فاتحان برودپیک از آغاز تا صعود
مجتبی جراهی
pic۱
مجتبی جراهی اول خرداد ۱۳۶۵ به دنیا آمد. مجتبی با برادرش احمد که از راهنمایان معروف گردشگری کشور است از نوجوانی به کوه می‌رفت و خیلی زود به سنگنوردی و کوهنوردی فنی روی آورد. او بعد از دیپلم در رشته هنر ادامه تحصیل داد؛ اما همزمان با امدادرسانی در کوهستان و همین طور کار در ارتفاع آشنا شد و علاقه اصلی خود را در آنجا یافت. به همین خاطر کار در آتش‌نشانی را به‌عنوان شغل اصلی انتخاب کرد. مجتبی در سال ۱۳۸۹ به عضویت باشگاه کوهنوردان آرش درآمد و در کنار کوهنوردان فنی و مجرب این گروه برنامههای شاخصی را اجرا کرد.
pic۱
مجتبی جراهی اول خرداد ۱۳۶۵ به دنیا آمد. مجتبی با برادرش احمد که از راهنمایان معروف گردشگری کشور است از نوجوانی به کوه می‌رفت و خیلی زود به سنگنوردی و کوهنوردی فنی روی آورد. او بعد از دیپلم در رشته هنر ادامه تحصیل داد؛ اما همزمان با امدادرسانی در کوهستان و همین طور کار در ارتفاع آشنا شد و علاقه اصلی خود را در آنجا یافت. به همین خاطر کار در آتش‌نشانی را به‌عنوان شغل اصلی انتخاب کرد. مجتبی در سال ۱۳۸۹ به عضویت باشگاه کوهنوردان آرش درآمد و در کنار کوهنوردان فنی و مجرب این گروه برنامههای شاخصی را اجرا کرد.
مجتبی جراهی
pic۱
مجتبی جراهی اول خرداد 1365 به دنیا آمد. مجتبی با برادرش احمد که از راهنمایان معروف گردشگری کشور است از نوجوانی به کوه می‌رفت و خیلی زود به سنگنوردی و کوهنوردی فنی روی آورد. او بعد از دیپلم در رشته هنر ادامه تحصیل داد؛ اما همزمان با امدادرسانی در کوهستان و همین طور کار در ارتفاع آشنا شد و علاقه اصلی خود را در آنجا یافت. به همین خاطر کار در آتش‌نشانی را به‌عنوان شغل اصلی انتخاب کرد. مجتبی در سال 1389 به عضویت باشگاه کوهنوردان آرش درآمد و در کنار کوهنوردان فنی و مجرب این گروه برنامههای شاخصی را اجرا کرد. برنامههایی همچون صعود زمستانی دماوند از یال کلبزان، صعود یخچال‌های کسری، شمال سبلان، سیوله دماوند و صعود دیواره علم کوه. مجتبی همچنین در برنامههای متعدد امداد و نجات در دماوند و دیگر قلل بلند ایران حضوری اساسی داشت و حتی در روزهای استراحت نیز درصورت بروز حادثهای در کوهستان به‌صورت داوطلبانه اقدام به کمک‌رسانی و همکاری میکرد. او همچنین در کنار کوهنوردی، غواصی را نیز فرا گرفته و عضو گروه ویژه جست‌وجو و نجات غواصی آتش‌نشانی شد.مجتبی در فروردین 1390 همراه با دیگر کوهنوردان تیم برودپیک باشگاه آرش در دوره آموزشی که دنیس اوروبکو، کوهنورد مشهور قزاق برای اعضای این تیم در قزاقستان گذاشته بود، شرکت کرد و در خرداد ماه همان سال، در دومین برنامه گشایش مسیر ایرانیان بر برودپیک حضور یافت. مجتبی در آن برنامه همراه با آیدین بزرگی و افشین سعدی توانستند 300 متر مسیر جدید در ارتفاع 7000 متری این کوه گشایش کنند. او در خرداد ماه 1392 نیز مجددا در سومین تلاش تیم باشگاه آرش بر برودپیک حضور یافت. عصر روز 25 تیرماه 1392، مجتبی در تماس تلفنی که با برادر و همنوردش احمد در تهران گرفت خبر صعود قله برودپیک را از مسیر جدید به جهان مخابره کرد و این آخرین باری بود که در این سوی جهان، صدای او شنیده میشد.
آیدین بزرگی
pic۲
آیدین بزرگی در 22 فروردین ماه 1368 در محله نارمک تهران متولد شد. در 10 سالگی به ورزش کونگ‌فوتوآ روی آورد و خیلی زود موفق به کسب کمربند خط (2) آتادو شد و این شاید نقطهای بود که علاقه به ورزش در او شکل گرفت. او در 12 سالگی در رشته مایانا به مقام سوم دست یافت و در 16 سالگی هم کمربند سبز کونگ‌فوتوآ را از آن خود کرد، اما اتفاق دیگری که در زندگی آیدین افتاد آشنایی او با حسن نجاریان کوهنورد نام آشنای کشورمان بود؛ نتیجه این آشنایی، صعود او به قله دماوند در سن 15 سالگی بود و با این صعود آیدین، با دنیای کوهنوردی آشنا شد.آیدین در بدو ورود به دانشگاه به انجمن کوهنوردی آنجا پیوست، اما خیلی زود سقف آن را برای رشد خود کوتاه دید و به باشگاه کوهنوردان آرش رفت و در آنجا عضو شد.آیدین دوران حرفهای کوهنوردی خود را در آرش و در کنار باتجربه‌ترین کوهنوردان ایران آغاز کرد. آیدین در سال‌های نه چندان طولانی حضورش در آرش توانست تمامی یخچال‌های معروف ایران، مسیرهای مختلفی در دیواره علم‌کوه و بیستون را به صورت گروهی یا انفرادی صعود کند. آیدین در زمستان 1391 نخستین پیمایش زمستانه خط‌الرأس پسنده کوه تا خراسان شمالی را با پویا کیوان به انجام رسانید، البته کوهنوردی حرفهای هیچ وقت آیدین را به ادامه تحصیلاتش بیتوجه نکرد و او توانست در امتحان کارشناسی ارشد در رشته اقتصاد موفق به کسب رتبه 11 کنکور سراسری شود. آیدین در سال 88، با وجود اینکه 19 سال بیشتر نداشت به برنامه گشایش مسیر ایران بر برودپیک پیوست و در آن برنامه قابلیت‌های بالای خود را به سرپرستان نشان داد. به همین خاطر در 2 برنامه بعدی در سال‌های 90 و 92 به‌عنوان عضو اصلی صعود در برنامه جای گرفت.آیدین پس از صعود تاریخی برودپیک در روز 25 تیرماه 1392 و در روزهای بعد که دچار حادثه شدند و نتوانستند به پایین برگردند، مدام با کسانی که در تهران یا در منطقه سعی داشتند امدادی را سامان دهند در تماس بود و تاکید داشت بدون همنوردانش به پایین برنمیگردد. او آخرین بار در غروب روز 30 تیرماه با تلفن ماهوارهای که در دست داشت با کیومرث بابازاده در تهران تماس گرفت و با آرامشی بی‌نظیر گفت که دارد به تنهایی برای فرود تلاش میکند، فرودی که هیچگاه به پایین منتهی نشد.
پویا کیوان
pic۳
پویا کیوان در 4 مهر ماه 1368 در قائمشهر به‌دنیا آمد. او دومین و فرزند کوچکتر خانواده بود. پویا کلاس اول را در دبستان ارشاد محمود آباد گذراند و برای سال دوم به همراه خانوادهاش به تهران آمد. پویا در دوره راهنمایی با پدرش به کوه می‌رفت و در زمستان در شمشک و دیزین اسکی آموزش میدید.اولین کوهپیمایی مستقل پویا با دوستانش در هنرستان شروع شد. او بعد از قبولی دانشگاه به باشگاه کوهنوردی دماوند رفت و دوره‌های کوهنوردی را یکی بعد از دیگری گذراند. سال 90 پویا در اردوهای هیمالیانوردی هیات استان تهران پذیرفته شد و به صعود قله پاسوپیک در قراقوروم پاکستان رفت. صعودی که در آن به گفته سرپرستان، بیشتر بار فنی کار بر دوش پویا بود. او در دوران کوتاه کوهنوردیاش توانست برنامههای دشوار زمستانی را همچون پیمایش خطالراسهای دو برار، پسنده کوه به خراسان، یخچال سبلان و ... را اجرا کند.
او همچنین مسیرهای مختلفی را بر دیوارههای علم‌کوه، فیروزکوه، سرسل سمنان، اخلمد مشهد، پلیس راه اصفهان و ... صعود کرد. پویا در بین دوستانش به آرامش و خوشرویی و صورتی همیشه خندان مشهور بود. حتی اگر بدترین اتفاق‌ها هم میافتاد که دیگران عصبانی یا ناراحت میشدند او باز بیاختیار میخندید. به قول رامین شجاعی فقط زمانی میشد جدیت را در چهره پویا دید که داشت از مسیرهای کوهنوردی حرف میزد و بلافاصله بعد از حرفش دوباره آن خندههای بیپایانش بازمیگشت. پس از صعودی که در زمستان ۱۳۹۱ پویا و آیدین بر خط الراس پسنده کوه به خراسان داشتند، دوستی نزدیکی بین آن دو آغاز شد. چند هفته قبل از اعزام تیم برودپیک، همنوردان پویا در باشگاه کوهنوردی دماوند، به تجلیل از آن صعود شاخص یک حلقه طناب کوهنوردی به پویا و آیدین هدیه کردند؛ هدیهای که قابل تقسیم نبود و کنایهای بود از اینکه این دو استعداد برجسته کوهنوردی ایران نباید هیچگاه از هم جدا شوند؛ کنایهای که دو ماه بعد در بلندای برودپیک به واقعیت پیوست!
pic۱
مجتبی جراهی اول خرداد 1365 به دنیا آمد. مجتبی با برادرش احمد که از راهنمایان معروف گردشگری کشور است از نوجوانی به کوه می‌رفت و خیلی زود به سنگنوردی و کوهنوردی فنی روی آورد. او بعد از دیپلم در رشته هنر ادامه تحصیل داد؛ اما همزمان با امدادرسانی در کوهستان و همین طور کار در ارتفاع آشنا شد و علاقه اصلی خود را در آنجا یافت. به همین خاطر کار در آتش‌نشانی را به‌عنوان شغل اصلی انتخاب کرد. مجتبی در سال 1389 به عضویت باشگاه کوهنوردان آرش درآمد و در کنار کوهنوردان فنی و مجرب این گروه برنامههای شاخصی را اجرا کرد. برنامههایی همچون صعود زمستانی دماوند از یال کلبزان، صعود یخچال‌های کسری، شمال سبلان، سیوله دماوند و صعود دیواره علم کوه. مجتبی همچنین در برنامههای متعدد امداد و نجات در دماوند و دیگر قلل بلند ایران حضوری اساسی داشت و حتی در روزهای استراحت نیز درصورت بروز حادثهای در کوهستان به‌صورت داوطلبانه اقدام به کمک‌رسانی و همکاری میکرد. او همچنین در کنار کوهنوردی، غواصی را نیز فرا گرفته و عضو گروه ویژه جست‌وجو و نجات غواصی آتش‌نشانی شد.مجتبی در فروردین 1390 همراه با دیگر کوهنوردان تیم برودپیک باشگاه آرش در دوره آموزشی که دنیس اوروبکو، کوهنورد مشهور قزاق برای اعضای این تیم در قزاقستان گذاشته بود، شرکت کرد و در خرداد ماه همان سال، در دومین برنامه گشایش مسیر ایرانیان بر برودپیک حضور یافت. مجتبی در آن برنامه همراه با آیدین بزرگی و افشین سعدی توانستند 300 متر مسیر جدید در ارتفاع 7000 متری این کوه گشایش کنند. او در خرداد ماه 1392 نیز مجددا در سومین تلاش تیم باشگاه آرش بر برودپیک حضور یافت. عصر روز 25 تیرماه 1392، مجتبی در تماس تلفنی که با برادر و همنوردش احمد در تهران گرفت خبر صعود قله برودپیک را از مسیر جدید به جهان مخابره کرد و این آخرین باری بود که در این سوی جهان، صدای او شنیده میشد.
آیدین بزرگی
pic۲
آیدین بزرگی در 22 فروردین ماه 1368 در محله نارمک تهران متولد شد. در 10 سالگی به ورزش کونگ‌فوتوآ روی آورد و خیلی زود موفق به کسب کمربند خط (2) آتادو شد و این شاید نقطهای بود که علاقه به ورزش در او شکل گرفت. او در 12 سالگی در رشته مایانا به مقام سوم دست یافت و در 16 سالگی هم کمربند سبز کونگ‌فوتوآ را از آن خود کرد، اما اتفاق دیگری که در زندگی آیدین افتاد آشنایی او با حسن نجاریان کوهنورد نام آشنای کشورمان بود؛ نتیجه این آشنایی، صعود او به قله دماوند در سن 15 سالگی بود و با این صعود آیدین، با دنیای کوهنوردی آشنا شد.آیدین در بدو ورود به دانشگاه به انجمن کوهنوردی آنجا پیوست، اما خیلی زود سقف آن را برای رشد خود کوتاه دید و به باشگاه کوهنوردان آرش رفت و در آنجا عضو شد.آیدین دوران حرفهای کوهنوردی خود را در آرش و در کنار باتجربه‌ترین کوهنوردان ایران آغاز کرد. آیدین در سال‌های نه چندان طولانی حضورش در آرش توانست تمامی یخچال‌های معروف ایران، مسیرهای مختلفی در دیواره علم‌کوه و بیستون را به صورت گروهی یا انفرادی صعود کند. آیدین در زمستان 1391 نخستین پیمایش زمستانه خط‌الرأس پسنده کوه تا خراسان شمالی را با پویا کیوان به انجام رسانید، البته کوهنوردی حرفهای هیچ وقت آیدین را به ادامه تحصیلاتش بیتوجه نکرد و او توانست در امتحان کارشناسی ارشد در رشته اقتصاد موفق به کسب رتبه 11 کنکور سراسری شود. آیدین در سال 88، با وجود اینکه 19 سال بیشتر نداشت به برنامه گشایش مسیر ایران بر برودپیک پیوست و در آن برنامه قابلیت‌های بالای خود را به سرپرستان نشان داد. به همین خاطر در 2 برنامه بعدی در سال‌های 90 و 92 به‌عنوان عضو اصلی صعود در برنامه جای گرفت.آیدین پس از صعود تاریخی برودپیک در روز 25 تیرماه 1392 و در روزهای بعد که دچار حادثه شدند و نتوانستند به پایین برگردند، مدام با کسانی که در تهران یا در منطقه سعی داشتند امدادی را سامان دهند در تماس بود و تاکید داشت بدون همنوردانش به پایین برنمیگردد. او آخرین بار در غروب روز 30 تیرماه با تلفن ماهوارهای که در دست داشت با کیومرث بابازاده در تهران تماس گرفت و با آرامشی بی‌نظیر گفت که دارد به تنهایی برای فرود تلاش میکند، فرودی که هیچگاه به پایین منتهی نشد.
پویا کیوان
pic۳
پویا کیوان در 4 مهر ماه 1368 در قائمشهر به‌دنیا آمد. او دومین و فرزند کوچکتر خانواده بود. پویا کلاس اول را در دبستان ارشاد محمود آباد گذراند و برای سال دوم به همراه خانوادهاش به تهران آمد. پویا در دوره راهنمایی با پدرش به کوه می‌رفت و در زمستان در شمشک و دیزین اسکی آموزش میدید.اولین کوهپیمایی مستقل پویا با دوستانش در هنرستان شروع شد. او بعد از قبولی دانشگاه به باشگاه کوهنوردی دماوند رفت و دوره‌های کوهنوردی را یکی بعد از دیگری گذراند. سال 90 پویا در اردوهای هیمالیانوردی هیات استان تهران پذیرفته شد و به صعود قله پاسوپیک در قراقوروم پاکستان رفت. صعودی که در آن به گفته سرپرستان، بیشتر بار فنی کار بر دوش پویا بود. او در دوران کوتاه کوهنوردیاش توانست برنامههای دشوار زمستانی را همچون پیمایش خطالراسهای دو برار، پسنده کوه به خراسان، یخچال سبلان و ... را اجرا کند.
او همچنین مسیرهای مختلفی را بر دیوارههای علم‌کوه، فیروزکوه، سرسل سمنان، اخلمد مشهد، پلیس راه اصفهان و ... صعود کرد. پویا در بین دوستانش به آرامش و خوشرویی و صورتی همیشه خندان مشهور بود. حتی اگر بدترین اتفاق‌ها هم میافتاد که دیگران عصبانی یا ناراحت میشدند او باز بیاختیار میخندید. به قول رامین شجاعی فقط زمانی میشد جدیت را در چهره پویا دید که داشت از مسیرهای کوهنوردی حرف میزد و بلافاصله بعد از حرفش دوباره آن خندههای بیپایانش بازمیگشت. پس از صعودی که در زمستان ۱۳۹۱ پویا و آیدین بر خط الراس پسنده کوه به خراسان داشتند، دوستی نزدیکی بین آن دو آغاز شد. چند هفته قبل از اعزام تیم برودپیک، همنوردان پویا در باشگاه کوهنوردی دماوند، به تجلیل از آن صعود شاخص یک حلقه طناب کوهنوردی به پویا و آیدین هدیه کردند؛ هدیهای که قابل تقسیم نبود و کنایهای بود از اینکه این دو استعداد برجسته کوهنوردی ایران نباید هیچگاه از هم جدا شوند؛ کنایهای که دو ماه بعد در بلندای برودپیک به واقعیت پیوست!
ارسال نظر