موزائیک‌های خوش نقش کفپوش حیاط
با گذر زمان و به وجود آمدن مصالح و مواد جدید معمولا بعضی از مصالح و مواد به ندرت کاربرد خود را از دست می‌دهند و از چرخه تولید خارج می‌شوند، اما گاهی هم هر چقدر که انواع مختلفی از یک محصول تولید شود یا جایگزین‌هایی برای آن بیاید باز هم محصول قبلی جایگاه خود را دارد و همچنان مورد استفاده قرار می‌گیرد.
موزائیک یکی از این محصولات است که با وجود انواع کفپوش جدید در بازار هنوز جایگاه خود را حفظ کرده، هنوز هم موزائیک بهترین کفپوش برای حیاط خانه است و حتی با تولید مدل‌های متنوع و طرح‌های جدید آن بسیاری به استفاده از موزائیک به عنوان کفپوش داخلی هم علاقه دارند. موزائیک کاربردهای متفاوتی در ساختمان دارد، کفپوش اتاق‌ها، کفپوش حیاط، پوشش بام، پوشش سقف کاذب، پله و نما در سطوح قائم از موارد مصرف آن است. معمولا برای کفپوش اتاق‌ها از موزائیک‌های معمولی استفاده می‌شود؛ چرا که مقاومت خاصی مورد انتظار نیست و فقط باید مقاومت در برابر فشار مراحل تولید را داشته باشد؛ زیرا معمولا به وسیله پارکت یا موکت روی آن پوشیده می‌شود، اما در مورد موزائیک‌های مصرفی در حیاط علاوه بر مقاومت سایشی و فشار باید در برابر تغییرات دما هم مقاوم باشند و تا کنون هم جایگزینی در ایران برای موزائیک‌های حیاطی مورد استفاده قرار نگرفته است. به علت سرعت بالای اجرای موزائیک، در پشت بام‌ها آن را جایگزین آسفالت می‌کنند و در واقع به عنوان حفاظی برای قیرگونی و عایق هم قرار می‌گیرد، ضمن اینکه از بام خانه به عنوان نشیمن تابستانی هم می‌توانید استفاده کنید، معمولا هم از موزائیک‌های صاف برای بام استفاده می‌شود. البته از این غافل نشویم که وزن موزائیک بسیار بیشتر از آسفالت است و باید در محاسبات ساختمانی به این نکته توجه شود. گاهی از موزائیک به عنوان پوشش پله استفاده می‌شود که امروزه به خاطر لبه تیز موزائیک و مقاومت کم آن در برابر سایش شدید کف و لبه پله‌ها کمتر از آن استفاده می‌شود؛ اما در قدیم موزائیک‌هایی با لبه گرد به شکل پله ریخته می‌شد که تولید آن تقریبا متوقف شده است. موزائیک‌هایی هم که در نما کاربرد دارند در ابعاد کوچک و سبک هستند و باید با چسبندگی مناسبی روی نما قرار گیرند، مقاومت این موزائیک‌ها باید به حدی باشد که در برابر عوامل جوی گوناگون دوام بیاورند. موزائیک در واقع نوعی بتن متراکم است که از طریق فشار پرسی یا از طریق لرزش به‌دست می‌آید و مواد تشکیل‌دهنده آن ماسه، سیمان، سنگ دانه، پودر سنگ و آب است. به طور کلی موزائیک دو سطح دارد، لایه رویی که نقش و طرح موزائیک را نشان می‌دهد و لایه زیرین که ضخامت بیشتری نسبت به لایه رویی دارد و نقش اصلی اش تحمل فشار وارده بر موزائیک است. موزائیک به دو روش تولید می‌شود، یکی روش پرسی است که با دستگاه پرس تراکم در آن ایجاد می‌کند و این فشار بسته به ابعاد و نوع سنگ دانه‌های به کار رفته متغیر است و حتما نیاز به ساب خوردن دارند. روش دیگر، روش ویبره‌ای است که در این مورد فشاری وجود ندارد و تراکم به کمک دستگاه لرزاننده ایجاد می‌شود و به خاطر سطح صافی که ایجاد می‌شود نیازی به ساب خوردن ندارند؛ اما نوعی از موزائیک‌های ویبره‌ای هستند که در آنها سنگ‌های تزئینی به کار می‌رود و عمل سایش هم روی آنها انجام می‌شود. نوع دیگری از موزائیک وجود دارد که بیشتر در کشورهای آلمان و ایتالیا تولید می‌شود ، تک لایه است و به علت وزن کم در ساختمان‌های چندین طبقه کاربرد دارد، این نوع موزائیک فاقد قسمت زیرین است و در آن سنگ دانه‌های بسیار ریز استفاده شده و به طور کلی روش تولید آن مانند موزائیک گرانیتی است. موزائیک‌های سیمانی هم آن دسته از موزائیک‌هایی است که فاقد سنگ دانه‌های تزئینی است و تنها دارای شیار و طرح‌های ساده هستند. موزائیک‌ها معمولا در کارگاه‌های کوچک تولید می‌شوند؛ اما گاهی هم زمینه تولید گسترده می‌شود و کارخانه‌های بزرگ و به نامی هم در این صنعت وجود دارند.
مقاومت موزائیک
مقاومت موزائیک اهمیت بسیار زیادی دارد، وقتی موزائیک به زیر دستگاه ساب می‌رود باید تنش زیادی را تحمل کند و اگر این فشار را تحمل کند مقاومت آن قابل قبول است که امروزه با دستگاه‌های پیشرفته نواقص تا حد بسیار زیادی کاهش یافته و مقاومت موزائیک بالا می‌رود. معیار بررسی کیفیت موزائیک مقاومت سایشی بتن رویه و مقاومت فشاری بتن زیرین است و آزمایش‌های مختلفی همچون برخورد و سایش گلوله‌های فولادی، چرخ غلتان سایش، دیسک گردنده، پاشیدن ساچمه و بالشتک‌های ساینده گردان برای تعیین مقاومت موزائیک وجود دارد. در صورتی که موزائیک پس از آزمایش ترک‌های زیادی در جداره‌اش باشد یا پس از ساب هنوز زبری در سطح آن باشد مقاومت مناسبی ندارد.