پیام نیک نشان- این روزها یکی از دغدغه های جدی مردم ایران و بالاخص کلان شهر هایی همچون اصفهان، آلودگی هواست. روزهای گرم سال، علاوه بر آلودگی ناشی از خودروها، صنایع و نیروگاه ها، ریزگردها نیز بلای جان مردم شده و در روزهای سرد نیز به علت پدیده گلخانه ای، میزان روزهای هوای پاک به حداقل می رسد. آمار مرگ و میر نیز گویای این واقعیت است که آلودگی و بیماری های ناشی از آن همچون سکته قلبی و سرطان ها سهم عمده ای را به خود اختصاص می‌دهد و چند صباحی است که از هشدار و خط قرمزها هم عبور کرده و معضلی شده است که مردم به صورت عینی می‌بینند و آن را لمس می کنند. مدیریت صحیح شهری می تواند سهم عمده ای را در خصوص کاهش سهم آلودگی ها ایفا نماید.

بارها و بارها از رسانه ها و از زبان مقامات شنیده شده که مردم از استفاده وسایل نقلیه شخصی در روزهای هفته خودداری کنند و از وسایل نقلیه عمومی به منظور کاهش ترافیک و آلاینده ها استفاده نمایند اما در واقعیت شاهد آن هستیم که وسایل نقلیه عمومی یا همچنان در دسترس مردم قرار ندارند مانند مترو که در حال سپرده شدن به حافظه تاریخی است با وجود این همه پیامد منفی که برای شهر داشته و زیبایی اصفهان به واسطه پروژه های طویل المدت در این شهر که تاریخ پایانی ندارد مخدوش گردیده و اگر هم بعد از این همه سال به بهره برداری کامل برسد با این همه ایستگاه که در مسیرش تعریف شده است، زمان دسترسی به مقصد برای کاربران بسیار طولانی می گردد. اگر از این وسیله نقلیه بگذریم، اتوبوس های شهری بیشترین آلودگی را ایجاد می‌کنند و در کنار ماشین های سنگین همچون کامیون ها و مینی بوس های فرسوده که در شهر در تردد هستند، روی دودکش های مراکز صنعتی را رو سفید نموده اند. ناوگان شهری فرسوده و با سوخت آلاینده معضل بزرگی است که نفس های شهروندان را به شمارش انداخته و خود به بحران جدی در آلودگی شهر تبدیل شده است. آقای شهردار! سئوال این است؛ شهری که نماد فرهنگ و هنر ایران زمین است و باید در دارا بودن هوای پاک سرآمد شهرهای ایران برای تامین زندگی سالم شهروندان و گردشگران داخلی و خارجی باشد؛ چرا این گونه شده است؟ چرا مردم باید هزینه سنگین از دست دادن سلامت خود را بابت ناوگان فرسوده شهری و ضعف مدیریت در مترو اصفهان پرداخت کنند؟ لطفاَ پاسخ دهید چرا.