دکتر عیسی کلانتری- مشاور معاون اول رییس جمهور در امور آب، کشاورزی و محیط زیست- در سخنرانی های متعدد خود از تهی شدن منابع آب سفره‌های زیرزمینی به ویژه در استان‌های اصفهان، فارس و خراسان جنوبی و همچنین خالی شدن ذخایر آب سدهای مهمی همچون سد زاینده رود و نابودی تمدن در مناطق شرق ، جنوب و مرکز ایران خبر می دهد و می گوید اگر این روند خشکسالی و نحوه کشاورزی ادامه یابد باید منتظر مهاجرت از مناطق مزبور و نابودی بخش بزرگی از کشور باشیم. این گونه نظرات کارشناسی در سخنان اصحاب فن به کرات شنیده می‌شود اما همچنان شاهد آن هستیم که اتفاق خاصی نمی افتد و همین روند همچنان ادامه دارد.

جدای از وضعیت کشور ، شواهد بارز و غیر قابل انکاری در استان اصفهان نشان می‌دهد که ذخایر سد در وضعیت بحرانی است و آب‌های سفره های زیرزمینی در حال نابودی است و از سوی دیگر پیش بینی ها از ادامه خشکسالی و کاهش بارش در استان خبر می‌دهد . همه این عوامل در کنار یکدیگر نشان دهنده یک بحران جدی در مهم ترین مساله حیات یعنی آب است؛ بحرانی که می‌تواند پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی داشته باشد و اگر ساختاری تحت عنوان مدیریت بحران برای آن تعریف نشود؛ آینده تاریکی را به تصویر می کشد. اما آنچه در استان قابل مشاهده است بی‌عملی مسئولان در اتخاذ تصمیمات اصولی و مدیریت صحیح است. صرفاَُ نمی‌توان منتظر ماند تا منبع آبی تامین شود تا با مدیریت های غیر صحیح مجدداَ به اتلاف آن کمک نمود و تشدید بحران را به تاخیر انداخت.

مدیریت ناصحیح مصرف آب در بخش کشاورزی، شرب و صنعتی معضلی است که تاکنون عزمی جهت رفع ایرادات در آن دیده نشده است. خطوط مستعمل انتقال آب در سطح استان در کنار مصرف بی‌رویه آب در منازل شهروندان ، نوع کاشت محصولات کشاورزی و توجیه نا پذیر بودن آن در کنار نوع فضای سبز شهری و نحوه آبیاری آن تا مجوزهای صنعتی برای صنایع آب بر در سطح استان، همگی گویای معضل بزرگی است به نام فقدان مدیریت جامع آب استان در کنار مدیریت جامع آب حوضه آبریز زاینده رود. نگرش مقطعی و رفع مشکل آنچنان گریبان مسئولان استانی را گرفته که تنها مفهوم بحران را در اتفاقات روزمره می بینند و در خوشبینانه ترین حالت به دنبال رفع آن هستند.

در استانی که به منظور رفع مشکل آب، استاندار و معاون عمرانی آن از جنس تشکیلات وزارت نیرو می باشند؛ بعد از گذشت بیش از سه سال از دولتی که با شعار تدبیر و امید بر سر کارآمد و تلاش نمود ناکارامدی دولت قبل در بحث آب را رفع کند همچنان شاهد آن هستیم که قدم از قدم بر نداشته ایم و صد البته در گیر مشکلات فرااستانی نیز شده ایم و حتی این معضل از چشم مقامات ملی به رتبه های پایین تر هم تنزل یافته است؛ معضلی که علاوه بر کم آبی استان، سلامت ساکنان قلات مرکزی ایران را نیز در معرض خطر جدی قرارداده است.

آیا وقت آن نرسیده است که نسبت به اصلاح خطوط انتقال آب در استان و تفکیک آب شرب از آب با مصارف دیگر اقدام گردد؟ آیا وقت آن نرسیده است که نوع محصولات برای کاشت در استان با منابع آبی متناسب گردد و توجیه پذیری آن بررسی و اقدام عاجل صورت پذیرد ؟ آیا وقت آن نرسیده است که جلوی صدور مجوزهای صنایع آب بر همچون فولاد که جزء افتخارات دولت قبلی جهت صدور مجوز در منطقه شرق اصفهان بوده است گرفته شود؟ آیا وقت آن نرسیده است که نسبت به تغییر فرهنگ مصرف اقدام جدی صورت پذیرد و آیا در نهایت وقت آن نرسیده است که برای زنده نگهداشتن عامل حیات تمدن مرکز ایران یعنی زاینده رود، منافع ملی را بر منافع محلی ترجیح دهیم و برای بقای زندگی تلاش کنیم؟ جناب آقای استاندار به عنوان نماینده دولت و به عنوان مدیری که برای رفع مشکل آب به این مسئولیت منصوب گردیدید پاسخ دهید. چرا همچنان در اول خط هستیم و چه راهکارهای اساسی برای رفع این مشکلات تدبیر شده است و چگونه ؟