بافت‌های تاریخی به محدوده‌هایی از شهر اطلاق می‌شوند که منعکس کننده ارزش‌های فرهنگی - تاریخی شهر بوده، از تعامل انسان و محیط پیرامون در طول تاریخ شکل گرفته و دربردارنده ثروت‌های فرهنگی، میراث تاریخی - معنوی و طبیعی شهر هستند. این محدوده‌ها در حال حاضر به دلیل گسترش ناموزون و شتاب زده شهرها، نقش و کارکرد اصلی خود را از دست داده، با افت منزلت اجتماعی - مکانی و اقتصادی روبه‌رو شده و با مسائلی چون فقر شهری، بحران هویت و تاب‌آوری پایین، دست و پنجه نرم می‌کنند. بهسازی این محدوده‌ها، فرآیندی بطئی و یکپارچه است که باید با اتکا بر مشارکت سازمان‌های ذیربط و با استفاده از برنامه‌های جامع و مستمر به پیش رود. نقطه آغاز این برنامه‌ها را می‌توان بهسازی عرصه‌های همگانی ارزشمند واقع بر روی استخوان‌بندی این بافت‌ها و ابنیه تاریخی مرتبط با این عرصه‌ها دانست؛ عرصه‌هایی که نقش موثری بر حیات اجتماعی چند نسل از مردمان شهر داشته‌اند و ارتقای کیفیت آنها با همراهی دانش محلی و کارشناسی، می‌تواند سرزندگی دوباره را به این عرصه‌ها و در نهایت به محدوده‌های تاریخی بازگرداند.