خرید تلویزیون این روزها به کاری نسبتا سخت و نیازمند به دقت بیشترتبدیل شده است. در حقیقت انواع مختلف تلویزیون که در بازار وجود دارند و عرضه می‌شوند کار انتخاب و خرید را برای افراد مشکل کرده‌اند. با این اوصاف بد نیست با انواع تکنولوژی‌های ساخت تلویزیون‌ها آشنا شوید.
تلویزیون‌هایی با تکنولوژی‌های نسبتا قدیمی
pic۱
از نظر بسیاری از افراد تلویزیون‌های ارزان‌قیمت و ساده به دو دسته LCD و LED تقسیم می‌شوند. با این اوصاف بد نیست بدانید که تلویزیون‌های LCD در واقع دارای کریستال‌های مایع هستند و تلویزیون‌های LED از دیودهای منعکس‌کننده نور بهره می‌برند و درست به همین دلیل هم مصرف آنها نسبت به انواع LCD کمتر است. طیف رنگ در تلویزیون‌های LED وسیع‌تر و فرکانس تغییر تصویر در آنها بالاتر است. مهم‌ترین نکته درباره تفاوت تلویزیون‌های LCD و LED آن است که نوع دوم مصرف برق به مراتب کمتری دارد تا آنجا که مصرف برق LEDها تا ۴۰ درصد کمتر از LCDهاست. به خاطر ساختار دیودهای نوری به‌کاررفته در تلویزیون‌های LED، تصاویر در آنها روشن‌تر و با کنتراست بالاتر خواهد بود. از آنجا که تلویزیون‌های LCD تکنولوژی قدیمی‌تری دارند، طبیعتا زاویه دید آنها نسبت به LEDها کمتر است. با این اوصاف است که در حال حاضر تولید تلویزیون‌های LCD بسیار کاهش یافته و LEDها و دیگر تکنولوژی‌ها جایگزین آنها شده‌اند.تلویزیون‌های پلاسما نسبت به دیگر تکنولوژی‌های ساخت تلویزیون در بازار قدیمی‌تر محسوب می‌شوند و معمولا به خاطر مصرف برق بالا شناخته می‌شوند. مهم‌ترین مزیت تلویزیون‌های پلاسما در نمایش واقعی رنگ سیاه است و از این لحاظ هیچ کدام از تلویزیون‌های جدید با پلاسماها قابل مقایسه نخواهند بود.



دنیای سه‌بعدیpic۲
تلویزیون سه‌بعدی در واقع به مصرف‌کنندگان این امکان را می‌دهد تا برنامه‌های تلویزیونی، فیلم، بازی و ویدئوهای دیگر را به شکلی برجسته و سه‌بعدی مشاهده کنند. درواقع این تلویزیون‌ها با گمراه کردن چشم و مغز انسان بعد سوم و عمق را به تصاویر اضافه می‌کنند. تلویزیون‌های سه‌بعدی در واقع با استفاده از تکنولوژی‌های کامپیوتر دو تصویر برای دو چشم را روی هم می‌اندازند. در ابتدا این تکنولوژی کیفیت تصویر پایینی داشت، اما بعد از ورود تکنولوژی Blu-ray 3D و تلویزیون‌های Full HD کیفیت تصاویر در آنها بالا رفت.
نخستین تکنولوژی سه‌بعدی به نام اکتیو شاتر معروف است و توسط شرکت‌های Panasonic، Samsung و Sony استفاده می‌شود. این شرکت‌ها تلویزیون‌های سه‌بعدی در اندازه‌های مختلف را با عینک‌های اکتیو شاتر به بازار عرضه می‌کنند. این عینک‌ها دارای یک باتری کوچک بوده و از لنزهای LCD بهره می‌برند که با فریم‌های متناوب تصویر در تلویزیون هماهنگ و همزمان می‌شوند. این سیستم می‌تواند تصاویر را با وضوح تصویر full HD و برابر 1080 پیکسلی را برای هر چشم ارائه کند و به این ترتیب می‌تواند تصاویر سه‌بعدی را با کیفیت بالا یا full HD 3D برای کاربرانش نمایش بدهد.عینک‌های مبتنی بر تکنولوژی اکتیو شاتر گران و بسیار آسیب‌‌پذیر است و عینک یک برند خاص نمی‌تواند با تلویزیون‌هایی از برندهای دیگر هماهنگ و استفاده شود.
تکنولوژی پسیو اما تنها در تلویزیون‌های سه‌بعدی شرکت LG به‌کار رفته و توسط این شرکت مورد استفاده قرار می‌گیرد. در مقایسه با تکنولوژی اکتیو شاتر، تلویزیون‌های سه‌بعدی مبتنی بر تکنولوژی پسیو دارای یک فیلتر تناوبی با راه‌های افقی و عمودی هستند که با یک فاصله تصویری سیاه از یکدیگر جدا می‌شوند.
عینک‌های مبتنی بر تکنولوژی پسیو دارای لنزهای دو قطبی هستند و به این ترتیب هنگام استفاده از این عینک‌ها، فریم‌های تناوبی تصویر برای هر چشم به صورت مجزا به نمایش درمی‌آید و برای هر چشم یک تصویر سه‌بعدی جداگانه تولید می‌شود. عینک‌های پسیو برخلاف عینک‌های اکتیو ارزان‌قیمت است و کاربران می‌توانند از همان عینک‌هایی که در سینما برای تماشای فیلم‌های سه‌بعدی استفاده می‌کنند، در خانه و برای تماشای فیلم‌ها با تلویزیون‌های سه‌بعدی هم استفاده کنند. کاربران می‌توانند از یک عینک پسیو با برندی خاص برای تماشای تلویزیون‌های سه‌بعدی پسیو برندهای دیگر هم استفاده کنند. عینک‌های پسیو طراحی سبک و راحتی دارند و به همین دلیل هم در حال حاضر بعضی شرکت‌های تولیدکننده عینک‌های سه‌بعدی پسیوی را تولید کرده‌اند که ظاهری بسیار شبیه به عینک‌های آفتابی عادی دارد. این عینک‌ها می‌توانند در فضای آزاد استفاده شوند؛ چون دارای فیلترهای ضد اشعه UV هستند.
با این همه اما مشکل تکنولوژی سه‌بعدی پسیو این است که این سیستم وضوح تصویر را تا حد قابل توجهی کاهش می‌دهد. در این تکنولوژی یک تصویر سه‌بعدی full HD با وضوح 1080×1920 پیکسل با صورت یک تصویر 540×1920 پیکسلی نمایش داده می‌شود. از طرفی یک تصویر سه‌بعدی با وضوح 540×1920 پیکسلی هم در تکنولوژی سه‌بعدی پسیو به‌صورت تصویری با وضوح 540×960 پیکسل نمایش داده می‌شود.



تصاویری هوشمندpic۳
در حال حاضر بیشتر تولیدکنندگان تلویزیون‌های هوشمند را تولید می‌کنند و بعضی از آنها نام‌های متفاوتی را برای تلویزیون‌های هوشمند خودشان گذاشته‌اند؛ مثلا Sony تلویزیون‌های هوشمندش را Internet TV نام‌گذاری کرده است. به هر حال اما منظور از تلویزیون هوشمند، تلویزیونی است که می‌تواند به اینترنت متصل شود و سرویس‌های اینترنتی را در اختیار کاربرانش قرار بدهد. بر اساس آمار، در حال حاضر بیش از صد میلیون تلویزیون هوشمند در سرتاسر دنیا به فروش رسیده است. تلویزیون هوشمند مانند موبایل هوشمند عمل می‌کند. این تلویزیون‌ها می‌توانند سرویس‌های مختلف اینترنتی را از طریق تلویزیون به کاربر ارائه کنند و در واقع تلویزیون هوشمند معادل یک تلویزیون معمولی با یک کامپیوتر داخلی است. کاربران می‌توانند در تلویزیون هوشمند خود نرم‌افزار نصب کنند، ویدئو و تصاویر آنلاین را مشاهده کنند، صفحات وب را مرور کنند، بازی آنلاین اجرا کنند و از همه مهم‌تر به سایت ‌های اینترنتی دسترسی داشته باشند.



وضوحی مافوق بالاpic۴
بعد از تلویزیون‌های full HD که سال‌ها به عنوان با کیفیت‌ترین تلویزیون‌های بازار شناخته می‌شدند، به تدریج وضوح تصویر در تلویزیون‌ها بالا رفت تا نوبت به تلویزیون‌های Ultra HD یا ۴K رسید. تلویزیون‌های HD با کیفیت ۱۰۸۰ پیکسلی یعنی وضوحی برابر با ۱۹۲۰ در ۱۰۸۰ پیکسل تصاویر را به نمایش می‌گذارند و این وضوح در استاندارد ۴K به ۴۰۹۶ در ۲۱۶۰ پیکسل می‌رسد، یعنی وضوح تصویری تا ۴ برابر استاندارد ۱۰۸۰p که در حال حاضر در تلویزیون‌های معمولی بازار به‌کار می‌رود. ریشه‌های اصلی تکنولوژی ۴K به صنعت سینما و اواخر دهه ۹۰ برمی‌گردد که جورج لوکاس نویسنده و کارگردان مشهور فیلم جنگ ستارگان تصمیم گرفت که فرمت‌های جدید دیجیتالی را جایگزین فیلم کند. تلویزیون‌های اولترا اچ دی اما هنوز نورسیده هستند و به این دلیل قیمت نسبتا بالایی دارند. با وجود آنکه اغلب برندهای تولیدکننده در حال حاضر اقدام به کاهش قیمت تلویزیون‌های ۴K خودشان کرده اند؛ اما هنوز این تلویزیون‌ها در دسته گران‌قیمت‌های بازار قرار دارند.