با کودکان بهانه‌گیر چگونه کنار بیاییم
تربیت کودکان کار دشواری است. به‌طور مثال پسر بچه‌ای را مجسم کنید که وسط یک فروشگاه شلوغ شروع به پرخاشگری می‌کند و جسورانه به والدینش پاسخ می‌دهد. در چنین مواقعی حتی والدینی که خیلی در مورد تربیت فرزندشان به خود اطمینان دارند نیز مایوس و دلسرد می‌شوند و به دنبال روش و کلمات مناسبی می‌گردند تا کودک خود را آرام کنند. به شما اطمینان می‌دهم که با استفاده از پاره‌ای روش‌ها می‌توانید در شرایطی که فرزندتان بدرفتاری می‌کند خونسردی خود را حفظ کنید و شیوه‌ای مناسب در پیش گیرید.
بهانه‌گیری و نق‌نق کردن
بهانه‌گیری معمولا در بین خردسالان، به‌ویژه قبل از اینکه بتوانند به خوبی صحبت کنند، رایج است. این کار یکی از معدود راه‌هایی است که توسط آن می‌توانند نارضایتی و خشم خود را از آنچه نمی‌توانند به دست آورند ابراز کنند. هر قدر هم که این مساله ناراحت‌کننده باشد، والدین باید بدانند که علت بهانه‌گیری کودکشان فقط دیدن عکس‌العمل از جانب آنها نیست (گرچه علت اصلی آن همین است )ولی حتی کودکان دبستانی هم وقتی که به مقصودشان نمی‌رسند با بهانه‌گیری، احساسات درونی خود را آشکار می‌کنند و در نتیجه آرامش می‌یابند.
چگونه با آن کنار بیایید
وقتی کودک خردسال شما شروع به بهانه‌گیری و نق‌نق کرد، از او بخواهید که به صورت‌های مختلف ابتدا در گوشی، بعد به آهستگی و سپس خیلی بلند و... چیزی را که می‌گوید، تکرار کند.
این روش درست مثل یک بازی توجه او را جلب خواهد کرد و بهانه‌گیری را فراموش خواهد کرد. در مورد کودک دبستانی خود می‌توانید از چند روش کلی استفاده کنید. به محض اینکه شروع به بهانه‌گیری کرد، حرف او را قطع کنید و به آرامی بگویید: «داری نق نق و بهانه‌گیری می‌کنی و من گوش نمی‌کنم، پس بهتر است که آرام و شمرده صحبت کنی.» اگر باز هم ادامه داد، دوباره درخواست خود را تکرار کنید. اگر شیوه گفتار خود را تغییر داد با بیان جمله‌ای او را تشویق کنید.
می‌توانید بگویید: «وقتی بدون نق نق کردن بگویی که چه می‌خواهی، بیشتر دوستت خواهم داشت.» اگر در چنین مواقعی عصبانی می‌شوید، هیجان صدای خود را فرو ببرید و فراموش کنید که چقدر دلتان می‌خواهد فریاد بزنید.
به خاطر بسپارید که با مهار عکس‌العمل خود می‌توانید ارتباط بهتری با فرزندتان برقرار کنید. بعد به او بگویید که می‌دانید دلیل ناراحتی اش چیست و از این طریق با او به توافق برسید. به‌عنوان مثال فرض کنید چون به فرزندتان اجازه نداده‌اید که قبل از نهار شیرینی بخورد، ناراحت شده است، پس شیرینی را در جایی قرار دهید که بتواند آن را ببیند و به او قول دهید که پس از خوردن غذا به او شیرینی می‌دهید.
اقدام پیشگیرانه
هنگامی که فرزندتان واضح و محکم صحبت می‌کند به او گوش دهید و تحسینش کنید. با این عمل به او یاد می‌دهید که اگر بدون بهانه‌گیری چیزی بخواهد زودتر آن را به دست خواهد آورد.
پرخاشگری
والدین گاهی به علت پرخاشگری فرزند خود عصبانی می‌شوند، نه فقط به این دلیل که اغلب در مکان‌های عمومی با بدخلقی کودک خود مواجه می‌شوند، بلکه به این سبب که احساس می‌کنند روی رفتار کودک خود و شرایط موجود کنترل ندارند. خوشبختانه کج خلقی‌های کودکان با رسیدن به سن مدرسه کاهش می‌یابد؛ زیرا می‌توانند راه‌حل‌های بهتری در مواجهه با شکست و ناکامی پیدا کنند.
قاطع و مهربان باشید
روش موثر برای از بین بردن پرخاشگری، آن است که از ابتدا آنرا مهار کنید. وقتی که در مقابل پرخاشگری کودک خود با خشم و عصبانیت عکس‌العمل نشان دهید، به‌طور غیر مستقیم به او می‌آموزید که عصبانیت وسیله کارسازی برای دست یافتن به اهداف است. در عوض می‌توانید بگویید: «وقتی از گریه کردن دست برداشتی در مورد آن با هم صحبت می‌کنیم و راه‌حلی می‌یابیم.» و به اتاق دیگری بروید. اگر فرزند شما خیلی کوچک است و نمی‌توانید او را تنها بگذارید، پیش او بمانید. اگر به طرف شما آمد، او را بغل کنید؛ ولی تا وقتی که آرام نشده چیزی را که می‌خواهد به او ندهید. خود را به‌کار دیگری مشغول کنید. به عنوان مثال مطالعه کنید. با این کار به او می‌فهمانید که تا آرام نشود نمی‌تواند توجه شما را جلب کند. اغلب پرخاشگری‌های بچه‌ها، اگر مخاطب مورد نظر حضور نداشته باشد، زودتر متوقف می‌شود. در صورتی که کودک شما در یک مکان عمومی شروع به بدخلقی و پرخاشگری کرد، بدون توجه به نگاه‌های مردم او را به گوشه‌ای خلوت ببرید و منتظر شوید تا آرام شود. به او بگویید: «اینجا پیش تو می‌مانم تا وقتی که آرام شوی و با هم صحبت کنیم.» اگر بعد از سه یا چهار دقیقه باز هم به فریاد و گریه خود ادامه داد، او را بردارید و از آن مکان خارج شوید.
اقدام پیشگیرانه
پرخاشگری‌ها همیشه قابل پیش‌بینی نیستند. کودکان به دلایل مختلفی این کار را انجام می‌دهند. به‌عنوان نمونه سه دلیل شروع پرخاشگری را
ذکر می‌کنیم:
هنگامی که کودک شما چیزی می‌خواهد، ولی نمی‌تواند آن را به دست آورد.
وقتی یادگیری انجام کاری برایش دشوار باشد.
وقتی که خسته شده باشد.
پس با اجتناب از عواملی که ممکن است به بهانه‌گیری منجر شود، می‌توانید از وقوع تنش جلوگیری کنید. اگر می‌بینید کودک خردسالتان می‌خواهد با پازلی که خواهر بزرگ‌ترش انجام می‌دهد بازی کند، یا به او در این بازی کمک کنید یا اینکه توجهش را به بازی دیگری که بیشتر مناسب سنش باشد، جلب کنید. از کودک خود انتظاری بیش از آنچه از عهده‌اش برمی‌آید، نداشته باشید. خردسالان به این دلیل که قدرت تحمل زیادی ندارند، نمی‌توانند خود را برای مدت طولانی سرگرم کنند. بنابراین کودک خردسال خود را در ساعات شلوغ روز و در صف‌های طولانی به فروشگاه یا بانک نبرید و اگر باید او را به جایی ببرید که می‌دانید معطل می‌شوید، برای سرگرمی او اسباب بازی و خوراکی
همراه ببرید.