرخه‌سواران دوچرخه‌های معمولی می‌گویند: «اگر می‌توانید، از توان انسانی خود استفاده کنید و قسمت بزرگتری از محیط‌زیست را حفظ کنید». حالا تام رابین در لس‌آنجلس تایمز به این موضوع نگاهی انداخته است. او می‌گوید سال گذشته در ایالات متحده آمریکا تنها ۱۵۲ هزار دوچرخه برقی فروخته شد: «رقمی که اگر آمریکایی‌ها با نرخی مشابه کشورهای اروپای غربی از آن استفاده می‌کردند، باید بیش از ۵ میلیون می‌شد».
بسیاری از کسانی که به دوچرخه‌سواری علاقه دارند احساسات متضادی در مورد دوچرخه‌های الکترونیکی دارند؛ بسیاری از دوچرخه‌سواران دوچرخه‌های معمولی می‌گویند: «اگر می‌توانید، از توان انسانی خود استفاده کنید و قسمت بزرگتری از محیط‌زیست را حفظ کنید». حالا تام رابین در لس‌آنجلس تایمز به این موضوع نگاهی انداخته است. او می‌گوید سال گذشته در ایالات متحده آمریکا تنها ۱۵۲ هزار دوچرخه برقی فروخته شد: «رقمی که اگر آمریکایی‌ها با نرخی مشابه کشورهای اروپای غربی از آن استفاده می‌کردند، باید بیش از ۵ میلیون می‌شد». تام مشکلات معمول را بیان می‌کند: قوانین مضحک که این دوچرخه‌ها را از اسکوترهای پدالی که خیلی بزرگ و سریع و فاقد زیرساخت خوب دوچرخه هستند، متمایز نمی‌کند. کالیفرنیا اخیرا قوانین خود را برای جداسازی پدالک۱ با قدرت کم از اسکوترهایی با سرعت به مراتب بیشتر تغییر داده است که این قانون در سراسر آمریکای شمالی مورد نیاز است. (در اروپا، پدالک‌ها به ۱۶ مایل بر ساعت و ۲۵۰ وات محدود می‌شود که نسبت به دوچرخه‌های الکترونیکی آمریکایی به مراتب کمتر است).
پس از سال‌ها، سازمان‌های مدافع دوچرخه‌سواری در نهایت حمایت خود را از دوچرخه‌های برقی اعلام کردند. دیو سیندر، رئیس اجرایی ائتلاف دوچرخه کالیفرنیا، از قانون جدیدی در این ایالت حمایت کرد که بخشی از آن بر این ایده استوار است که دوچرخه‌های برقی به کسانی که نمی‌توانند به سرعتی که نیاز دارند برانند، کمک می‌کنند». رابین می‌گوید: «دوچرخه برقی که اخیرا از شرکت البی (Elby) در کالیفرنیا قرض کردم، حس کنجکاوی بسیاری از افرادی که با آنها برخورد می‌کردم را برانگیخت؛ بخصوص دوچرخه‌سواران مسن‌تر که تصور می‌کنند این وسیله به آنها کمک می‌کند تا استقامت و سرعت‌شان را با افزایش سن حفظ کنند. برخی می‌پرسند: فایده آن چیست؟ آنها به اشتباه تصور می‌کردند که این وسیله، همه فعالیت‌های دخیل در پدال زدن را حذف می‌کند. اما این‌گونه نیست؛ پژوهشی در دانشگاه کلرادو نگاهی به گروهی از دوچرخه‌سواران جدید سوار بر پدالک‌ها انداخته و نتیجه این شده که: محققان شاهد بهبود در سلامت قلبی-عروقی دوچرخه‌سواران از جمله افزایش ظرفیت هوازی و بهبود کنترل قند بوده‌اند».
من در مورد این مطالعه نوشتم: شکی نیست که پدالک‌ها و دوچرخه‌های برقی فعالیت بدنی کمتر و هزینه‌های مالی بیشتری را می‌طلبند و این نگرانی وجود دارد که آنها نسبت به دوچرخه‌های معمول خطرناک‌تر باشند. اما برای برخی افراد، شهرها و جوامع، آنها واقعا جایگزینی مفید برای دور کردن افراد از ماشین‌ها و همان‌طور که این مطالعه نشان می‌دهد سالم‌تر نگه داشتن آنهاست. رابین نتیجه‌گیری می‌کند که «به نظر می‌رسد اکنون بزرگترین مانع رفتار قدیمی منسوخ شده است که به‌جای اینکه دوچرخه را به‌عنوان گزینه عملی برای حمل‌و‌نقل ببیند، آن را تنها به‌عنوان یک فرصت ورزشی و تفریحی در نظر می‌گیرد». به نظر می‌رسد این مشکل در اکثر کشورهای انگلیسی‌زبان رایج است؛ چرا که در این کشورها دوچرخه‌ها وسیله بازی هستند، نه حمل‌و‌نقل. وقتی جمعیت آمریکا رو به سالخوردگی می‌رود و وقتی استفاده‌کنندگان از دوچرخه مسافت‌های دورتر را در نظر می‌گیرند، دوچرخه‌های برقی بیش از پیش ضرورت می‌یابند. اکنون زمان آن است که به‌جای اینکه آنها را به‌عنوان یک مشکل تصور کنیم، آنها را بخشی از راه‌حل ببینیم.
پی‌نوشت:
۱. pedelec، دوچرخه‌های برقی که باید برای به فعالیت واداشتن موتور آن پدال بزنید. یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های دوچرخه پدالک با دیگر دوچرخه‌های برقی رایج به نحوه استفاده آنها از موتور مربوط است. در دوچرخه برقی فرد می‌تواند مسافتی را (در حدود چند کیلومتر) بدون رکاب زدن و فقط با استفاده از قدرت موتور طی کند؛ اما در دوچرخه‌های پدالک، فقط هنگامی از موتور استفاده می‌شود که فرد در حال رکاب زدن باشد.
ارسال نظر