گفت‌وگو با شهرداد روحانی به بهانه برگزاری جشنواره موسیقی فجر
دوست دارم مرا به‌عنوان آهنگساز بشناسند تا رهبر ارکستر
شاید کمتر کسی انتظارش را داشت که شهرداد روحانی در جشنواره موسیقی فجر شرکت کند. خیلی‌ها وقتی نام شما به‌عنوان رهبر ارکستر در میان جدول اجراهای جشنواره دیدند، شگفت زده شدند، خود شما در این باره نظرتان چه بود؟
من قبل از هر چیز یک ایرانی هستم و همانطور که می‌بینید با شما به زبان فارسی حرف می‌زنم. اما فقط زبان من ایرانی نیست. چهره ام، روحیاتم و هویتم از این کشور است؛ بنابراین شاید نتوان دلیلی پیدا کرد که به‌عنوان یک موسیقیدان در مهم‌ترین رویداد موسیقایی کشور حاضر نباشم. البته همانطور که قبلا هم گفته‌ام حضور من در جشنواره به این شکل پیش آمد که برای کاری شخصی به ایران آمده بودم. از سوی جشنواره با من تماس گرفته شد و از من خواستند که در جشنواره حضور داشته باشم. به‌عنوان عضوی از خانواده موسیقی احساس کردم که باید هر کاری در توانم است برای موسیقی ایران انجام دهم و به همین دلیل قبول کردم. در مراسم افتتاحیه جشنواره نیز قطعاتی را در قالب پیانونوازی اجرا کردم و نیز قرار شد در اجرای خود در جشنواره، رهبری ارکستر سازهای زهی را در مرکز همایش‌های برج میلاد بر عهده بگیرم. رپرتوار این اجرا شامل بخشی از کارهای خود من است؛ یعنی علاوه بر رهبر این ارکستر، آهنگساز آن نیز هستم. البته در کنار قطعات خود، یکسری موسیقی کلاسیک نیز انتخاب کردم که اجرا شد؛ اما آنچه برای خودم مهم است اینکه قطعاتی از خودم را اجرا می‌کنم، چراکه دوست دارم مردم من را به‌عنوان آهنگساز بشناسند تا رهبر ارکستر.
بسیاری از کارشناسان معتقد بودند که این دوره از جشنواره با همه دوره‌های قبلی تفاوت‌های بنیادینی داشته است. بسیاری از هنرمندان و اهالی موسیقی نیز این موضوع را تایید کرده‌اند. نظر شما در این باره چیست؟
خب من دوره‌های گذشته موسیقی فجر را چنان که باید و شاید نتوانسته‌ام دنبال کنم. یعنی نه فرصت پیش آمده بود و نه اینکه معمولا مسوولان برگزاری از من دعوت کرده بودند؛ بنابراین نمی‌توانم مقایسه خوبی برای شما ارائه کنم، اما درباره وضعیت جشنواره باید بگویم که یکی از کاستی‌های آن نبود سالن مناسب برای اجرا است. هرکدام از سالن‌های ما نکات مثبت و منفی خودشان را دارند و هیچ‌کدام شرایط ایده‌آل را برای اجرا ندارند. سالن وحدت از لحاظ سیستم صدا بهترین سالن ما است اما از لحاظ ظرفیت می‌تواند پذیرای ۲۰۰ نفر باشد. مرکز همایش‌های برج میلاد یعنی جایی که کنسرت من در آن اجرا شد، ظرفیت ۱۸۰۰ نفری دارد و این برای من خیلی خوب است که جمعیت بیشتری بتوانند پای اجرای من بنشینند، اما از لحاظ صدایی کیفیت مناسبی به‌خصوص برای اجرای ارکستری ندارد. امیدوارم روزی سالن‌ها و یا حداقل سالنی داشته باشیم که از همه جهات برای اجرای یک کنسرت باکیفیت شرایط مطلوبی داشته باشد.
درباره گروه‌های حاضر در جشنواره نظری ندارید؟
خیلی در اجراها حضور نداشته‌ام اما این را می‌دانم که گروه‌های موسیقی در ایران خیلی زیاد تمرین می‌کنند و فعالیت‌های زیادی دارند و امیدوارم محیط‌های مناسبی برای فعالیت آنها وجود داشته باشد. موسیقی ایرانی به ویژه موسیقی ارکسترال در ایران مخاطبان و هواداران زیادی دارد. این موضوع باعث شده است تا گروه‌های فعال در این نوع موسیقی‌ها نیز فعالیت بیشتری داشته باشند و قطعا کارهای مناسبی هم ارائه کنند. چنان که در اهدای جوایز دیدیم در بخش موسیقی کلاسیک آلبوم‌های قابل‌توجهی به بازار عرضه شده است. این یعنی مخاطب ایرانی موسیقی کلاسیک به قدری هست که گروه‌هایی بخواهند برایشان آلبوم تهیه کنند. ضمن اینکه باید بدانید موسیقی کلاسیک در ایران یک موسیقی نوپا نیست. حتی بسیاری از خوانندگان سنتی‌خوان و بزرگ ایران مثل شجریان، ناظری و ... با گروه‌های ارکستر سمفونیک نیز اجرا داشته‌اند و ایرانیان از سال‌های دور با این نوع موسیقی آشنا هستند. در جشنواره هم تا جایی که من اطلاع دارم، هم استقبال مردم خوب بوده و هم اینکه گروه‌ها توانسته‌اند آثار قابل‌توجهی به جشنواره ارائه کنند.
ارسال نظر