دکترمنا عرفانیان سلیم مدیرکل دفتر مطالعات کاربردی و امور ترویجی محدوده های گسترده ای از شهرهای کشور به ویژه کلان شهرها، با مسایل و معضلات پیچیده ای در زمینه فقر شهری، بحران هویت و منزلت اجتماعی، عدم ایمنی، کمبودهای خدماتی و زیر ساختی و نهایتاً ناپایداری بافت روبرو هستند. با وجود تهیه طرح های متعدد و تلاش های متعدد دولت و مدیریت شهری ، متاسفانه روند افت منزلت مکانی، اجتماعی و اقتصادی در این پهنه های شهری رو به افزایش است. اکنون شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران، به عنوان متولی ارتقای کیفیت حیات شهری در محدوده های مذکور، در تلاش است با تغییر رویکردها و تدقیق سیاست های بهسازی و نوسازی شهری به کارآمدکردن اقدامات و هدفمندکردن برنامه های دستگاه های مختلف و ذیربط نایل گردد. تصویب رویکردی نو برای تدوین "شیوه نامه تعیین محله ها و محدوده های هدف بازآفرینی شهری و راهکارهای اجرایی آن" از سوی شورای عالی شهرسازی و معماری ایران بخشی از کوشش های دنباله دار شرکت عمران و بهسازی به شمار می رود. در این راستا، مصوبه مورخ 17/ 9/ 93 شورای عالی شهرسازی و معماری ایران در خصوص این شیوه نامه مقدم بر هر تصمیمی در سطوح مختلف سیاست گذاری ، مدیریتی و اجرا، ضرورت جایگزینی رهیافت های راهبردی زیر را مقرر داشته است: الف) تغییر رویکرد از مضمون"فرسودگی" به "ناکارآمدی" که فرارفتن از نگاه تک ساختی به بافت شهری و ساز وکار انواع بافت‌های شهری بازدارنده و مختل کننده در یک بافت را مد نظر دارد. ناکارآمدی در این تعبیر و در ارتباط با ابنیه و محلات شهری پدیده ای مطلق نیست و دارای چندین بعد وابسته به هم، مانند نابسامانی (کالبدی - فضایی)، ناکارآمدی کارکردی - عملکردی،‌افت منزلت فرهنگی و اجتماعی ، ‌عدم سر زندگی اقتصادی،‌فقر شهری (فقر زیر ساخت، خدمات ، فقر درآمدی و سواد ساکنان و ...) همچنین تاب آوری پایین در مواجه با حوادث است. این مفهوم با مفهوم مجرد فرسودگی که در تعبیر پیشین تأکید بر کالبد داشت ، فاصله چشم گیری دارد. ب) تآکید بر مفهوم "بازآفرینی" که به واسطه مدنظر قراردادن توأمان ابعاد محیطی، اجتماعی و اقتصادی بیشترین پیوند، هماهنگی و سازگاری با مفهوم توسعه پایدار را می رساند. بازآفرینی شهری برآیند مباحث مشترک اقتصادی، اجتماعی و کالبدی است و قلب برنامه ریزی شهر تلقی می گردد. از این رو می تواند به عنوان بازتوسعه یکپارچه محلی برای مناطق محروم تعریف شود.