سالی چند روز روزه گرفتن و گاهی در یک ماه یک یا چند روز را انتخاب کردن، مدت روزه داری است که امروز جهانیان هر کدام به نحوی آن را پذیرفته‌اند.
به گزارش اطلاع‌رسانی نظام پرستاری، در بین مسلمانان روزه واجب هر ساله در انحصار ماه رمضان است که تقریبا سی روز می‌شود. بندیکت (Benedict) دانشمند فیزیولوژی یک دوره روزه را سی و یک‌روز دانسته و می‌گوید: «در این مدت در ترکیب خون هیچ‌گونه اختلالی به وجود نمی‌آید و آن نوری که در بعضی از روزه داران دیده می‌شود یک حالت جوانی و نشاطی است که برای روزه‌داران رخ می‌دهد. دکتر ژان فروموزان (Jean Fromosan) می‌گوید: ذخایر کلیکوژن کبدی و پروتئین خون و ذخیره چربی که در مردان ۳۰ درصد و در زنان ۲۰ درصد است برای یک ماه بدن کافی است. دکتر الکسیس کارل، درباره روزه مطالبی دارد تا آنجا که می‌گوید با روزه داری قند خون در کبد کاهش می‌یابد و چربی‌هایی که در زیر پوست ذخیره شده‌اند و پروتئین‌های عضلات و غدد و سلول‌های کبدی آزاد می‌شوند و به صرف تغذیه می‌رسند و این موضوع با این سخن ژان فروموزان که بعضی عناصر ذخیره‌ای بدن برای سی روز کافی است در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند تا نتیجه بگیریم که ظرف مدت یک ماه روزه‌داری آدمی دارنده یک بدن تازه تعمیر و آزاد شده از قید و بند سموم و کهنه‌ها می‌شود. به علاوه نباید اثر فاصله هلال تا محاق ماه را که قریب ۳۰ روز می‌شود فراموش کرد یعنی گردش آسمان نیز مدت روزه‌داری را سی روز اعلام داشته است. کسانی دیگر نیز از متخصصان هستند که ذخایر بدنی را برای سی روز روزه داری مناسب و کافی دانسته اند و می‌دانیم اولین روز پس از ماه روزه یعنی روز اول شوال را نمی‌توان روزه گرفت و آن را حرام شمرده‌اند، این مساله برای یکنواخت بودن مسلمانان و تشویق آنها است در اینکه باید هماهنگ و در یک صف بوده و برای حفظ حدود و ثغور دستورات اسلامی کوشا باشند.