چینی ایرانی در حد جهان کیفیت دارد
گروه صنعت: پرویز اخوان نسبت به آینده صنعت کاشی و سرامیک و درمجموع صنایع زیرمجموعه کانی غیرفلزی بسیار امیدوار است و کیفیت آن را در حد جهانی توصیف می کند. معتقد است با برداشن تحریم ها فرصت های بیشتری برای سرمایه گذاری و صادرات در این صنایع فراهم می شود. برای بررسی وضعیت کاشی و سرامیک، شیشه و بلور، چینی مظروف، سیمان و صنایع کانی غیرفلزی به گفت و گو با رییس انجمن صنایع همگن کانی غیرفلزی استان اصفهان نشستیم. همانطور که اشاره شد، پرویز اخوان دید امیدوارانه ای به آینده این صنایع در صورت برداشتن تحریم ها دارد.



دنیای اقتصاد: وضعیت صنایع زیرمجموعه کانی غیرفلزی یعنی کاشی و سرامیک، سیمان، شیشه و بلور، فرآورده های نسوز و چینی مظروف را در حال حاضر در استان اصفهان چگونه ارزیابی می کنید؟
این صنایع در استان اصفهان به دلیل وجود صنایع بزرگ، دانش فنی متخصصان، منابع طبیعی و امکانات زیربنایی از مزیت های بسیاری برخوردار است. بیشتر کارخانه های این حوزه در استان، از واحدهای نمونه کشوری به حساب می آیند.
اما با توجه به اینکه بیشتر صنایع کانی غیرفلزی به ساخت و ساز و پروژه های عمرانی وابسته است، رکود ساختمان بر آن تاثیر داشته است و بیشتر کارخانه های این بخش با 70 درصد ظرفیت اسمی خود کار می کنند که امیدواریم با رفع تحریم ها و رونق اقتصادی این معضل رفع شود.
البته نباید انتظار داشت که کلیه موانع پس از تحریم ها یک شبه رفع شوند و دولت نیاز به زمان و برنامه ریزی دارد.

دنیای اقتصاد: کاشی و سرامیک استان اصفهان چه جایگاهی دارد؟
به دلیل وجود ذوق و هنر ایرانی، منابع و مواد اولیه و انرژی های لازم، ایران پنجمین صادرکننده کاشی و سرامیک دنیاست. امروز حدود 450 تا 500 میلیون مترمربع کاشی و سرامیک در کشور تولید و نزدیک به 25 درصد آن به کشورهای همسایه صادر می شود. حدود 100 واحد تولیدی کاشی و سرامیک در کشور وجود دارد و بیش از 300 هزار نفر در این واحدها مشغول به کارند. و ظرفیت اسمی تولید این کالا 550 تا 600 میلیون مترمربع در سال است. استان اصفهان هم به عنوان یکی از قطب های این صنعت در کشور شناخته شده است.
دنیای اقتصاد: و در مورد صنعت سیمان؟
سرمایه گذاری سیمان در کشور با توجه به منابع طبیعی، دانش فنی و حجم ساخت و ساز و پروژه های عمرانی صورت گرفت و تولید سیمان کشور در سال حدود 90 میلیون تن است. در سال های گذشته با بهره برداری از طرح های جدید، کاهش تقاضا و مصرف داخلی به دلیل رکود حاکم بر صنعت ساختمان و کاهش بودجه های اختصاص یافته به پروژه های عمرانی، این صنعت به مازاد تولید و مشکلات زیادی دچار شد. ناامنی کشورهای مجاور و افزایش قیمت حمل و نقل هم بر مشکلات صنعت سیمان افزود.

دنیای اقتصاد: شیشه و بلور و چینی مظروف چه وضعیتی دارند؟
صنعت شیشه و بلور استان خوشبختانه از روش های نوین و ماشین آلات روز دنیا بهره می برد و صادرات قابل توجهی به جهان دارد. در مورد چینی مظروف، افراد متخصص و ذوق و هنر ایرانی باعث شده اند این صنعت ما در جهان
پیشرو باشد.
۲۴ واحد تولیدی این حوزه، با تولید حدود ۱۵۰ هزار تن در سال، ایران را در زمره جایگاه های برتر تولیدکننده چینی مظروف جهان قرار داده که استان اصفهان هم یکی از قطب های این صنعت در کشور به حساب می آید.

دنیای اقتصاد: و فرآورده های نسوز؟
بیشترین مصرف فرآورده های نسوز در فولادسازی، سیمان، مس، ریخته گر ها و ... است و از آنجا که اصفهان قطب تولید فولاد کشور است، حدود 60 درصد از مواد نسوز کشور در اصفهان تولد می شود.
دنیای اقتصاد: در صحبت های خود به اثر تحریم ها و رکود اشاره کردید. با حصول توافق هسته ای و در صورت اجرایی شدن آن، چه انتظاراتی از دولت دارید تا این صنایع رونق بگیرند؟
در پساتحریم دولت و تولیدکنندگان باید هر دو اقداماتی را انجام دهند تا شاهد رشد صنعت و تولید کشور باشیم.
دولت باید فضای لازم برای حضور بخش خصوصی در اقتصاد را فراهم کند و اصل ۴۴ را به طور کامل اجرایی کند. کاهش سود بانکی و تورم، بهبود فضای کسب و کار، اجرای قوانین بهبود فضای کسب و کار و حذف بروکراسی ادرای در دستور کار دولت باشد.
کنترل ارزش ارز و تک نرخی کردن آن، جلوگیری از رانت، جذب سرمایه گذاران خارجی و رفع موانع آن، اصلاح قانون مالیاتی در جهت حمایت از تولید، حمایت از کانون های دانش بنیاد و مراکز پژوهش و تحقیق از مواردی است که دولت باید
به آنها بپردازد.
مدیریت خلاق باید در دوران پساتحریم حاکم شود و اقتصاد مقاومتی به طور جدی در دستور کار قرار گیرد.
دولت شرکت ها را برای بازاریابی مجدد در جهان حمایت کند و فرصت های سرمایه گذاری کشور ما از طریق سفارتخانه ها و رسانه ها اعلام شود. بخشی از درآمد ارزی کشور برای ورود ماشین آلات و تکنولوژی روز دنیا صرف شود. طبق قانون، بانک ها باید در مدت ۳ سال اموال خود را به سرمایه تبدیل کنند تا بتوانند تسهیلات بلند مدت پرداخت کنند، دولت باید بانک ها را ملزم به اجرایی کردن این قانون کند.
از طرفی بخش خصوصی هم باید اقداماتی را در این زمینه انجام دهد.
افزایش بهره وری، استفاده از مدیران خلاق، سخت کوشی، افزایش تولید و بهبود کیفیت و صرفه جویی در مصرف انرژی را در دستور کارخود
قرار دهند.
آموزش و ارتقای دانش فنی کارکنان، همکاری با دانشگاه ها، پیوند پیدا کردن با شرکت های بزرگ جهانی و استفاده از تکنولوژی و دانش روز دنیا در برنامه هایشان باشد و در تصمیم گیری های دولت و مجلس هم نقش فعال داشته باشند.

دنیای اقتصاد: با توجه به رفع تحریم ها، آینده سرمایه گذاری در صنایع کانی غیرفلزی را چگونه ارزیابی می کنید؟
خوشبختانه دولت تدبیر و امید برنامه ریزی برای رونق کسب و کار، ایجاد اشتغال و رشد اقتصادی را در دستور کار خود قرار داده است و پس از تحریم ها قطعا با رفع موانع داخلی و خارجی، واحدهای کانی غیرفلزی که با پروژه های زیربنایی و ساخت و ساز رابطه دارند رونق خواهند گرفت.
با بهبود روابط بین المللی و به ویژه با همسایگان، صنایع کانی غیرفلزی کشور جایگاه خوبی پیدا خواهد کرد. رفع تحریم ها برای صنایعی که کیفیت بالا دارند اثرات مثبت خواهند داشت و صنایعی که نتوانند از نظر کیفیت با رقبای خارجی مقابله کنند با مشکل روبرو می شوند.

دنیای اقتصاد: آیا در دوران پساتحریم، واردات می تواند تهدیدی برای صنایع کانی غیرفلزی ایجاد کند؟


پس از تحریم ها قطعا با رفع موانع داخلی و خارجی، واحدهای کانی غیرفلزی که با پروژه های زیربنایی و ساخت و ساز رابطه دارند رونق خواهند گرفت. با بهبود روابط بین المللی و به ویژه با همسایگان، صنایع کانی غیرفلزی کشور جایگاه خوبی پیدا خواهد کرد.
با توجه به اینکه بیشتر صنایع کانی غیرفلزی به ساخت و ساز و پروژه های عمرانی وابسته است، رکود ساختمان بر آن تاثیر داشته است و بیشتر کارخانه های این بخش با ۷۰ درصد ظرفیت اسمی خود کار می کنند.
به دلیل وجود ذوق و هنر ایرانی، منابع و مواد اولیه و انرژی های لازم، ایران پنجمین صادرکننده کاشی و سرامیک دنیاست.
همانطور که گفتیم این صنایع اکنون هم توانایی رقابت با کالای خارجی را دارند و ورود کالای مشابه خارجی می تواند باعث شود که این کارخانه ها نسبت به بهبود کیفیت خود توجه بیشتری هم کنند.