فراموشی نسل زمین‌های خاکی
جوان‌ترها، دیگر نسل های قبلی را به یاد هم نمی آورند که در زمین‌های خاکی و لیگ های خود ساخته، توپ پلاستیکی را بهانه ای برای ورزش می دانستند و پابرهنه بر آسفالت های داغ جولان می دادند. قدیمی‌ترها اما خوب به یاد دارند دورانی را که شهر اصفهان، شهر ورزش های خیابانی بود و زمین‌های محله های حاشیه آن، ورزشکاران بسیاری را به کشور معرفی می‌کرد. راه دوری نرویم، همین سپاهان و ذوب آهن از همین نسل پابرهنه و خاک آلود سرمایه هایی مانند محرم و پاپی یا حاج صفی و رجب زاده ساختند و یا مرحوم دهداری از تماشای آنها در زمین های خاکی، فهرست کاغذی خود را نوشت و زندگی قهرمانان گمنام را دگرگون ساخت تا به اندازه چند تیم ملی ستاره بیرون بکشد.
جوان‌ترها، دیگر نسل های قبلی را به یاد هم نمی آورند که در زمین‌های خاکی و لیگ های خود ساخته، توپ پلاستیکی را بهانه ای برای ورزش می دانستند و پابرهنه بر آسفالت های داغ جولان می دادند. قدیمی‌ترها اما خوب به یاد دارند دورانی را که شهر اصفهان، شهر ورزش های خیابانی بود و زمین‌های محله های حاشیه آن، ورزشکاران بسیاری را به کشور معرفی می‌کرد. راه دوری نرویم، همین سپاهان و ذوب آهن از همین نسل پابرهنه و خاک آلود سرمایه هایی مانند محرم و پاپی یا حاج صفی و رجب زاده ساختند و یا مرحوم دهداری از تماشای آنها در زمین های خاکی، فهرست کاغذی خود را نوشت و زندگی قهرمانان گمنام را دگرگون ساخت تا به اندازه چند تیم ملی ستاره بیرون بکشد.... یکی از این قدیمی‌ترها، غلامرضا شیران، مدیرکل سابق تربیت بدنی اصفهان است که اعتقاد دارد در آن دوران، بیش از دوران کنونی به ورزش محلات توجه می‌شد. در گفت‌وگو با وی، آنچه بر سر ورزش محلات استان اصفهان طی سالهای گذشته آمده است، جویا می شویم.
به نظرتان چرا ورزش اصفهان امروز از دوران گذشته فاصله گرفته و ورزشکاران دیگر از محلات شهر رشد نمی‌کنند؟
به نظرم امروز ورزش اصفهان خواب است. در واقع با توجه به اتفاقات سطح کشور نمی‌توان گفت که شرایط امروز ورزش اصفهان، در جایگاه قابل دفاعی قراردارد. در المپیک قبل، تنها ۱۱ ورزشگاه از اصفهان حضور داشتند اما امروز تعداد ورزشکاران اصفهانی حاضر در المپیک بسیار اندک شده‌اند. همچنین در دوران اخیر، داوران اصفهانی و ورزشکاران بسیاری در المپیک داشتیم اما امروز در المپیک که یک شاخص مهم در موفقییت مدیران به شمار می‌رود، ورزشکار شاخصی نداریم. اصفهان در سالهای گذشته در رشته هندبال، مسابقات جهانی برگزار می‌کرد و در فوتسال، تیم اصفهان قهرمانی آسیا را به خود اختصاص داد. اما امروز با گذشته افتخارآمیز فاصله بسیاری دارد.
چرا مسئولان ما آنطور که باید، به ورزش محلات توجه نشان نمی‌دهند؟
بسیاری از ورزشکاران خوب از نقاط ضعیف، محلات و کوچه پس کوچه‌ها شناخته می‌شوند اما باید مراکزی باشند که آنها را بشناسند، ارزش‌گذاری کنند و به خوبی پرورش دهند. متأسفانه با وجود تلاش‌های بسیاری که در گذشته برای شناسایی جوانان و نوجوانان با استعداد در کوچه پس کوچه‌های شهر صورت می‌گرفت، امروز در این زمینه تلاش جدی صورت نمی‌گیرد. به هرحال مسئولان وظیفه دارند که جوانان محلات را به زمین‌های چمن، سالن‌های کشتی و سالن‌های رزمی و دیگر ورزشگاه‌ها جذب کنند تا آنها پرورش یافته و استعدادهای ما از بین نرود. بسیاری از ورزشکاران خوب ما در رشته‌های مختلف ورزشی به خصوص رشته فوتبال، قدیمی‌های محلات و کوچه پس کوچه‌های شهر اصفهان بودند که با کمترین امکانات بازی می‌کردند.
اگر بخواهید در این زمینه یک مقایسه صورت دهید، به نظرتان وزن کدام یک از عوامل در افت کیفی ورزش محلات استان اصفهان سنگین‌تر است؟
در اصفهان قدیم به دلیل نبود امکانات، با یک تکه پارچه توپ درست می‌کردند و به ورزش می‌پرداختند. در دوران گذشته و زمانی که بسیاری از پیشکسوتان و ورزشکاران امروز اصفهان جوان بودند، بر روی خاک کشتی می‌گرفتیم و اینگونه ورزش می‌کردیم. یادم می‌آید ما در خیابان مسجدسید اصفهان، فنون کشتی را روی خاک یاد می‌گرفتیم و با عشق و تلاش، ورزشکاران ما رشد می‌کردند و بزرگ می‌شدند. یادم می‌آید تا همین چند سال پیش، توپ تهیه می‌کردیم و به محلات شهر اصفهان اهدا می‌کردیم تا مسابقات محلات برگزار شود و استعدادهای آن به خوبی مورد شناسایی قرار گیرد. از سوی دیگر، حمایت از تیم‌های محلی از راه اهدای توپ، لباس ورزشی و اختصاص سانس سالن‌های مختلف، زمینه رشد ورزش را فراهم می ساخت اما متأسفانه امروز به جای ورزش، همه درگیر بازی‌های کم‌تحرک و کم فایده هستند.
اما سئوالی که امروز مطرح می‌شود، این است که چرا امروز مثل گذشته نیست؟
به هر حال، باید قبول کنیم که مردم و جوانان ما امروز نسبت به گذشته راحت‌طلب شده‌اند و از سوی دیگر، مسئولان و متولیان ورزش در شهر اصفهان آنگونه که باید، توجه نشان نمی‌دهند. مسئولان امروز ما به معنای واقعی ورزشی نیستند؛ اگرچه ورزش کرده‌اند و درس ورزش را خوانده‌اند. مسئولان امروز ما کسانی نیستند که در کوچه پس کوچه‌ها ورزش کرده باشند و تشخیص نمی‌دهند که زمین‌های خاکی و کوچه پس کوچه‌های شهر هم فاکتور مناسبی برای استعدادیابی به حساب می‌آیند.
آیا همه تقصیرها در این زمینه بر گردن متولیان ورزش است؟
نه. اما آنها وظیفه سنگینی بر دوش دارند. متأسفانه امروز مسائل جنبی برای جوانان زیاد شده و آنهایی که در زمان ما جنب و جوش بسیاری داشتند و به دنبال فرصتی برای بازی بودند، مشغول بازی‌های کامپیوتری، موبایل و یا برنامه‌های دیگری هستند که تحرکی برای آنها به دنبال ندارد. امروز موبایل‌ها، شبکه‌های اجتماعی و دیگر ابزار الکترونیک، جای تفریحات جوانان و نوجوانان ما را گرفته و در این بین، ورزش جایگاه چندانی ندارد.
در نگاه شما، راهکار رفع این مشکلات چیست؟
باید در این زمینه، فرهنگ‌سازی مجددی برای خانواده‌ها صورت گیرد و متصدیان ورزش استان و کشور باید برنامه‌ریزی جدی صورت دهند و از سوی دیگر، امکانات لازم را برای مستعدان و علاقمندان فراهم کنند تا استعداد ورزشی آنها هرز نرود و در مشت ورزش باشد.
ارسال نظر