مناظرات انتخاباتی در کانادا

بحث مناظرات تلویزیونی در دموکراسی‌های پیشرفته سابقه‌ای دارد که تقریبا به نیم قرن می‌رسد. کانادا یکی از چنین سرزمین‌هایی است که از سال ۱۹۶۸ دست به برگزاری مناظرات تلویزیونی بین کاندیداهای مختلف زد. این در حالی است که در مقایسه با این کشور، آلمان (منظور آلمان غربی است) این روند را از سال ۱۹۷۲ و استرالیا این کار را از سال ۱۹۸۴ آغاز کردند. با این حال این مناظرات به‌طور یکپارچه و متوالی انجام نشدند و در برخی موارد در دو نوبت در دهه ۱۹۷۰ میلادی برگزار نشدند.

نخستین دوره‌ای که این مناظره‌ها بین رهبران کانادایی پخش شد، ۹ ژوئن ۱۹۶۸ بود. این مناظره بین رهبر لیبرال‌ها و نخست‌وزیر وقت «پیر ترودو» (که پدر نخست‌وزیر کنونی کانادا جاستین ترودو است) و رابرت استنفیلد، رهبر حزب محافظه‌کار مترقی، تام داگلاس رهبر حزب دموکراتیک نوین و رئال کائوته از یک حزب فرانسوی برگزار شد. پیر ترودو که در این مناظرات عملکرد خوبی نیز داشت و به دو زبان انگلیسی و فرانسه با رقیبانش مناظره می‌کرد، توانست پیروز انتخابات ۱۹۶۸ در این کشور شود و مقام خود را حفظ کند. در مناظره بعدی که پس از ۱۱ سال غیبت مناظرات تلویزیونی دوباره با حضور این رسانه موثر در انتخابات در سال ۱۹۷۹ برگزار شد، یک مناظره تلویزیونی در اتاوا انجام و از طریق شبکه‌های تلویزیونی مختلف در سراسر کانادا پخش شد. این مناظره بین ۳ رقیب اصلی برگزار می‌شد که عبارت بودند از: رهبر لیبرال‌ و نخست‌وزیر وقت، پیر ترودو، رهبر حزب محافظه‌کار مترقی جو کلارک و رهبر حزب دموکراتیک نوین اد برونبنت. این مناظره در ۱۳ ماه مه سال ۱۹۷۹ انجام شد. در نهایت جو کلارک توانست در انتخابات این سال به پیروزی برسد.

دور بعدی این مناظرات در سال ۱۹۸۴ صورت گرفت. رهبرانی که در این دوره شرکت کرده بودند نیز عبارت بودند از رهبر حزب لیبرال جان ترنر، رهبر حزب محافظه‌کار مترقی برایان مولرونی و اد برونبنت رهبر حزب دموکراتیک نوین. یکی دیگر از مباحث مربوط به رهبران که در این مناظرات تلویزیونی مطرح شد، مربوط به مساله زنان بود. در پایان این دوره انتخابات نیز برایان مولرونی به پیروزی رسید و تا سال ۱۹۹۳ در قدرت بود. وی توانست در مناظرات سال ۱۹۸۸ نیز که بین رهبران حزب محافظه‌کار مترقی، لیبرال و حزب دموکراتیک نوین برگزار شد، پیروز شود.

ادامه مناظرات و رای‌گیری در سال ۱۹۹۳ نیز منجر به پیروزی ژان کرسیان رهبر حزب لیبرال شد. وی در جدال با رهبران محافظه‌کار مترقی و حزب دموکراتیک نوین توانست برتری خود را حفظ کرده و تا سال ۲۰۰۳ قدرت را در دست داشته باشد. پل مارتین دیگر رهبری بود که در سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ قدرت را از حزب لیبرال در دست داشت و پس از وی نیز استیون هارپر به قدرت دست یافت. در آخرین دوره‌ای که رقابت‌های انتخاباتی برگزار شد، در سال ۲۰۱۵ جاستین ترودو از حزب لیبرال توانست پیروز شود. در مناظرات تلویزیونی که در این سال برگزار شد، حزب دموکراتیک نوین با برگزاری تمام مناظراتی که نخست‌وزیر در آن حاضر باشد موافقت کرد. با این حال، حزب محافظه‌کاران با نحوه برگزاری این مناظرات تلویزیونی مشکل داشت و معتقد بود باید در آن تغییراتی به وقوع بپیوندد. جاستین ترودو از حزب لیبرال نیز تایید کرد که در مناظرات شرکت خواهد کرد. البته در برخی از مناظرات نمایندگان برخی احزاب شرکت نکردند.

مناظرات کانادا در 5 پرده

رهبران احزاب کانادایی در سال ۲۰۱۵ در ۵ برنامه مختلف به مناظره با یکدیگر پرداختند که گستره وسیعی از ابعاد مختلف را در بر می‌گرفت. مناظره نخست در شهر تورنتو و در تاریخ ۶ آگوست برگزار شد و در آن احزاب محافظه‌کار، حزب دموکراتیک نوین، لیبرال‌ها و سبزها شرکت داشتند. موضوع مناظره اول به صورت کلی پیرامون مسائل کشور بود. دومین مناظره بین کاندیداهای مختلف از احزاب محافظه‌کار، لیبرال و حزب دموکراتیک نوین در ۱۷ سپتامبر و در شهر کالگری برگزار شد و مساله اصلی آن پرداختن به مباحث اقتصادی مورد نظر کاندیداها بود. سومین مناظره که محور آن مجددا حول مسائل عمومی قرار داشت در ۲۴ سپتامبر و در شهر مونترآل برگزار شد که بیشترین مشارکت را از احزاب مختلف در پی داشت و حتی نمایندگان بلوک ایالت کبک نیز در آن شرکت داشتند. در بطن چهارمین مناظره رهبران کانادایی در انتخابات اخیر، سیاست خارجی مورد نظر هر کاندیدا قرار داشت. در این مناظره که در شهر تورنتو و روز ۲۸ سپتامبر برگزار شد، محافظه‌کاران، لیبرال‌ها و حزب دموکراتیک نوین شرکت داشتند. مناظره آخر یعنی پنجمین مناظره نیز پیرامون مسائل عمومی و کلی کشور مطرح شد. این دور از مناظره که در شهر مونترآل کانادا برگزار می‌شد نیز با بیشترین استقبال از سوی کاندیداهای مختلف روبه‌رو شد و در تاریخ ۲ اکتبر خاتمه یافت.