شادی آذری در مقاله اکونومیست با عنوان «جهان در سال 2014»، نوشته شده بود: «جنگ اصلی در سال 2014 بر سر اوکراین خواهد بود، اوکراینی که قصد دارد به همکاری و توافق تجارت آزاد با اتحادیه اروپا روی آورد.» در جایی دیگر از این مقاله آمده بود: «روسیه هر کاری که از دستش برآید انجام خواهد داد تا این اقدام را متوقف کند. مقابله با فشار روسیه نیازمند همان دیدگاه و راه حلی از سوی غرب خواهد بود که در اوایل دهه 1980 به نمایش گذاشته شد.»
آیا این یک پیروزی بزرگ در پیش‌بینی محسوب می‌شود؟ نه دقیقا. عبارات فوق در پایان پیش‌بینی ما در مورد روسیه آورده شده بود. به رغم یکی دو نکته‌ای که در جاهای دیگر در مورد دردسر بالقوه روسیه ذکر شده بود، اما خوانندگان ویژه‌نامه سال گذشته اکونومیست چندان آماده نشده بودند تا شاهد الحاق کریمه به روسیه یا بروز جنگی کوچک در شرق اوکراین باشند.
بدتر از آن، خوانندگان اکونومیست برای ظهور مخوف‌ داعش در عراق و سوریه و واکنش نظامی علیه آنها به رهبری آمریکا، به هیچ وجه آماده نشده بودند. حتی به آنها در مورد جنگ خونبار غزه هم چیزی گفته نشد. در مورد جهان عرب، این عقیده اشتباه که اوضاع بدتر از این نخواهد شد اکونویست را بر آن داشت که بنویسد: «این شانس وجود دارد که 2014 بهبودی کلی را به ارمغان آورد.» همانطور که در مورد آفریقا به‌رغم پیش‌بینی‌های سال‌های قبل که خطر شیوع بیماری‌های واگیردار را هشدار می‌داد، در ویژه‌نامه سال گذشته هیچ اشاره‌ای به بیماری ابولا نشد.
خلاصه اینکه اکونومیست در پیش‌بینی وقایعی که به ناگهان رخ دادند ضعیف عمل کرد؛ اما در سایر حوزه‌ها همچون اقتصاد، فراز و فرودهای سیاست و طرح کلی ژئوپلتیک، اگر نگوییم بحران‌های خاص این حوزه، توانست بهتر پیش‌بینی کند.
اکونومیست پیش‌بینی کرده بود که اقتصاد آمریکا سرعت خواهد گرفت و رشد چین کند خواهد شد. اکونومیست بر این باور بود که اقتصاد بریتانیا بیش از هر زمان دیگری رشد خواهد کرد؛ اما به درستی اشاره کرده بود که سطح پایین دستمزدها موجب خواهد شد که بریتانیایی‌ها احساس نارضایتی کنند. اکونومیست به اصلاح تولید ناخالص داخلی نیجریه اشاره کرده بود که نشان خواهد داد این کشور بزرگ‌ترین قدرت اقتصادی آفریقا است.
گیدئون راچمن به‌وضوح هشدار داده بود که صحنه سیاست جهانی پرخطرتر خواهد بود چون در مورد تمایل آمریکا به ایفای نقش به‌عنوان پلیس جهان تردیدهایی وجود دارد. در بخش «سالی بزرگ برای رای‌دهی»، اکونومیست به درستی نتایج بسیاری از انتخابات را پیش‌بینی کرده بود: خیزش احزاب پوپولیست در انتخابات پارلمان اروپا، رای منفی به استقلال اسکاتلند در یک رفراندوم، پیروزی دیلما روسف در انتخابات برزیل، جوکو ویدودو در اندونزی، جان کی در نیوزیلند و نارندرا مودی در هندوستان (گر چه پیروزی مودی بزرگ‌تر از آن چیزی بود که اکونومیست انتظارش را داشت.)
اما بهترین پیش‌بینی اکونومیست چه بود؟ لازا کیک شایسته آن است که نامش به‌خاطر پیش‌بینی‌اش در مورد افزایش ناآرامی‌های اجتماعی در سطح جهان ذکر شود. سوفی پدر بی‌شک به‌خاطر پیش‌بینی‌هایش در مورد وضعیت فرانسه لایق نشان لژیون دانور است. (البته به جزییات زندگی عشقی اولاند اشاره نکرده بود.) اما جایزه این بخش به آدریان وولدریج تعلق می‌گیرد به‌خاطر پیش‌بینی‌اش در مورد شورش مردم عادی علیه مقامات فضای مجازی. در سال 2014 غول‌های تکنولوژی خود را زیر حملات روزافزون یافتند حملاتی از افزایش مالیات شرکت‌ها گرفته تا فاش شدن حجمی از داده‌های شخصی افراد.
از سوی دیگر نشان بدترین پیش‌بینی هم به پیش‌بینی اکونومیست از اقتصاد دارای سریع‌ترین رشد در سال ۲۰۱۴ تعلق می‌گیرد. اکونومیست پیش‌بینی کرده بود که این کشور سودان جنوبی خواهد بود و رشد اقتصادی این کشور ۳۵ درصد خواهد بود و از نزدیک‌ترین رقیب خود فاصله زیادی خواهد داشت؛ اما متاسفانه آنچه در این کشور رشد کرد، جنگ داخلی ویرانگر رشد اقتصادی بود.