همه‌چیز برای فوتبال
مشحون: چه چیزی برای بسکتبال؟
او می‌گوید: علاقه ندارم از کم و کاستی‌ها بگویم چرا که کمبود همیشه بوده و هست اما، مهم این است که چگونه بتوانیم با آن کنار بیایم و از کاستی‌ها پلی برای پیشرفت بسازیم.
رییس فدراسیون بسکتبال در دل نگرانی‌های زیادی دارد اما، ترجیح می‌دهد بیشتر به روزهای خوب آینده فکر کند، از برنامه‌ریزی حرف بزند و البته از همکارانش در فدراسیون بسکتبال.
او می‌گوید: علاقه ندارم از کم و کاستی‌ها بگویم چرا که کمبود همیشه بوده و هست اما، مهم این است که چگونه بتوانیم با آن کنار بیایم و از کاستی‌ها پلی برای پیشرفت بسازیم. بدبیاری‌های تیم ملی بسکتبال از دیدگاه محمود مشحون بدشانسی معنا نمی‌دهد، چرا که معتقد است ما پیش از اینها باید فکر چنین روزهایی را می‌کردیم.
تشکیل سازمان لیگ هم ظرف سال‌های آینده برای رییس فدراسیون بسکتبال جدی‌تر می‌شود چرا که به اعتقاد او تحقق این امر زمان می‌خواهد که البته در حال سپری شدن است.
آقای مشحون دلایل بروز اتفاقات ناخوشایند از جمله مصدومیت بازیکنان پیش از اعزام به مسابقات جام‌ملت‌های آسیا چیست؟
من هر اتفاقی که می‌افتد یک حکمتی را درونش می‌بینم. ضمن این که بالاخره ورزش بسکتبال ورزش فیزیکی است و برخورد دائم در آن وجود دارد. البته چند فاکتور است که اگر اینها را به هم وصل بکنیم می‌توانیم نتیجه‌گیری کنیم که چرا این اتفاقات افتاده است. ولی آنچه که در این مقطع لازم است، خوب فکر کردن و تاسف نخوردن است؛ اما، هر آنچه که پیش آمده لازم بوده و به اعتقاد من برای آینده بسکتبال صددرصد این یک حکمت است. بالاخره ما کجا باید به نداشته‌هایمان برسیم؟ باید این اتفاقات بیافتد و موقعیت‌ها فراهم شود تا بشود یک کار اصولی و ریشه‌ای را انجام داد. ما در این برهه فهمیدیم که به چه چیزهایی نیاز داریم. اولین نیاز ما در هر پست داشتن حداقل دو یا سه دسته پشتوانه است که اگر دوباره چنین اتفاقی افتاد نگرانی وجود نداشته باشد. این یک هشدار بزرگ برای ورزش بسکتبال بود، هرچند در نهایت من هیچ چیز را نفی نمی‌کنم. عدالت این طور حکم کرده است که آنچه که واقعیت است ما هم عنوان کنیم و هم به نداشته‌هایمان توجه کنیم و برای بدست آوردن آن تلاش کنیم. البته نمی‌توانیم اسم این اتفاقات را بدشانسی بگذاریم. بدشانسی از دیدگاه من هیچ معنایی ندارد. به خصوص در ورزش. نهایت این شانس برای ما ۵درصد است، همین و بس. درست است که در قرعه‌کشی به بدترین گروه خوردیم اما، اگر می‌خواهیم قهرمان شویم، اگر می‌خواهیم سهمیه المپیک بگیریم باید تمام تیم‌های خوب را ببریم. اگر آنها بهتر از ما هستند پس ما چه سهمی می‌خواهیم. اگر ما ادعا داریم که در تراز آنها هستیم پس باید برویم و مبارزه کنیم و آن را ثابت کنیم. اگر بخواهیم اصولی، علمی و ریشه‌ای فکر کنیم نباید این موضوعات را بدشانسی قلمداد کنیم. چرا که باید پیش‌بینی چنین روزی را می‌کردیم. برای پرورش قهرمان و برای جلوگیری از اتفاق‌های ناخواسته، راه اضطراری پشتوانه سازی است. ما وقتی پشتوانه داشته باشیم نگرش دیگری نسبت به ورزش پیدا خواهیم کرد. وقتی پشتوانه داشته باشیم توجهمان معطوف به یک نقطه نخواهد شد. وقتی پشتوانه داشته باشیم در تمام لحظات و در تمام اتفاقات می‌توانیم خوب تصمیم بگیریم. می‌توانیم خوب جایگزین کنیم و البته خوب فکر کنیم.
به عنوان رییس فدراسیون بسکتبال چه تفاوت‌هایی را بین جام ملت‌های فوتبال آسیا با جام ملت‌های بسکتبال آسیا می‌بینید؟
من اگر بخواهم در رابطه با فوتبال جام ملت‌های آسیا صحبت کنم، ممکن است حمل بر تنگ نظری، حمل بر حسادت یا کوچک‌بینی شود. مردم ما همه چیز را خوب می‌بینند، ولی مردمانی که باید خوب تجزیه و تحلیل کنند جایشان خالی است. آنچه که در ورزش داریم اینها نیستند. آنچه در ورزش نداریم کم و کاستی‌هایی که به آن اشاره می‌شود، نیست. آن چیزی است که باید خیلی ریشه‌ای برای آن وقت گذاشته و تصمیم گرفته شود و یک سیستم منسجم نه بر اساس اتفاقات بلکه براساس امکانات و موقعیت‌ها برنامه ریزی کند تا آن چه که به نام جوانان برومند ایران است در میادین بین‌المللی مفت و ارزان فنا نشود. همه و همه کسانی که این بازی‌ها را دنبال می کردند به قدرت تیم ایران حسرت خوردند. بهترین تیمی که همه ورزشی‌ها به یاد دارند تیم ملی فوتبال بود که به مسابقات اعزام شد. حالا چرا این‌گونه شد، به مسائلی که اول گفتم برمی‌گردد. بسکتبال کجا و فوتبال کجا. این دو اصلا قابل مقایسه نیستند. ما مثل بچه‌های یتیم باید گوشه‌های یتیم خانه رشد کنیم اما، آنها بچه‌های بزرگ جامعه هستند با توانایی‌های بالا. ما جرات داخل شدن به موقعیت آنها را نداریم. برای این که جایگاهی برای بسکتبال در کنار ورزش‌های دیگر قائل نیستند. گله‌ای هم نداریم با هر چه که هست می‌سازیم. ولی غصه می‌خوریم و در خودمان می‌ریزیم. تا به امروز هم مطابق با توان‌مان کار کرده‌ایم، حالا مقایسه کنید دو جام را و هزینه‌هایی که برای فوتبال شد. موقعیت‌هایی که فوتبال داشت، امکاناتی که آنها داشتند، همه چیز برای فوتبال و حالا چه چیزی برای بسکتبال؟
آقای مشحون عملکرد «ترومن» و «اونیکا»، مربیان فعلی و پیشین تیم ملی بسکتبال را مقایسه می‌کنید؟
ترومن مرد بزرگی است. اونیکا هم مربی خیلی خوبی بود. همه مربیانی که به ایران آمده‌اند برای بسکتبال مفید بوده‌اند، نناد ترایکویچ، بوسنیاک، اونیکا، ترومن که بهترین آنها است. اما مهم قضیه اینجا است که ما باید خیلی خیلی ریشه‌ای‌تر روی این قضایا برنامه‌ریزی داشته باشیم. متاسفانه مسائل ما غالبا مقطعی است، بر اساس نیاز تصمیم می‌گیریم، براساس موقعیت حرکت می‌کنیم، براساس احتیاج فوری هر آنچه را که داریم بر روی دایره می‌ریزیم که اینها برای انجام یک کار اصولی به هیچ وجه جایز نیست. ما باید برای چند سال آینده برنامه داشته باشیم که البته ارائه کرده‌ایم. باید برای برنامه‌ریزی‌هایمان امکانات داشته باشیم. باید ترومن و امثال ترومن‌ها را در اختیار داشته باشیم و در کنارش مربیان خوب خودمان را که عاشق حرفه‌شان هستند، قرار دهیم، گرچه در حال حاضر همه چیز در هم شده است و نمی‌شود عاشق‌ها را پیدا کرد، کسی که همه چیزش را برای رشته مورد علاقه‌اش بگذارد. ورزش آدم عاشق می‌خواهد، ورزش کسانی را باید در دلش پرورش بدهد که عاشقان واقعی مملکت باشند. ورزش نخبگان دلسوز نیاز دارد.
برنامه‌های فدراسیون بسکتبال بعد از جام ملت‌های آسیا چیست؟
ما چه در ژاپن سهمیه المپیک را کسب کنیم و چه این اتفاق نیفتد، چه قهرمان شویم یا دوم و سوم برنامه‌هایمان را تنظیم کرده‌ایم. با همان رویه و با همان روش ادامه خواهیم داد. در حال حاضر پایگاه‌های قهرمانی را در هفده استان دایر کرده‌ایم. از اول تیر ماه مربیانشان را هم به استخدام فدراسیون درآورده‌ایم. بازیکنان‌شان انتخاب شده و سالن در اختیار مربیانشان است و در حال انجام کارهای ریشه‌ای و پایه‌ای هستند. بازی‌های لیگ دسته اول و سوپر لیگ را قرعه‌کشی کرده‌ایم تا مسابقات به ترتیب با شانزده و ده باشگاه که احتمال دوازده تیمی شدن آنها هم هست، برگزار شود. در این راه سه فاکتور مد نظر ما است. اول اخلاق و فرهنگ ورزش، دوم داشتن یک تیم فنی با توان بالا و سوم شرایط مناسب مالی است. اگر تیمی باشد که فاکتور اول و دوم را داشته باشد و در بخش سوم ضعیف باشد فدراسیون بسکتبال کمک خواهد کرد تا این تیم توان حضور در مسابقات را داشته باشد. چرا که به اعتقاد من ما نیاز مالی نداریم، ما نیاز فنی داریم. نیازهای ورزشی داریم. نیاز به پیدایش جوانان خوب در سطح کشور داریم و این بازی‌ها نمایانگر همه داشته‌های استان‌های کشور است. تیم ملی ب تشکیل شده و بسیار خوب و منظم زیر نظر آقایان صادق‌زاده و شاه علی کار می‌کند. این کار تیم ملی را به نحو مطلوب حمایت خواهد کرد تا یک تیم پرتوان پشت تیم ملی داشته باشیم و بازیکنان آن بتوانند بلافاصله بعد از هر مصدومیتی جایگزین شوند. به عنوان مثال اگر ما در حال حاضر در پست یک به جای پنج نفر پانزده نفر داشتیم، هیچ غصه‌ای نمی‌خوردیم، مثل مهره‌های شطرنج از مهره‌ای به جای مهره دیگر استفاده می‌کردیم اما، به هر حال دیری نمی‌گذرد که بسکتبال با همین روش در آینده دارای چندین و چند بازیکن در هر پست خواهد بود.
به عنوان رییس فدراسیون بسکبال سخت‌ترین بازی ایران در جام ملت‌ها را کدام بازی می‌دانید؟
به اعتقاد من سخت‌ترین بازی در مقابل تیم فیلیپین بود. فیلیپین تیمی منسجم در برابر ما بود که با سابقه دو یا سه بار قهرمانی جام‌ملت‌ها و همین‌طور استخدام چهار بازیکن آمریکایی شرایط متفاوتی نسبت به سایر حریفان داشت. ولی ما با همین دست خالی و با همین توانایی‌ها مقابل آنها قد‌علم کردیم. ما در بازی اول در برابر این تیم به هیچ وجه از پیش مساوی یا بازنده نبودیم. خیلی منسجم و با قدرت و مسلط به جنگ‌شان رفتیم و هیچ دلیلی هم وجود نداشت که نتوانیم مغلوب‌شان کنیم. البته اردن با توجه به بازیکنان خارجی که جذب کرده شرایط خوبی دارد. ژاپن هم شنیده‌ام یک بازیکن NBA را استخدام کرده و در مجموع تمام تیم‌ها فراتر از آنچه که هستند عمل کرده اند و البته متوسل شده‌اند به بیگانه‌ها.
آرزویتان برای بسکتبال ایران چیست؟
فدراسیون بسکتبال ایران یک جایگاه واقعی در ورزش داشته باشد. دارای امکانات اداری، ورزشی و سالن مجهز که اکثر نیازهای جوانان مملکت است. چون تا آنها نباشد خواستن خواسته‌های دیگر عبث و بیهوده است. مرحله دوم سلامتی بچه‌های قهرمان خوبمان.
ارسال نظر