میلاد محمدی عضو گروه بانک و بیمه «نرخ دلار در بازار آزاد، به کف رسیده است» بیراه نیست اگر این اظهار نظر ولی‌الله سیف، رییس کل بانک مرکزی را یکی از جملاتی دانست که تا ماه‌ها در مباحث ارزی ایران به آن اشاره خواهد شد.
در همین چند روز اخیر نیز موضع‌گیری‌های صورت گرفته در خصوص مساله ارز، در قالب موافقت یا مخالفت با این حکم بوده است. از جمله برخی از مخالفان، این واکنش را در تضاد با وظیفه قانونی این بانک یعنی «حفاظت از ارزش پول ملی» دانستند.
اما واکنش‌های کارشناسی بعضا متفاوت با این ابراز مخالفت‌ها بود. به گفته برخی کارشناسان، مخالفت بانک مرکزی با کاهش نوسانی نرخ ارز، از دوجنبه قابل دفاع است: «حفظ توان صادراتی تولیدات ایرانی» و مهم‌تر از آن «حفظ تعادل و جلوگیری از بی‌ثباتی در بازارها». بر این اساس بانک مرکزی می‌تواند با توجه به وضعیت اقتصادی، محدوده‌ای برای قیمت ارز شناسایی می‌کند که در آن قادر باشد جلوی نوسان شدید قیمتی را بگیرد.
به این ترتیب، مهار نوسان‌های ارزی (چه کاهشی و چه افزایشی) موجب خواهد شد به تدریج نقدینگی از بازار ارز خارج شده و تولید و تجارت با اطمینان بیشتری انجام شود. از طرفی گفته می‌شود «حفظ ارزش پول ملی» نباید با «تثبیت مصنوعی قیمت ارز» یکسان دانسته شود. بلکه منظور اصلی از این گزاره، «مهار تورم از سوی بانک مرکزی» است. چرا که در واقع تورم و افزایش قیمت‌هاست که با کاهش قدرت خرید پول ملی، ارزش حقیقی آن را می‌کاهد، نه تعدیل ناگزیر نرخ ارزی که به دلیل تثبیت مصنوعی قیمت آن با وجود تورم بالا، خود به عاملی برای تضعیف تولید کشور تبدیل شده است