و بالاخره لئوناردو دی‌کاپریو!
علیرضا مجمع
عضو گروه فرهنگ
اسکار ۸۸ هرچه نداشت، یک چیز داشت که احتمالا از نظر خیلی‌ها به کل نداشته‌هایش می‌ارزید: اولین جایزه اسکار لئوناردو دی کاپریو. بازیگر خوش‌چهره هالیوود که حالا دیگر در سال‌های پس از «تایتانیک» می‌شود گفت در این عرصه استخوان خرد کرده و جانش در آمده است. این ممارست طولانی لئو را به درک عمیقی از بازیگری رسانده است که همه فیلمسازان هالیوود و غیرهالیوود حسابی ویژه روی او باز می‌کنند. لئو بعد از پنج بار نامزدی این جایزه در حالی که در سال‌های قبل خیلی‌ها اعتقاد داشتند حق اوست که اسکار را بگیرد، اما هر بار به دلایلی او نمی‌توانست این مجسمه طلایی را لمس کند. این بار اما لئو از گور برخاست و برای آخرین ساخته آلخاندرو گونزالس ایناریتو طلسم را شکست. لئو پس از دریافت جایزه اسکار موجب شد تا در توئیتر رکورد دو سال پیش اسکار شکسته و یک رکورد جدید ثبت شود. پیروزی او به محبوب‌ترین لحظه تاریخ اسکار در توئیتر تبدیل شد و سلفی معروف دو سال پیش الن دی‌جنرس را هم شکست داد. همین ماجرا بود که باعث شد دی کاپریو از حسش هنگام دریافت این خبر بگوید: «احساس سوررئال خارق‌العاده‌ای دارد. سوررئال است چون نمی‌توانی دستت را دراز کنی و فیزیکی با همه ملاقات کنی. ما همیشه در تلاش برای بهترین بودن هستیم، اما امسال مخصوصا من به شدت تحت‌تاثیر تمام این حمایت‌ها قرار گرفتم.» در رشته‌های اصلی این دوره از مراسم اسکار اما اقبال «کانون توجه»بلند بود که توانست در هیاهوی «از گور برخاسته» ایناریتو ، جایزه بهترین فیلم و فیلمنامه را برباید. فیلمی که به افشاگری‌های یک روزنامه امریکایی درباره مسائل اجتماعی می‌پردازد و در روزگار رسانه‌ها نقطه امیدی برای شفاف‌تر شدن زندگی مردم در همه جوامع جهانی است