The economist

ترامپ قابل تغییر است

مشخص است که موضوع اولین شماره اکونومیست در آستانه ریاست‌جمهوری ترامپ، موضوع خود ترامپ باشد. نشریه اکونومیست در سرمقاله این هفته خود که مصادف شد با آغاز دوره ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، این پرسش را مطرح کرده است که چهل و پنجمین رئیس‌جمهوری آمریکا در دوره ریاست‌جمهوری خود به چه دستاوردهایی خواهد رسید؟ به گفته دیوید رانسیمن، یک استاد بریتانیایی، در اغلب مواقع سیاست برای اغلب افراد اهمیتی ندارد. اما از این به بعد برای همه مهم می‌شود. آغاز ریاست جمهوری دونالد ترامپ به رئیس‌جمهوری آمریکا در روز بیستم ماه ژانویه مهم‌ترین دلیلی است که می‌توان برای این موضوع ارائه کرد. رای‌دهندگان آمریکایی و در ابعاد وسیع‌تر، کل جهان درباره خواسته‌های ترامپ چیز چندانی نمی‌دانند. حامیان او در انتظار بزرگ‌ترین تغییرات در واشنگتن دی‌سی هستند. مخالفان او بر این باورند که چنان هرج و مرج و نابودی به بار خواهد آمد که آغازگر فصلی جدید خواهد شد اما آنچه همه در موردش توافق دارند این است که ترامپ کاملا یک رئیس‌جمهوری متفاوت خواهد بود. پرسش اما این است که چگونه متفاوت خواهد بود؟ شاید به‌نظر برسد که هنوز برای پاسخ به این پرسش زود است اما از دوره رقابت انتخاباتی و پس از پیروزی او تاکنون و زندگی شخصی‌اش اطلاعات کافی در دسترس است تا درباره اینکه ترامپ چگونه رئیس‌جمهوری خواهد بود بتوان اظهارنظر کرد. علاوه‌بر اینها می‌توان از تیم انتخابی او هم که تلفیقی است از تجار ثروتمند، ژنرال‌ها و فعالان جمهوری‌خواه اطلاعات لازم را به‌دست آورد. بی‌شک ترامپ هم قابل تغییر است. اما این بدان معنا نیست که همیشه باید حرف‌های رئیس‌جمهور را کنار بگذارید و ببینید که او در عمل چه می‌کند. وقتی که یک رئیس‌جمهوری سخن می‌گوید نمی‌توان به آسانی تمایزی بین سخن و عمل او قائل شد. به‌عنوان مثال وقتی که او می‌گوید ناتو مهجور است، همان‌گونه که در هفته گذشته به دو روزنامه‌نگار اروپایی گفت، حتی اگر هیچ اقدامی هم در این راستا انجام ندهد، مهجور بودن آن را محتمل‌تر می‌کند.

The week

تغییر ریل در آمریکا

برای مجله ویک هم نباید انتظار داشت که در هفته‌ای که ترامپ قدرت را در دست گرفته، به موضوعی غیر از این بپردازد. مجله ویک در این شماره سوالی مطرح می‌کند که می‌تواند میزان اقتدار و امنیت آمریکا در دوره ترامپ را مشخص کند. این مجله ضمن اینکه می‌گوید ترامپ قدرت را در دست گرفته این سوال را مطرح می‌کند که آیا آمریکا در دوره وی امن خواهد بود یا نه؟ این پرسش از آن جهت مهم است که ترامپ در این هفته گفته است که ناتو به اندازه کافی مهجور است و در عین حال نیز این احتمال را مطرح کرده است که آمریکا ممکن است تحریم‌های روسیه را لغو کند. او همچنین تهدید کرده است خودروهای «BMW» که در مکزیک ساخته می‌شوند با تعرفه‌های ۳۵ درصدی برای فروش در آمریکا روبه‌رو خواهند شد. این در حالی است که ترامپ در حال پی‌ریزی بناهای جدید اقتصادی نیز هست. او در این هفته پیشنهاد کرده است که آمریکا و انگلستان هرچه سریع‌تر یک قرارداد تجاری جدید ببندند. این درخواست پس از آن مطرح شد که بریتانیا رای به جدایی از اتحادیه اروپا داده و ترامپ مترصد این فرصت است که بریتانیا را به سمت خود بکشاند. ترامپ در شرایطی که دخالت روسیه در انتخابات آمریکا را با عصبانیت رد می‌کند در پی ریل‌گذاری سیاست‌های خارجی این کشور به سمت مسکو است. دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری جدید ایالات متحده در هفته گذشته اما دردسرهایی هم برای مراسم روز تحلیف خود داشت. سوای اینکه اعتراضات فراوانی در ایالات متحده صورت گرفت و مجددا هشتگ «ترامپ رئیس‌جمهور من نیست» در فضای مجازی داغ شد، بسیاری از سلبریتی‌ها از حضور در مراسم تحلیف ترامپ سر باز زدند. درحالی که تیم ترامپ قصد داشت نام‌های مطرحی همچون التون جان را به مراسم بیاورد، اما در نهایت به گزینه‌ای همچون کیث که در عرصه موسیقی چندان مطرح نیستند بسنده کرد.

National Enquirer

دشمنان قسم‌خورده ترامپ

شناخت طیف نئونازی طرفدار ترامپ همواره از طریق مجله نشنال انکوایرر میسر است. این مجله در این شماره تیتر اصلی خود را مجددا به خاندان سلطنتی بریتانیا اختصاص داده و پرده از بیماری کیت میدلتون برداشته است. این مجله در تصویر روی جلد انگشت کیت میدلتون را نشان می‌دهد که برچسبی بر روی آن زده است. به گفته این مجله میدلتون به بیماری سیری‌ناپذیری یا پرخوری (Bulimia) دچار شده است. وی برای اینکه با این بیماری که یک حالت بسیار ویژه پزشکی است بجنگد، از برچسب‌های مخصوص استفاده می‌کند. مجله نشنال انکوایرر در ادامه فهرستی از دشمنان رئیس‌جمهوری جدید ایالات متحده تهیه کرده و می‌گوید که آنها باید در انتظار عواقب دشمنی خود باشند. به نوشته این مجله ترامپ با یک چهار ضلعی جدیدروبه‌رو شده است که هر چهار ضلع جزو دشمنان اساسی وی محسوب می‌شوند. در یک ضلع آن یک خودی دیده می‌شود که جزو جمهوری‌خواهان به حساب می‌آید. او کسی جز مک‌کین، رئیس کمیته نیروهای مسلح سنا نیست. در ضلع دیگر اما میشله اوباما قرار دارد. بانوی سابق اول آمریکا در هفته‌های اخیر انتقادات تندی از ترامپ داشته است. اگر این دو ضلع اول در دنیای سیاستمداران جای می‌گیرند، در دو ضلع دیگر دو چهره مطرح هالیوودی دیده می‌شود. ابتدا نام مریل استریپ مطرح شده است. او در روزی که در مراسم گلدن گلوب مورد تجلیل قرار گرفت در یک انتقاد تند و تیز، آینده آمریکا با ترامپ را تیره و تار توصیف کرد. همچنین مدونا نیز که به تازگی علیه دونالد ترامپ به شدت فعال شده است، در راه‌پیمایی اعتراضی موسوم به «راه‌پیمایی خواهران»، انتقادات تند و تیزی از ساکنان جدید کاخ سفید داشت. این مجله می‌نویسد: این مربع مخالفان اما سر دسته مخالفان نیز هستند و هر کدام از آنها دارای هم‌تیمی‌هایی هستند. گفته می‌شود که یک چهارضلعی از سناتورها تشکیل شده است تا ترامپ را مهار کنند. این چهار نفر عبارت است از مک‌کین، لیندسی گراهام، جف فلیک و لیسا مورکوفسکی.

Time

خداحافظی با محافظه‌کاری

مجلات این هفته ایالات‌متحده و کشورهای انگلیسی زبان عمدتا به ترامپ و مراسم تحلیف وی اختصاص داشت. مجله تایم نیز این هفته عمده مطالب خود را به موضوع ریاست‌جمهوری ترامپ اختصاص داده است. به اعتقاد این مجله زمانی که جابه‌جایی قدرت صورت می‌گیرد، همواره تعادلی بین میراث ملی و قول و قرارهای تازه برقرار بوده است. این مساله هم وجود داشته است تا در مراسم روز تحلیف، هر رئیس‌جمهوری خود را متفاوت نشان دهد و صحبت‌های تازه‌تری بیان کند. اما ترامپ مسیری را در سخنرانی‌اش طی کرد که دست‌کم در صد سال اخیر هیچ رئیس‌جمهوری طی نکرده بود. او نه مانند جان اف کندی صحبت کرد نه مانند رونالد ریگان که بیش از حد به سخنان وی در دوران تبلیغات استناد می‌کرد. او نه مانند ریگان گفت که حکومت مشکل اصلی است و نه مانند اندرو جکسون به فساد و عدم صلاحیت واشنگتن تاخت. هرچند که تا حدی به این موارد اشاره کرد اما مغز کلام او چیز دیگری بوده و انتقاداتی که او در این زمینه‌ها داشته برای جاده صاف‌کنی بوده است. او در این مدت به دنبال یک چیز بوده است. بازگرداندن سیاست‌های آمریکا به دوران روزولت و حتی پیش از آن.

زمانی که وی سخنرانی کرد آشکارا توضیح داد که یک دور برگردان بر سر وزارت امور خارجه نصب کرده و سیاست‌های خارجی این کشور را تغییر خواهد داد. سیاست جدیدی که ترامپ وعده آن را داده است یعنی پشت کردن به ۷۰ سال سیاست مرسوم ایالات‌متحده.ترامپ با این تغییر سیاست جایگاه آمریکا را در ۷۰ سال گذشته نشانه رفته است. او با انتخاب مایک پنس و کابینه‌ای که انتخاب کرده، این سیگنال را فرستاده بودکه تیمی محافظه‌کار انتخاب کرده است اما نخستین سخنرانی وی نشان داد که تا چه اندازه وی رادیکال است و احیانا باید با سیاست‌های محافظه‌کارانه از سوی محافظه‌کاران، خداحافظی کرد.

Newsweek

روزهای ترسناک با ترامپ

مجله نیوزویک هم مانند سایر مجلات آمریکایی به سراغ ترامپ رفته است. این مجله اما سعی کرده است زیاد به موضوع مراسم تحلیف نپردازد و برای 100 روز آینده آمریکا به رهبری ترامپ تصویری رسم کند. این مجله با برجسته کردن چند توییت ترامپ، خطر حضور وی و نا‌آشنایی‌اش با امور دیپلماسی و جهان سیاست را به تصویر می‌کشد. ترامپ در یکی از توییت‌ها نوشته است که کره‌شمالی گفته در آخرین مرحله برای طراحی ساخت موشک هسته‌ای است که توان نابود کردن آمریکا را دارد اما چنین چیزی رخ نخواهد داد. آیا ترامپ قصد دارد با این گفته گوشزد کند که در صورت لزوم به پیونگ‌یانگ حمله خواهد کرد؟ او همچنین در توییتی دیگر به چاک شومر دموکرات می‌تازد و وی را به دلیل اینکه از «اوباماکر »حمایت کرده، دلقک خطاب می‌کند. مجله نیوزویک برای اینکه این تصویر را در 100 روز آینده ترسیم کند نگاهی به 100 توییت آخر ترامپ انداخته است. او ابتدا ترامپ را فرمانده توییت‌ها خوانده است. سپس با بررسی 100 توییت اخیر او، سیاست‌های صد روزه وی را ترسیم می‌کند؛وقتی او به چاک شومر می‌تازد و اوباماکر را به استهزا می‌گیرد. او در نخستین روز کاری‌اش اوباماکر را لغو کرد. همچنین توییتی که درخصوص کره‌شمالی نوشته است موجی از شادمانی در سئول به راه انداخته است. این مجله در این‌باره می‌نویسد: در کره‌جنوبی احساس امنیت بیشتر شده است. مقامات کره‌جنوبی می‌گویند از زمانی که با مقامات جدید آمریکا صحبت کرده‌اند احساس امنیت بیشتری پیدا کرده‌اند. آنها معتقدند که آمریکا به زودی اقدامات سنگین‌تری علیه کره‌شمالی اتخاذ خواهد کرد. این اعتقاد هم در میان برخی از مقامات آمریکا به‌وجود آمده است که دولت جدید به دنبال واکنش سخت‌تری علیه پیونگ‌یانگ است. با این حال این پرسش مطرح شده است که آیا دنیای توییتری ترامپ با دنیای واقعی‌اش به یک شکل خواهد بود؟

The spectator

عاشقانه با «می»

مجله بریتانیایی اسپکتیتور، در شماره اخیر خود به ترامپ پرداخته است. او تیتر «شما اخراج هستید» (You are fired) را انتخاب کرده است. این اصطلاحی است که ترامپ در سریال «کارآموز» از آن بسیار استفاده می‌کرده است و در این زمینه نیز یک بار در یک مصاحبه گفته بود که از این اصطلاح خیلی خوشش می‌آمده است. اشاره این اصطلاح البته به بیرون آمدن بریتانیا از اتحادیه اروپا باز می‌گردد. با این حال جدایی بریتانیا از اتحادیه اروپا موجب شده است تا ترامپ به ترزا می‌ یک پیشنهاد جدید بدهد. ترامپ به دنبال روابط دوجانبه است و از قراردادهای چند جانبه که میل به جهانی‌گرایی دارد دوری می‌کند. البته روابط بین دو کشور همواره روابط خوب و سطح بالایی بوده است اما این روابط در دوران ترامپ در حالی رخ می‌دهد که بریتانیا از اتحادیه اروپا خارج شده است. این مجله در این رابطه می‌نویسد: به‌عنوان یک رئیس‌جمهور، رابطه باراک اوباما هم با بریتانیا ویژه و خاص بوده است. این رابطه رمانتیک و عاشقانه از زمان چرچیل مرسوم بوده است، با این حال دیدگاه جهانی‌گرایی اوباما کمی از حدت این رابطه عاشقانه کاسته بود. زیرا اوباما براساس دیدگاه‌های جهانی گرایی‌اش به سمت آسیا و اتحادیه اروپا چرخیده بود. اما دونالد ترامپ از اساس مخلوق دیگری است. به نظر می‌رسد که رئیس‌جمهوری جدید آمریکا بریتانیا را می‌ستاید. این در حالی است که اتحادیه اروپا، رئیس‌جمهوری جدید آمریکا را یک مانع می‌داند تا یک فرصت. او نیز چنین دیدگاهی نسبت اتحادیه اروپا دارد. در عوض او بر این باور است که بریتانیا زیباست و اتحادیه اروپا نیز در حال فروپاشی است. ترامپ شاید حتی نام نخست‌وزیر بریتانیا را نداند و شاید هم بداند اما همان‌طور که اول هفته گفته بود او قصد دارد تا یک قرارداد تجاری مهم با بریتانیا به امضا برساند. دیدار فردای ترامپ با «می» می‌تواند سرآغازی مجدد بر رابطه عاشقانه آمریکا با بریتانیا باشد.